กราบขอรับ

พระศาสดาท่านห้ามไว้ตั้งแต่สมัยดึกดำบรรฬ์ว่าไม่ให้ข้องแวะเกี่ยวกับเรื่องของมึนเมา
ท่านไม่พึงเป็นคนบักเดียวเข้าใจว่าพระศาสดาห้ามแค่เรื่องเหล้า แต่เสพยาอย่างอื่นได้
สมัยนั้นเหล้าน่ะมีแต่พวกโคเคน ยาเค ยาอี ยาบ้า ไอซ์ มันยังไม่มี
หากยุคนั้นมียาเสพติดพวกนี้ พระพุทธเจ้าท่านคงตรัสห้ามไปด้วยแล้ว

คนปัญญาเบาตกเป็นทาสยาเสพติดนั้นมีจำนวนไม่น้อย
พวกคนมีเงินเสพยายังพอทำเนาได้ว่ามีเงินเหลือเฟือพอซื้อยามาเสพทำลายสมองตัวเองได้ไม่ลำบากใคร
แต่พวกคนจนที่ติดยากันงอมแงมนั้นนับว่าเป็นเรื่องที่ยากจะเข้าใจ
ลำพังเงินที่จะจ่ายปัจจัยห้ายังลำบาก ไหนจะปัจจัยไอโฟน ปัจจัยค่าอินเตอร์เนท อะไรต่างๆอีก
แต่ก็ยังเอาเงินไปซื้อยาเสพติดมาเสพ พอไม่มีเงินก็ไปปล้นเปลี่ยนอาชีพเป็นโจรลักขโมยทำบาปทำกรรมสร้างความเดือดร้อนให้กับคนอื่น
บางคนผันตัวกลายเป็นคนเดินยาขายยา นับว่าเป็นพิษร้ายของสังคมโดยแท้

หากเสพยาไอซ์แล้วสามารถบรรลุกลายเป็นพระอรหันต์ได้ ก็เป็นอีกเรื่อง
หากดมโค๊กแล้วสามารถดำดินบินไปลูบดวงจันทร์ได้ ก็เป็นอีกเรื่อง
หากเล่นยาบ้าแล้วสามารถคุยกับพระอินทร์ได้จริงๆ ก็เป็นอีกเรื่อง

แต่ความเป็นจริงคือ
เสพไอซ์แล้วกลายเป็นพวกไม่หลับไม่นอน เพี้ยนหลอน
ดมโค๊กแล้วอารมณ์แปรปรวนพูดไม่หยุด พูดไม่รู้เรื่อง
เล่นยาบ้าแล้วพูดกับเสาโทรศัพท์ ปีนขึ้นไปบนหลังคาบ้าน เอามีดจี้คนจะปาดคอตัวเอง
เมาแล้วก็ไปข่มขืนคน ไปฆ่าคน

อาการแต่ละอาการมันคือคนบ้าคนเพี้ยนชัดๆ
แต่พวกปัญญาเบาก็ยังไปซื้อไปเสพให้ตัวเองมีอาการพิเรทร์อย่างที่ได้บรรยายให้ได้อ่านกัน

คนจนก็จนแล้วจนอีกเพราะยาเสพติด
ส่วนคนขายก็รวยได้รวยอีกเพราะขายยาเสพติดให้กับพวกปัญญาเบาทั้งหลาย

ยาเสพติดมันเป็นภัยร้ายแรงของสังคมขอรับ
พวกเสพยาเนี่ยต้องเอาไปบำบัดเอาไปเลิกให้ได้ ไม่เลิกก็ไปเข้า รพ สถานพักฟื้น หรือไปนอนในคุก
ส่วนคนขายเนี่ยต้องเข้าคุกยาวๆไปอย่างเดียว

พระพุทธเจ้าท่านตรัสห้ามกล่าวเตือนเอาไว้แล้วแท้ๆแต่กลับไม่ฟังกัน

ด้วยรักและสังคมไทยไม่เอายาเสพติด
กอดแมว