เมื่อคืนนอนดีก เพราะต้องไปทำงานที่ฝั่งพม่าคามปกติ ก้เห็นกระทู้นึงตอนตี1กว่าๆ ชื่อกระทู้ กิเลส/คนอุบล ก้เข้าไปอ่านกระทู้ก้เป็นกระทู้เล่าเรื่องธรรมะ มีคุณจกเข้าไปกดกิ๊ฟ ถูกใจ คนเดียว พร้อมโหวตอีก1โหวต วันนี้ตื่นมาตอน 11โมงตามประสาคนนอนดึก ก้เข้าพันทิปตามความเคยชิน เห็นมีเพื่อนๆสมาชิกหลายคนเข้ามาแสดง คห. ในกระทู้ซึ่งเพื่อนๆที่เข้ามาแสดงความคิดเห็นส่วนใหญ่ในกระทู้นี้ก้จะเป็น login ขาประจำาที่อยู่กับพันทิปมานาน เช่น loginคุณโญ วัขรานนท์ loginคุณชุนเทียน loginคุณพี่หล่อ ตระกองขวัญ loginคุณเกี๊ยก ที่กระทู้นี้ไม่เกียน เนื่องจากถูกจัดหนักไปเมื่อวาน ซึ่งความคิดเห็นส่วนใหญ่ก้จะออกมาในเชิง ธรรมะ ผมในฐานะเด็กใหม่ก้อยากเข้าไปแสดงความคิดเห็นกับ พี่ๆรุ่นใหญ่หลายๆคนบ้าง ก้นั่งพิมพ์ความคิดเห็นไปประมา5นาที พอกดส่งเท่านั้นแหละ OMG. ทันทีครับ มีข้อความสวนกลับมาทันทีว่า กระทู้นี้ถูกลบเนื่องจากมีเนื่อหาเกี่ยวข้องกับสิ่งผิดกฏหมาย บลาๆ ก้งงอยู่พักนึงเลยตั้งกระทู้ถามเพื่อนๆดูว่า เด็กใหม่อย่าผมถ้าคิดจะตั้งกระทู้ในห้องราชตอนนี้ ควรคั้งกระทู้แบบไหนอย่างไรถึงจะถนอม login ไว้ได้นานๆครับ
   
ฝากเป็นกำลีงใจให้เพื่อนๆ ทุกท่าน ครับ ต้นฉบับจากไหนผมไม่ทราบจริง แต่ผมคัดลอกมาจากหนังสือมังกรสอนใจ ของพระมหาสมชาย ผุ้ช่วยเจ้าอาวาส วัดธรรมกายครับ

ลุงโง่ย้ายภูเขา

กาลครั้งก่อนนานมาแล้วมีชายชราคนหนึ่งอายุเกือบ ๙๐ ปี มีชื่อว่าอวี๋กง  ชาวบ้านเรียกขานพ่อเฒ่าว่า ลุงโง่   บ้านของลุงโง่อยู่ทางเหนือของภูเขา ที่หน้าบ้านมีภูเขาไท่หังและภูเขา   หวางอูสองลูกตั้งขวางอยู่ ทุกวันเดินเข้าเดินออกจะไปไหนก็จะต้องเดินอ้อมภูเขาที่ขวางหน้าบ้านนี้ ทำให้รู้สึกไม่สะดวกยิ่งนัก ดังนั้น ลุงโง่จึงตัดสินใจจะย้ายภูเขาทั้งสองลูกที่ขวางหน้าบ้านนี้ออกไปเสีย. และนับจากนั้นมา  ลุงโง่ก็ตื่นแต่เช้า  นำลูกๆหลานๆช่วยกันขุดเจาะหินผาที่หน้าบ้านกันอย่างไม่หยุดมือ  ตั้งใจจะย้ายภูเขาสองลูกนี้ให้พ้นไปให้ได้

ในละแวกใกล้เคียงที่ลุงโง่อาศัยอยู่นั้น มีชายชราอีกผู้หนึ่งชื่อจือโส้วอาศัยอยู่  ชาวบ้านเรียกขานพ่อเฒ่าคนนี้ว่า  “เฒ่าเรืองปัญญา”วันหนึ่งเขาเดินผ่านมาเห็นลุงโง่กับลูกหลานพากันง่วนอยู่กับการขุดเจาะภูเขา  ก็อดหัวเราะในความโง่เขลาของลุงโง่ไม่ได้จึงพูดกับลุงโง่ว่า”ท่านท่าจะเลอะเลือนไปใหญ่แล้ว  อายุปูนนี้เปรียบไปก็เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง ยังจะขุดย้ายภูเขาอะไรกันอีก ถึงขุดไปจนตัวตายก็ยังหาได้สะเทือนภูเขาใหญ่สองลูกนี้แม้สักน้อยนิดไม่.”

ลุงโง่ตอบว่า”คนที่เลอะเลือนนั้นมิใช่ข้า  เป็นท่านต่างหาก แม้ข้าตายไปแล้วก็ไม่เป็นไร ยังมีลูกของข้า  แล้วลูกก็มีหลานหลานก็ยังมีเหลนอีก  ลูกหลานเหลนรับช่วงสืบต่อกันไปหลายชั่วคนช่วยกันขุด ขุดมันออกไปหน่อยหนึ่ง มันก็น้อยลงหน่อยหนึ่ง  แต่ภูเขานั้นไม่มีวันงอกสูงขึ้นอีกเป็นแน่  ขอแต่ให้พวกเรามีความตั้งใจเด็ดเดี่ยวแน่วแน่  ย่อมจะขุดย้ายภูเขาสองลูกนี้ให้ราบไปได้.”

ชายชราที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้เรืองปัญญาฟังแล้วให้รู้สึกอับจนถ้อยคำ นิทานสุภาษิตนี้มีบันทึกไว้ในหนังสือ”เลี่ยจื่อ”.  สอนให้เรารู้ว่า คนเราย่อมเอาชนะธรรมชาติได้ คนๆหนึ่งขอแต่ให้มีความตั้งใจ มีความมานะบากบั่นไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค  แม้จะยากลำบากแค่ไหนก็สามารถขจัดได้  คนเราไม่ว่าจะทำการงานใดจะต้องมีจิตใจแบบลุงโง่ย้ายภูเขา ภูเขาแม้จะใหญ่โตก็มิสู้ปณิธานของลุงโง่ หินผาแม้จะแข็งแกร่ง ก็ไม่สู้ความตั้งใจอันเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ของลุงโง่