คือตอนนี้เราไม่ไหวเเล้วค่ะ เพราะงานกลุ่ม คือครูให้จัดกลุ่มกันเอง เเน่นอนว่าเราต้องอยู่กับเพื่อนสนิทอยู่เเล้ว เเต่เวลาทำงาน เพื่อนไม่คิดจะช่วยเลย พอเราบอกตัดหน้าว่าเออ เราไม่ทำนี้เเล้วนะ เเล้วเพื่อนคนนึงก็บอกว่าเดี๋ยวทำเอง สุดท้าย ก็โทรมาบอกว่า เราติดเรียนพิเศษอ่ะ ไม่รู้ได้กลับกี่โมง สุดท้ายเราก็ต้องทำเอง เพราะเพื่อนในกลุ่มบอกว่า เราทำไม่เป็น บ้านเราไม่มีโปรแกรม เเบบ เราก็ไม่มีโปรแกรมเรายังโหลดได้ เราทำไม่เป็น ยังดูยูทูปได้
เราร้องไห้ เเล้วก็เล่าให้เเม่ฟัง แม่ก็บอกให้เปลี่ยนกลุ่ม เเต่เข้าใจไหมคะ ว่าเรามีเพื่อนเเค่นั้นจริงๆ...
พอเราทำเสร็จก็บอกว่า เออ เนี่ยเอาไปช่วยกันคิด ช่วยกันเขียนนะ ทุกคนก็แบบ มองหน้ากันประมาณว่า ใครจะทำอ่ะ เราไม่ทำคนนึงเเหละ สุดท้าย เราก็ต้องกลับมาเขียนเอง เเล้วพอเราทำ ก็มาพูดว่า มาๆ เดี๋ยวกูเขียนเอง เเล้วทำไมตอนเราบอกให้ทำ ไม่ทำกันตั้งเเต่ตอนนั้น พอเราบ่น เขาก็ว่า ว่าไม่ให้กูช่วยเองอ่ะ สรุปคือเราผิด ถ้าเป็นงานของตัวเอง เป็นงานเดี่ยว ทุกคนคือแบบเห็นได้ชัดๆ ว่าพยายามมาก ทำไม่ได้ก็ทำได้
คืองานกลุ่มให้ความรู้สึกเหมือทำงานคนเดียว เราไม่เคยบ่นว่าพวกทำไมไม่ช่วยบ้าง ไม่เคยบอกว่าเหนื่อย เเต่ตอนนี้ไม่ไหวเเล้วค่ะ เครียดจริงๆ เราไม่กล้าพูดด้วย เพราะกลัวจะเสียเพื่อน เลยได้เเต่คิดวิธีที่จะทำให้ปล่อยวางเรื่องพวกนี้ (พูดเเล้วจะร้องไห้จริงๆ)
คะเเนนได้เท่ากันทั้งกลุ่ม ทั้งๆ ที่เราทำคนเดียว เกรดออกมา เราได้น้อยกว่าเพื่อนในกลุ่มหลายคนในวิชานั้น เพราะเราทำคะเเนนสอบได้ไม่ดี
ไม่ไหวเเล้วค่ะ เครียดมากจริงๆ ขอวิธีคิดให้หายฟุ้งซ่าน หรือการทำใจปล่อยวางหน่อยค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ 😢