ตอนที่ 2

เดินทางต่อมาไม่นานนัก ขบวนคาราวานก็เข้ามาถึงในหมู่บ้าน พวกลูกเด็กเล็กแดงและคนที่อยู่แถวนั้นซึ่งรออยู่ ก็จุดประทัดขึ้นดังสนั่นหวั่นไหว เพราะขามได้ส่งคนขี่ม้ามาบอกล่วงหน้าไว้ก่อนแล้ว และพอเห็นกองคาราวานมาถึง ก็รีบบอกต่อ ๆ กัน ให้ออกมารับขบวนอย่างตื่นเต้น ทันทีนั้นเอง เหล่าบรรดาหญิงสาวในหมู่บ้าน ที่รวมตัวพูดคุยซุบซิบกันอยู่ตรงกลางลานหมู่บ้านก็พากันถลามายืนเรียงแถว ในมือถือช่อดอกไม้มาเตรียมมอบให้แก่นายฮ้อยและคนในขบวน หนึ่งในจำนวนนั้นก็คือมาลัย สาวงามประจำหมู่บ้าน เธอดูมีภาษีมากกว่าสาว ๆ คนอื่น สายตาของมาลัยจับจ้องมองไปที่ขบวนคาราวานอย่างตื่นเต้น ซึ่งเห็นวัวต่างและเกวียนเทียมวัวควายหลายเล่ม กำลังทยอยเดินทางมา มีคนขี่ม้านำหน้ามาอยู่ไกล ๆ 

มาลัยเผยอยิ้มอย่างดีใจ ที่จะได้พบหน้ากับผู้ชายที่ตนหลงรัก พลัน! รอยยิ้มของมาลัยก็ค่อย ๆ หุบลง เมื่อมองเห็นในระยะสายตาว่า ขามซึ่งขี่ม้านำหน้ามา ไม่ได้ขี่ม้ามาเพียงลำพัง แต่ยังมีหญิงสาวอีกคนหนึ่งนั่งซ้อนมาข้างหน้าด้วย

“ผู้ใด๋คือแม่หญิงคนนั้น” เจ้าสุย น้องชายตัวน้อยของมาลัย เงยหน้าขึ้นถามพี่สาวของตัวเอง

“ข่อยสิไปฮู้อยู่บ่” น้ำเสียงของคนตอบห้วนสั้นลงอย่างเริ่มรู้สึกขัดใจ สายตายังจับจ้องไปที่ร่างสง่าผึ่งผายของนายฮ้อยหนุ่ม ที่ขี่ม้าใกล้เข้ามาทุกขณะ
“นายฮ้อยพาใครมาน่ะ” สายพิน เพื่อนสาวของมาลัยเอียงหน้ามากระซิบถามอีก

“ใครจะไปรู้” มาลัยตอบ แล้วเตรียมช่อดอกไม้ในมือจะยื่นให้แก่ขาม ที่กำลังขี่ม้าเข้ามาใกล้ทุกทีแล้ว

“งามอยู่เนาะ” 

สายพินยังกระซิบถึงหญิงสาวบนหลังม้าอยู่อีก มาลัยแลดูใบหน้าของโฉมสุดาอย่างกังขา ผู้หญิงคนนี้สวยจริงอย่างที่สายพินพูด แต่ก็เป็นใบหน้าที่ถูกตบแต่งไว้ด้วยแป้งที่พอกหนา เขียนคิ้วแต่งตาจนดูตลก หากลบเครื่องแต่งหน้าพวกนั้นออก หน้าตาคงดูคมขำดี แต่ทำไมเธอมากับพี่ขามของมาลัยล่ะ...

“ยินดีต้อนรับกลับมาสู่บ้านเราจ้ะ พี่ขาม” 

มาลัยนึกพลางก็ยื่นช่อดอกไม้ให้แก่นายฮ้อยที่ขี่ม้ามาถึงที่ตนยืนอยู่ พร้อมพูดต้อนรับ ขามยิ้มให้มาลัย เอื้อมมือมารับช่อดอกไม้จากมือเธอ พร้อมกับของสาว ๆ คนอื่นอีกหลายคน ที่รุมกันยื่นช่อดอกไม้ให้ ท่ามกลางเสียงประทัดที่ดังขึ้นชุดใหญ่อยู่ปัง ๆ 

เด็ก ๆ กรูกันเข้ามาที่เกวียน และวัวต่าง ยื่นมือมารับเอาขนมและของฝากกันมือสลอน ลุงคำผายกับเหล่าคนในทัพควายช่วยกันเอาขนมยื่นให้ ลูกเมียของคนในทัพควายบ้างก็เข้ามาโผกอด ลูกน้อยเกาะแข้งเกาะขาของผู้เป็นพ่อ ที่ก้มลงอุ้มลูกขึ้นมาหอมแก้มด้วยความรักใคร่เอ็นดู เด็กบางคนได้เสื้อผ้าชุดใหม่จากผู้เป็นพ่อ ก็ชูขึ้นอวดเพื่อนฝูง ทุกคนล้วนมีหน้าตาแจ่มใสเบิกบาน มีความสุขกันทั่วหน้า

โฉมสุดามองดูเหตุการณ์ด้วยความตื่นตาตื่นใจ เธอไม่เคยเห็นการต้อนรับขบวนของนายฮ้อยแบบนี้มาก่อน เพราะตอนมาที่นี่กับพ่อแม่ แกก็ไม่เคยพามาดู ได้แต่เฝ้ามองดูผู้ชายที่ขี่ม้าพาเธอมาในตอนนี้ ที่เวลานั้น เขามักจะมาช่วยพ่อดูแลฝูงควายอยู่ที่ข้างริมรั้วของลุงผู้ใหญ่ของเธอ

“ขอบใจน้องสาวมาก เดี๋ยวพี่ขอตัวไปส่งหลานสาวของผู้ใหญ่ก้อนที่บ้านของแกก่อนนะจ๊ะ”

ขามบอกกับเหล่าสาว ๆ ด้วยถ้อยคำอันอ่อนโยน โฉมสุดารู้สึกชื่นชมในท่วงท่าตลอดจนการพูดจาของขาม ยิ่งรู้สึกดีกับผู้ชายคนนี้มากขึ้นทุกที เห็นเขาล้วงเอาเสื้อตัวใหม่จากในย่ามที่สะพาย ยื่นให้แก่เด็กชายผู้ยืนอยู่ข้างสาวสวยที่ให้ช่อดอกไม้แก่เขา แสดงว่าหญิงสาวและเด็กชายจะต้องเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับเขาอย่างไม่ต้องสงสัย เธอคนนั้นเหลือบมองมาทางตนเองด้วยสายตาเคลือบแคลงใจ โฉมสุดาจึงเป็นฝ่ายยิ้มให้ก่อน เธอคนนั้นจึงยิ้มตอบ แต่เป็นรอยยิ้มที่ดูเจื่อน จนโฉมสุดาแอบนึกขำในใจ

สงสัยคงกำลังนึกหวงนายฮ้อยรูปงามอยู่...ก็แน่ล่ะ เขาดูดีออกขนาดนี้

ติดตามต่อได้ที่ลิ้งค์ข้างล่างนี้เลยค่ะ ขอบคุณกำลังใจจากทุกท่านนะคะ
https://youtu.be/6W1sMO-qgdw