ซัวสะได ไอเลิฟยูครับ เพื่อนพ้องน้องหลานที่คิดถึง......
เมื่อฝนมาฟ้าหม่นในช่วงปีที่ผ่านมา ครูน้าหยอยของหลานๆก็ให้เกิดอาการเจ็บไข้ได้ป่วย ต้องไปนอนพักรักษาตัวอยู่1ปีเศษ ตอนนี้สภาพร่างกายเริ่มฟื้นตัวขึ้นมาทีละน้อยๆ จนสามารถขี่รถไปท่องเที่ยวในที่ต่างๆได้บ้างแล้ว......ประมาณว่า หลังจากฟื้นขึ้นมาจากโรคาพยาธิดังที่หลายคนทราบดีแล้ว.... ในช่วง3เดือนที่ผ่านมา ผมขี่รถมอเตอร์ไซค์ไปเที่ยวมาแล้วประมาณ 8,000 กม./เห็นจะได้......
    
        ที่พอจำได้แบบไม่ต้องนึกทบทวนให้เปลืองสมองแต่อย่างใดก็คือขี่รถซูเปอร์สปอร์ตขนาด150ซี.ซี.ยี่ห้อ GPX ไปทางแม่ฮ่องสอนแล้วมาวนออกแม่สอด กลับกรุงเทพฯทริปหนึ่ง.....ตอนนั้นก็ผลาญระยะทางไปสักสองพันกิโลแม้วเห็นจะได้.....

นี่คือรถซูเปอร์สปอร์ตขนาด150ซี.ซี. ในความหมายของผมนะครับ ฮ่าๆๆๆ.....ผมก็ช่างใจกล้าเขียนลงไปด้ายยยย.....ตอนนั้นแค่เดินยังจะไม่รอดเลย แล้วยังมีหน้ามาเขียนว่าเป็นรถซูเปอร์สปอร์ตอีกแน่ะ...น้าหยอย
    
      ครั้งที่2 ก็ขี่รถคาวาซากิ ZX 150 ไปสำรวจเส้นทาง(หาเรื่องขี่รถเที่ยวในที่แปลกๆแหละ)ที่อำเภอแม่พริก(ลำปาง)....ไปคราวนี้วิ่งน้อยหน่อยคือประมาณ 1,500 กม.หลังจากนั้น
นี่เป็นตอนที่ผมแอบไปสำรวจทางที่อำเภอแม่พริกนะครับ
ก็ไปช่วยร้านนัดพบคุมขบวนคาราวานไปเที่ยวเมืองกาญจน์ เสร็จจากงานคาราวานที่กล่าว เราก็ขี่รถต่อ.....ไปเที่ยวสังขละ (โดยมีน้องๆหลานๆในกลุ่มแอดมิน Just Ride It ช่วยขี่เป็นพี่เลี้ยงไปด้วยอีก3คน รวมเป็น4 ทั้งครูน้าหยอย)

ส้วนรูปนี้คือตอนที่ดูแลคาราวานไปเมืองกาญจน์และเลยไปเที่ยวสังขละ.....
    
       อย่างที่ได้เกริ่นไปในอาทิตย์ที่ผ่านมาแล้วว่า ชีวิตของผมนั้นตราบที่ยังไม่สิ้นลมหายใจ ก็อาจมีสิทธิ์ พึ่งพิงหลานๆให้อุ้มมาวางบนเบาะมอเตอร์ไซค์แล้วขี่รถเที่ยวไปอีกเรื่อยๆก็มีความเป็นไปได้สูง.....