พระธรรมวินัย แห่งองค์สมเด็จพระบรมครู
ได้เดินมาสู่จุดสูงสุด และกำลังเป็นจุดเริ่มต้นแห่งความอันตธานไป
ด้วยกฎแห่งไตรลักษณ์
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป
ไม่เว้นแม้ พระธรรมวินัย ที่พระองค์ทรงบัญญัติไว้เพื่อเหล่าเวไนยสัตว์ทั้งหลาย
เรามาถึงจุดสูงสุด คือธรรมนั้นได้แพร่หลายอย่างไม่เคยปรากฎมาก่อน ทุกผู้นามล้วนเข้าถึงธรรมในระดับแห่งภูมิของตนได้ง่าย สะดวก และรวดเร็ว
หลักธรรมมากมายล้วนมีให้เราได้เลือกเสพ เลือกชิมลิ้มลองจนนับไม่ถ้วน จากเหล่าสำนักต่างๆที่เกิดขึ้นอย่างมากมายอย่างไม่เคยมีมาก่อน
ต่างแพร่กระจายธรรมส่วนที่ตนเข้าใจ ทั้งเจือด้วยอามิสและไม่เจือด้วยอามิส ด้วยภูมิเท่าที่มีของตนหรือด้วยกิเลสและตัณหาแห่งตน
แต่สิ่งอันเป็นผลดีนั้น ก้อแฝงไปด้วยผลร้ายเช่นเดียวกัน
ธรรมอันแตกพล่า ธรรมอันแยกส่วน ธรรมอันถูกตัดต่อ ดัดแปลง ธรรมอันถูกเจือด้วยอามิส ก้อยิ่งแพร่หลายออกไปในวงกว้างมากขึ้นทุกที
ความหลากหลายแห่งระดับภูมิปัญญาของแต่ละบุคคล และจริตส่วนตัวตามที่ตนได้สั่งสมกันมาอย่างไร ล้วนเลือกเสพเอาตามจริตนั้นของตน
และยิ่งหากขาด โยนิโสมนสิการ ในการเลือกเสพธรรมอันแยกส่วนเหล่านั้น อาจหลงตกอยู่ในวังวนแห่งอวิชชา แทนที่ปฎิบัติเพื่อละอวิชชา
แต่กลายเป็นเพิ่มพูนอวิชชาโดยไม่รู้ตัว เพียงแต่ถูกอวิชชาหลอกว่าตนเดินมาถูกทางแล้ว
ทว่า ธรรม ทางอันที่สมเด็จพระบรมครูทรงวางไว้ให้ก้อยังคงอยู่ และยังคงอยู่ตรงหน้าพวกท่านทั้งหลาย เพียงแต่พวกท่านจะทราบหรือเห็นทางนั้น
หรือเปล่า
ธรรมและทางนั้นคือ อริยสัจสี่
อริยมรรคทั้งแปด คือทางดำเนินอันถูกต้องหนึ่งเดียว ที่จะกระทำให้ทุกข์นั้นเบาบางลง หรือจนกระทั่งเข้าถึงจุดสูงสุดแห่งจุดมุ่งหมายใน
บวรพระพุทธศาสนาแห่งนี้ นั้นคือการก้าวล่วงแห่งทุกข์ทั้งปวง
แม้ยังไม่บรรลุถึงจุดหมายสูงสุด ก้อจะเป็นเหตุปัจจัยในภายหน้า อันจะได้เดินทางเพื่อความดับทุกข์ต่อไปจนกระทั่งถึงจุดหมายปลายทางในที่สุด
ธรรมอันแยกส่วน ตัดต่อดัดแปลง ธรรมอันเจือด้วยอามิสทั้งหลาย
นั่นจะเป็นเหตุอันเริ่มต้น ที่จะธรรมให้พระบรมสัจจธรรมนั้น ค่อยๆอันตธาานไป
บัดนี้ พระบรมสัจจธรรม ยังคงดำรงอยู่ และกำลังจะค่อยๆอันตธานไป
อยู่ที่ท่านสาธุชนทั้งหลายแล้วว่า จะเลือกเดินอย่างไร
ขอความเจริญในธรรมจงมีแด่ท่านสาธุชนทั้งหลาย
หลังกึ่งพุทธกาล
ได้เดินมาสู่จุดสูงสุด และกำลังเป็นจุดเริ่มต้นแห่งความอันตธานไป
ด้วยกฎแห่งไตรลักษณ์
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป
ไม่เว้นแม้ พระธรรมวินัย ที่พระองค์ทรงบัญญัติไว้เพื่อเหล่าเวไนยสัตว์ทั้งหลาย
เรามาถึงจุดสูงสุด คือธรรมนั้นได้แพร่หลายอย่างไม่เคยปรากฎมาก่อน ทุกผู้นามล้วนเข้าถึงธรรมในระดับแห่งภูมิของตนได้ง่าย สะดวก และรวดเร็ว
หลักธรรมมากมายล้วนมีให้เราได้เลือกเสพ เลือกชิมลิ้มลองจนนับไม่ถ้วน จากเหล่าสำนักต่างๆที่เกิดขึ้นอย่างมากมายอย่างไม่เคยมีมาก่อน
ต่างแพร่กระจายธรรมส่วนที่ตนเข้าใจ ทั้งเจือด้วยอามิสและไม่เจือด้วยอามิส ด้วยภูมิเท่าที่มีของตนหรือด้วยกิเลสและตัณหาแห่งตน
แต่สิ่งอันเป็นผลดีนั้น ก้อแฝงไปด้วยผลร้ายเช่นเดียวกัน
ธรรมอันแตกพล่า ธรรมอันแยกส่วน ธรรมอันถูกตัดต่อ ดัดแปลง ธรรมอันถูกเจือด้วยอามิส ก้อยิ่งแพร่หลายออกไปในวงกว้างมากขึ้นทุกที
ความหลากหลายแห่งระดับภูมิปัญญาของแต่ละบุคคล และจริตส่วนตัวตามที่ตนได้สั่งสมกันมาอย่างไร ล้วนเลือกเสพเอาตามจริตนั้นของตน
และยิ่งหากขาด โยนิโสมนสิการ ในการเลือกเสพธรรมอันแยกส่วนเหล่านั้น อาจหลงตกอยู่ในวังวนแห่งอวิชชา แทนที่ปฎิบัติเพื่อละอวิชชา
แต่กลายเป็นเพิ่มพูนอวิชชาโดยไม่รู้ตัว เพียงแต่ถูกอวิชชาหลอกว่าตนเดินมาถูกทางแล้ว
ทว่า ธรรม ทางอันที่สมเด็จพระบรมครูทรงวางไว้ให้ก้อยังคงอยู่ และยังคงอยู่ตรงหน้าพวกท่านทั้งหลาย เพียงแต่พวกท่านจะทราบหรือเห็นทางนั้น
หรือเปล่า
ธรรมและทางนั้นคือ อริยสัจสี่
อริยมรรคทั้งแปด คือทางดำเนินอันถูกต้องหนึ่งเดียว ที่จะกระทำให้ทุกข์นั้นเบาบางลง หรือจนกระทั่งเข้าถึงจุดสูงสุดแห่งจุดมุ่งหมายใน
บวรพระพุทธศาสนาแห่งนี้ นั้นคือการก้าวล่วงแห่งทุกข์ทั้งปวง
แม้ยังไม่บรรลุถึงจุดหมายสูงสุด ก้อจะเป็นเหตุปัจจัยในภายหน้า อันจะได้เดินทางเพื่อความดับทุกข์ต่อไปจนกระทั่งถึงจุดหมายปลายทางในที่สุด
ธรรมอันแยกส่วน ตัดต่อดัดแปลง ธรรมอันเจือด้วยอามิสทั้งหลาย
นั่นจะเป็นเหตุอันเริ่มต้น ที่จะธรรมให้พระบรมสัจจธรรมนั้น ค่อยๆอันตธาานไป
บัดนี้ พระบรมสัจจธรรม ยังคงดำรงอยู่ และกำลังจะค่อยๆอันตธานไป
อยู่ที่ท่านสาธุชนทั้งหลายแล้วว่า จะเลือกเดินอย่างไร
ขอความเจริญในธรรมจงมีแด่ท่านสาธุชนทั้งหลาย