คือเราคบกันแฟนมาได้ประมาณปีกว่าเเล้ว เเรกๆครอบครัวเขาดีนะคะ เเต่พออยู่ไปมาเราเริ่มรู้เริ่มเห็นว่าเเม่ของเเฟนชอบเอาเปรียบเเฟนค่ะ จริงๆเเฟนเราเป็นหลานค่ะ เเต่เขาเรียกเเม่ เเล้วตัวเเม่เอง เขาก็มีลูกชายของเขาค่ะ ลูกชายเขาอายุห่างจากแฟนเราประมาน5ปี เเฟนเราอายุ19ค่ะ เขาทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย อาทิตย์นึงเขาจะมีเวลาว่างเเค่วันเสาร์วันเดียว เเต่เเม่เขาใช้สารพัดเลยค่ะ บางทีวันหยุดปลุกเเฟนเราให้มาทำนู้นทำนี่เเต่เช้า บางทีก็ให้พาไปตลาด วันนึงจะไปตลาดนั้นตลาดนี่ ส่วนนี่เราเข้าใจนะคะ เพราะผู้ใหญ่ก็อาจจะอยากไปซื้อกับข้าวไว้ เเล้วคือเรื่องที่เราไม่ค่อยโอเคก็คือ เเม่เขาชอบพูดเหวี่ยงใส่เเฟนเราอยู่บ่อยๆค่ะ ชอบพูดจาไม่ค่อยดีห้วนๆ เราฟังยังรู้สึกไม่ค่อยดีเลยค่ะ เเล้วเรารู้สึกว่า เเม่เเฟนลำเอียงระหว่างลูกเขากับแฟนเราค่ะ ตอนนั้นลูกเขาทำรถเเฟนเราพัง เขาก็ไม่ยอมเอาไปซ่อม ทั้งๆที่ตัวเองว่างเเต่ไม่เอารถไปทำ  จนถึงวันหยุด พ่อ(ตา) แล้วก็เเม่เขาบอกว่าให้ขี่รถไปซ่อมไปถามร้านนั้นร้านนี่  ทั้งที่ไม่เคยเอ่ยปากบอกให้ลูกตัวเองเอาไปทำเลยค่ะ สรุปเราก็เอารถไปซ่อมกับเเฟน เเล้วค่าซ่อมมัน400 เเฟนเราก็ออกไปก่อน เเล้วหารครึ่งกับลูกเขา สรุป เเม่เขาให้เงินมาเเค่150 เเล้วบอกว่า พี่เขาไม่ค่อยมีเงิน เรารู้สึกไม่โอเคมากเลย มันไม่ใช่เรื่องของเงิน150หรอกค่ะ เเต่ความรับผิดชอบกับความมีน้ำใจไม่มีเลย ทั้งที่ลูกเขาทำงานมีเงินเดือน มีเงินซื้อนกซื้อปลามาเลี้ยงหลายพัน เเต่เงินค่ารถเเค่นี้บอกไม่ค่อยมีเงิน คือ ทุกอย่างเเฟนเราเป็นคนทำให้หมด ลูกชายเขา เเทบจะไม่ทำอะไรเลยค่ะ วันหยุด ก็เอาเเต่ต้มน้ำกระท่อมไปกินบ้านเพื่อนไม่เคยเห็นต้องมาช่วยอะไรที่บ้านเลย เเม่เขาก็ไมาว่าค่ะ ว่าเเต่เเฟนเรา บางทีไม่ว่าเเต่ชักสีหน้าเเละออกอาการว่าไม่พอใจ วันเสาร์เราจะไปนอนเล่นอยู่กับเเฟนนึงเดียว ช่วงเย็นเราก็กลับบ้าน เเต่เเม่เขาก็จะชอบบอกว่า รีบไปรีบมา ต้องมาช่วยพ่อทำกับข้าว แฟนเราช่วยทำกับข้าวตลอดค่ะ เวลาอะไรในบ้านพังก็เป็นเเฟนเราที่คอยดูคอยทำ เป็นบ้างไม่เป็นบ้างก็ทำ อะไรขาดเหลือก็ต้องไปซื้อ เเล้วเเต่ละเดือนก็ต้องให้เงินพ่อกับเเม่ทุกเดือนถ้าไม่ให้ก็จะมีคำพูด เเล้วเวลาแฟนเราเลิกงานมา 4ทุ่ม กับข้าวที่บ้านเเทบจะไม่มีให้เลยค่ะ เเต่กลับกัน เวลามีกับข้าวอะไร เเม่เขาจะเก็บไว้ให้ลูกชายเขาตลอดต่างจากเเฟนเรา เรารู้สึกสงสารเขามากๆค่ะที่อยู่กับแบบนี้ เเต่เขาบอกเขาทนได้ เขาชิน เราอดสงสารเขาไม่ได้เลยค่ะ เหนื่อยงานไม่เท่าไหร่ต้องมาเหนื่อยใจเรื่องที่บ้านอีก  เราไม่มีคำถามอะไรหรอกค่ะ เราเเค่อยากมาระบาย ถ้าเพื่อนๆมีความเห็นยังไงก็พิมพ์มาได้เลยนะคะ ขอบคุณที่อ่านเรื่องราวของเราจบนะคะ