สวัสดีครับ เพื่อนพ้องน้องหลานในห้องรัชดา......
กลับมาพบกันใหม่นะครับ...ตามสัญญาที่บอกว่าจะกลับมาเขียนเรื่องราวให้ฟังกัน-ต่อจากเมื่อวานนี้.......เป็นตอนที่3....
ที่จริงผมอยากจะเขียนให้มันจบไปภายในวันหรือ2วัน-มากกว่าที่จะมานั่งติดตามอ่านกันหลายๆวัน อย่างที่ผมกำลังเขียนให้อ่านกันอยู่นี่.....แต่ความที่เรื่องราวมันผ่านเข้ามาในชีวิตของการเดินทางมากมายเสียจนไม่สามารถทำอย่างตั้งใจได้....(คือกลัวว่าน้องๆหลานๆจะเบื่อน่ะครับ...และอีกอย่างหนึ่งก็ไม่อยากตั้งชื่อให้มันหดหู่อย่างที่เห็น...ลองชำเลืองสายตาขึ้นไปอ่านดูก็แล้วกัน...เขียนแล้วก็เขิลลลลตัวเองอยู่เหมือนกัน)
เขินที่ว่าจะมานั่งอ้างอิงถึงความแก่ความหนุ่มอยู่ทำไม...และมันเกี่ยวอะไรกับคนอายุ70 จะมีขีดจำกัดอยู่แค่นั่งเลี้ยงหลานหรือไกวเปลเลี้ยงเหลนแบบคนทั่วไปทำกัน(เป็นส่วนมาก)....นี่คือประเด็นที่ผมออกจะรำคาญตัวเองที่ต้องจั่วหัวเรื่องไว้แบบนี้...แต่ขอบอกว่ามันไม่มีทางเลือกอื่นๆที่จะดึงให้คนสูงอายุออกมาเดินทางท่องเที่ยวด้วยหัวใจอันเบิกบาน(โดยขอให้ลืมเรื่องอายุขัยของตัวเองอออกไปให้หมด...ให้เรารู้เอาไว้เพียงคนเดียวก็พอแล้ว)....
ตัวแปรที่เราพบได้อย่างค่อนข้างเยอะก็คือ ส่วนมากแล้ว คนสูงวัย มักไม่ค่อยสนใจเรื่องของวิทยาการสมัยใหม่.....และไม่พยายามศึกษาสิ่งแปลกๆใหม่ๆที่เด็กรุ่นหลังกำลังก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง.......เพราะฉะนั้น..ยิ่งวางเฉยต่อความเจริญทางเทคโนโลยี่ที่ไปแบบก้าวกระโดดอย่างทุกวันนี้....คนสูงวัยจะยิ่งถอยหลังหนีโลกแห่งควาจริงไปแบบยกกำลัง2อยู่ทุกขณะ
นี่คือสาเหตุที่ผมต้องอ้างอิงอายุของตัวเองออกมา(ประจาน)....ให้คนสูงวัยและอยู่ในรอยต่อของการจะหลุดโลกในสังคมไซเบอร์ได้รับทราบเอาไว้ว่า.....ไม่มีการหลงยุค หากเรายังมีสติปัญญาสมบูรณ์อยู่ทุกขณะจิต ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ....และไม่จำเป็นจะต้องขับรถมอเตอร์ไซค์ท่องเที่ยวแบบผมทุกขั้นตอน...ขอเพียงให้เข้าใจในบริบทของคำว่า"ท่องเที่ยว"ก็พอแล้วละ.....
........วันนี้ผมเกริ่นนำเอาไว้แค่นี้ก่อน...พรุ่งนี้ค่อยมาขยายความค่อว่า คนแก่ควรจะเลือกซื้อรถ(หรือขี่รถ)ขนาดไหนดี.หากคุณยังสามารถควบคุมรถได้ดีตามกำลังและความสามารถ..เพราะทั้งหมดที่ผมจะอธิบายต่อไปในวันพรุ่งนี้ก็ออกจะเป็นวิชาการอยู่เหมือนกัน...ไม่ได้มั่วนิ่มหรือจำคำพูดของใครมาขยายความและทำตัวเป็นกูรูแต่อย่างใด.....
แต่ก็อย่างที่บอกไปแล้วว่า....ผมกำลังเล่าเรื่องท่องเที่ยวด้วยรถมอเตอร์ไซค์อยู่.....จะขอเอาเรื่องเทคนิคและวิชาการมาเสริมเป็นความรู้แทรกไปวันละนิดละหน่อย พอเป็นเครื่องประเทืองสติปัญญาพวกน้องๆหลานๆกันตามกำลังที่พอรับได้....ใครรับได้มากก็เอาไปใช้ประโยชน์ได้มาก ใครสนใจน้อยและนึกหยามคนแก่อายุ70อย่างครูน้าหยอย......ก็จะได้ความรู้แปบบเปลือกๆไป เนื่องจากในใจของคนรับมีอคติล่วงหน้าไปแล้ว...
คนแก่อายุ70 ควรขี่มอเตอร์ไซค์ขนาดไหนดี??
กลับมาพบกันใหม่นะครับ...ตามสัญญาที่บอกว่าจะกลับมาเขียนเรื่องราวให้ฟังกัน-ต่อจากเมื่อวานนี้.......เป็นตอนที่3....
ที่จริงผมอยากจะเขียนให้มันจบไปภายในวันหรือ2วัน-มากกว่าที่จะมานั่งติดตามอ่านกันหลายๆวัน อย่างที่ผมกำลังเขียนให้อ่านกันอยู่นี่.....แต่ความที่เรื่องราวมันผ่านเข้ามาในชีวิตของการเดินทางมากมายเสียจนไม่สามารถทำอย่างตั้งใจได้....(คือกลัวว่าน้องๆหลานๆจะเบื่อน่ะครับ...และอีกอย่างหนึ่งก็ไม่อยากตั้งชื่อให้มันหดหู่อย่างที่เห็น...ลองชำเลืองสายตาขึ้นไปอ่านดูก็แล้วกัน...เขียนแล้วก็เขิลลลลตัวเองอยู่เหมือนกัน)
เขินที่ว่าจะมานั่งอ้างอิงถึงความแก่ความหนุ่มอยู่ทำไม...และมันเกี่ยวอะไรกับคนอายุ70 จะมีขีดจำกัดอยู่แค่นั่งเลี้ยงหลานหรือไกวเปลเลี้ยงเหลนแบบคนทั่วไปทำกัน(เป็นส่วนมาก)....นี่คือประเด็นที่ผมออกจะรำคาญตัวเองที่ต้องจั่วหัวเรื่องไว้แบบนี้...แต่ขอบอกว่ามันไม่มีทางเลือกอื่นๆที่จะดึงให้คนสูงอายุออกมาเดินทางท่องเที่ยวด้วยหัวใจอันเบิกบาน(โดยขอให้ลืมเรื่องอายุขัยของตัวเองอออกไปให้หมด...ให้เรารู้เอาไว้เพียงคนเดียวก็พอแล้ว)....
ตัวแปรที่เราพบได้อย่างค่อนข้างเยอะก็คือ ส่วนมากแล้ว คนสูงวัย มักไม่ค่อยสนใจเรื่องของวิทยาการสมัยใหม่.....และไม่พยายามศึกษาสิ่งแปลกๆใหม่ๆที่เด็กรุ่นหลังกำลังก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง.......เพราะฉะนั้น..ยิ่งวางเฉยต่อความเจริญทางเทคโนโลยี่ที่ไปแบบก้าวกระโดดอย่างทุกวันนี้....คนสูงวัยจะยิ่งถอยหลังหนีโลกแห่งควาจริงไปแบบยกกำลัง2อยู่ทุกขณะ
นี่คือสาเหตุที่ผมต้องอ้างอิงอายุของตัวเองออกมา(ประจาน)....ให้คนสูงวัยและอยู่ในรอยต่อของการจะหลุดโลกในสังคมไซเบอร์ได้รับทราบเอาไว้ว่า.....ไม่มีการหลงยุค หากเรายังมีสติปัญญาสมบูรณ์อยู่ทุกขณะจิต ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ....และไม่จำเป็นจะต้องขับรถมอเตอร์ไซค์ท่องเที่ยวแบบผมทุกขั้นตอน...ขอเพียงให้เข้าใจในบริบทของคำว่า"ท่องเที่ยว"ก็พอแล้วละ.....
........วันนี้ผมเกริ่นนำเอาไว้แค่นี้ก่อน...พรุ่งนี้ค่อยมาขยายความค่อว่า คนแก่ควรจะเลือกซื้อรถ(หรือขี่รถ)ขนาดไหนดี.หากคุณยังสามารถควบคุมรถได้ดีตามกำลังและความสามารถ..เพราะทั้งหมดที่ผมจะอธิบายต่อไปในวันพรุ่งนี้ก็ออกจะเป็นวิชาการอยู่เหมือนกัน...ไม่ได้มั่วนิ่มหรือจำคำพูดของใครมาขยายความและทำตัวเป็นกูรูแต่อย่างใด.....
แต่ก็อย่างที่บอกไปแล้วว่า....ผมกำลังเล่าเรื่องท่องเที่ยวด้วยรถมอเตอร์ไซค์อยู่.....จะขอเอาเรื่องเทคนิคและวิชาการมาเสริมเป็นความรู้แทรกไปวันละนิดละหน่อย พอเป็นเครื่องประเทืองสติปัญญาพวกน้องๆหลานๆกันตามกำลังที่พอรับได้....ใครรับได้มากก็เอาไปใช้ประโยชน์ได้มาก ใครสนใจน้อยและนึกหยามคนแก่อายุ70อย่างครูน้าหยอย......ก็จะได้ความรู้แปบบเปลือกๆไป เนื่องจากในใจของคนรับมีอคติล่วงหน้าไปแล้ว...