บทนำ : https://ppantip.com/topic/36488847

.........................................................................................................................................................................................

บทที่ 1
คืนยี่เป็ง

" ตื่น! ไอ้เชี่ยอ๋อง ตื่นโว้ยตื่นนนนนนน "

เสียงตบประตูดังรัวๆ  ‘อ๋อง’ขยี้ตางัวเงีย ใช้เท้าเตะผ้าห่มไปกองที่ปลายเท้าอย่างงงๆเดินออกไปเปิดประตูมึนๆ
"อะหยังของคิง บ่าฮ่าฝุ่น! มาปลุกฮาหยังเช้านักหนาล้ำเหลือ บ่าเดียวนิ"
อ๋องสีหางตาไปมาพูดขึ้นอย่างรำคาญ เมื่อเห็น’สีฝุ่น’เพื่อนสนิทร่วมคณะฯที่อยู่กระท่อมหลังถัดไปยืนอยู่หน้าประตู

"กล้วย! เที่ยงแล้วไอ้ฟาย นี่! เมื่อคืนมีผู้หญิงที่ไหนมานอนที่ห้องกรุ เมิงจำได้ป่าว"

คำถามที่ดูงงๆจากสีฝุ่นหรือไอ้ฝุ่นของเพื่อนๆ  ชายหนุ่มรูปร่างผอมสูงเกือบร้อยแปดสิบใบหน้าพึ่งตื่นนอน  เปลือยท่อนบนใส่กางเกงบอลตัวเดียว  ผมหยักศกยาวเคลียหลังกระเซิงฟูดูเผินๆเหมือนคนขาดของ  แผ่นหลังสักรูปเถาตำลึงด้วยหมึกดำ  เลื้อยยั้วเยี้ยพันไปตามปลายแขนทั้งสองข้าง  มีลูกตำลึงสีแดงสดเหนือราวนมด้านขวา  ส่วนด้านซ้ายสักคำ ‘พ่อ’+’แม่’ ด้วยอักษรสไตล์กราฟิตี้โดยศิลปินที่ขาดทักษะ  ขอบตาทั้งสองข้างดูคล้ำ  เครายาวเฟื้อยดูเผินๆคล้ายฤาษีแก่พรรษา  ริมฝีปากมีไรหนวดขึ้นเขียว ใบหน้าที่เรียวตอบของเขาดูดีแบบเถื่อนๆนิดๆ  กำลังยืนรอคำตอบอยู่หน้าประตู

อากาศหลังเที่ยงของเชียงใหม่เดี๋ยวนี้ไม่เหมือนหนาวครั้งกระโน้น  เวลาอย่างนี้แดดแทบจะเผาร่างมนุษย์ผู้อ่อนแอให้สาบสูญไปจากโลกนี้ได้ภายในไม่กี่นาที  แต่อากาศละแวกซอยวัดอุโมงค์ก็ไม่ได้เลวร้ายจนเกินไปนัก  เนื่องจากอยู่เชิงดอยสุเทพ หอพักนิรนามแห่งนี้ซ่อนตัวอยู่ในสวนลิ้นจี่  สร้างเป็นกระท่อมเล็กๆชั้นเดียวยกพื้นสูงบันไดสี่ห้าขั้นหลังคาทรงสูงมุงกระเบื้องลอน  ห้องขนาด3x4ม.ห้องน้ำในตัว มีระเบียงข้างหน้าเล็กๆพอให้นั่งเหงาหรือเป็นที่จิบเบียร์เบาๆ  ปลูกเรียงรายอยู่ใต้ต้นลิ้นจี่ซึ่งมีทั้งหมดแปดหลัง

“นี่เมื่อคืนคิงจำอะหยังบ่าได้เลยก๋า บ่าง่าว!“  

อ๋องดูจะรำคาญที่มีคนมาขัดจังหวะการนอน  เขาสูงไล่เลี่ยกับสีฝุ่นตัวขาวหนากว่าเล็กน้อย  ผิวขาวตาหยีดูขี้เล่นตลอดเวลา  อันที่จริงบ้านอ๋องก็ไม่ได้ไกลจากมหาวิทยาลัยมากนัก  แต่เขาอ้างกับพ่อแม่ว่าคณะสถาปัตย์ที่เขาเรียนมักทำโปรเจ็คท์ส่งอาจารย์  ซึ่งต้องกลับบ้านดึกดื่น  อ๋องจึงขออนุญาตมาอยู่หอพัก  

“ถ้าจำได้กรุจะมาถามเมิงหาพระแสงเลเซอร์อะไรวะ นี่เมิงบอกมาเลยว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อคืนเมิงขับรถพากูกลับแสดงว่าเมิงไม่เมา“

สีฝุ่นสบัดหัวไปมาด้วยสภาพยังคงแฮ้งค์ปวดหัวตึบๆ  ไม่สามารถลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้  เหมือนว่าความทรงจำช่วงหนึ่งของเขาถูกมนุษย์ต่างดาวพรากไปช่วงสั้นๆ  อ๋องสั่นหัวอย่างเบื่อหน่ายแล้วอธิบายเหตุการณ์เมื่อคืนให้ฟัง