พิรุณพรำฉ่ำพระพายคล้ายพลอดพร่ำ                  เสนาะคำสนองคู่ยอดชู้ชื่น
ครืนครืนครางสะท้านสั่นฟ้าสั่นครืน                   โอบขวัญชื่นระรื่นชู้เคล้าคู่คลอ

ผกาสีมาลีหอมพะยอมฉม                   รับภิรมย์ร่วมเรียงเผดียงหอ
ระยิบดาวสกาวเดือนเลื่อนฉายทอ                   วายุก่อตั้งเค้าเคล้าเมฆคลุม

พัดพระจันทร์สั่นไหวในห้วงฟ้า                   พัดดาราร่วงกราวราวไฟสุม
กอดกระชับปรับเขนยแล้วเกยกุม                   พลันฟ้าคลุ้มเมฆเคล้าเข้าทาบทา

ละลิบล่วงล่องล้ำไหลลดเลี้ยว                   แปลงรูปเปรียวเหาะเหินเพลินเวหา
แล้วโรยเอื่อยเรื่อยไหลในนภา                   แวบวับจ้าแจ่มหาวพราวนภดล

เจิดแจ่มบรรณผันผายแล้วกลายกลับ                   สอดสลับสวยสล้างเยื้องย่างหน
เพียงครู่ครื้นครืนคะนองร้องอีงอล                   ตกเป็นฝนหล่นสายกอดกายเกย

ละไมอุ่นละมุนแอบแนบชิดร่าง                   ระทวยพร่างระรื่นฉ่ำจำนรรจ์เผย
กระซิบแผ่วกระเซ้าผ่านมานภิเปรย                   กระไรเลยกระไรนั่นลืมวันคืน