ขึ้นใหม่ใน กน      ก กา ว่าปน      ระคนกันไป
เอ็นดูภูธร มานอนในไพร      มณฑลต้นไทร      แทนไพชยนต์สถาน
 ส่วนสุมาลี      วันทาสามี      เทวีอยู่งาน
เฝ้าอยู่ดูแล เหมือนแต่ก่อนกาล      ให้พระภูบาล      สำราญวิญญา
 พระชวนนวลนอน      เข็ญใจไม้ขอน      เหมือนหมอนแม่นา
ภูธรสอนมนต์      ให้บ่นภาวนา      เย็นค่ำร่ำว่า      กันป่าภัยพาล
 วันนั้นจันทร      มีดารากร      เป็นบริวาร
เห็นสิ้นดินฟ้า      ในป่าท่าธาร      มาลีคลี่บาน      ใบก้านอรชร
 เย็นฉ่ำน้ำฟ้า      ชื่นชะผกา      วายุพาขจร
สารพันจันทน์อิน      รื่นกลิ่นเกสร      แตนต่อคลอร่อน      ว้าว่อนเวียนระวัน
 จันทราคลาเคลื่อน      กระเวนไพรไก่เถื่อน      เตือนเพื่อนขานขัน
ปู่เจ้าเขาเขิน      กู่เกริ่นหากัน      สินธุพุลั่น      ครื้นครั่นหวั่นไหว
 พระฟื้นตื่นนอน      ไกลพระนคร      สะท้อนถอนทัย
เช้าตรู่สุริยน      ขึ้นพ้นเมรุไกร      มีกรรมจำไป      ในป่าอารัญ