เราเป็นคนคิดมาก เเบบมากๆเลย ในขั้นที่ว่าบางทีเเค่เพื่อนไม่ตอบคำถามที่เราถามเราก็จะคิดว่าเพื่อนไม่ชอบเรา หรือไม่อยากคุยด้วยเป็นเเบบนี้บ่อยมากๆ เเล้วก็อ่อนไหวกับทั้งการกระทำเเละคำพูดคนอื่นง่ายมาก ชอบเก็บนั่นเก็บนี่มาคิดเองคนเดียวชอบคิดว่าคนอื่นไม่ชอบเรา เวลาจะทำอะไรก็เเคร์เเต่สายตาคนอื่นตลอดเลยเราควรเเก้ยังไงดีคะ มันคิดมากบ่อยๆจนเกิดเป็นความเครียดไปเเล้ว เวลาอยู่ที่บ้านเรากลัวน้องไม่ฟังที่เราพูดหรือเถียงเราด้วยคำพูดเเรงๆ เราก็จะพยายามทำให้ตัวเองดูเเข็งกระด้างจนติดเป็นนิสัยไปเลย เเล้วก็ทำให้เริ่มไม่ค่อยสนิทกับน้อง เราเครียดมากๆ ไม่สามารถจัดการกับความคิดความรู้สึกตัวเองได้เลยค่ะ จนในบางครั้งเรื่องเครียดๆมันไหลเข้ามาในหลายเรื่องมากๆจนเรารู้สึกเหมือนจะเป็นบ้า เราควรปรึกษาเเพทย์ดีไหมคะเรารู้สึกไม่ดีเลยที่เป็นเเบบนี้เเต่ไม่รู้จะไปคุยกับใครดี เราไม่อยากให้ใครเป็นห่วงหรือมาคิดเรื่องเราเลยค่ะ
              เราเป็นคนคิดหลายเหตุผลมากๆ เช่นสมมุติวันนี้ครูให้สอบเก็บคะเเนนเเล้วเราทำไม่ได้เลยสักข้อเเต่เพื่อนในกลุ่มทำได้คะเเนนเต็ม เราก็จะคิดเเล้วว่าเพื่อนต้องสมเพชเราเเน่เลย เเล้วก็คิดไปอีกว่าถ้าเป็นแบบนี้บ่อยๆเเล้วเพื่อนเลิกคบล่ะ บางทีก็คิดออกไปนอกทะเลเลยค่ะ จะสอบตกบ้างเเหละอนาคตเข้ามหาลัยไม่ได้เเน่เลย โตไปไม่มีงานทำเเน่ๆ คือมันเเย่มากเลยที่เราคิดกับตัวเองเเบบนี้ เราพยายามปรับเเล้วนะคะเเต่มันไม่ดีขึ้นเลย เราไม่กล้าไปปรึกษาใครเพราะกลัวเขาไม่เต็มใจรับฟัง ถ้าจะคุยกับคนในครอบครัวก็กลัวเขาจะคิดมากกลัวเขาจะรำคาญ เห้ออ5555555555หนักใจกับตัวเองจริงๆค่ะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ