สวัสดีค่ะ ขอออกตัวก่อนว่าไม่ใช่เด็กเก่งที่ได้เกรด 4 ทุกเทอม   เพียงแต่เกรดไม่เคยต่ำกว่า 3 เลย  อยากจะมาบรรยายความรู้สึกของคนที่เรียนได้ระดับดีค่ะ

ส่วนตัวจขกท.พ่อแม่ไม่เคยกดดันให้เรียนได้คะเเนนสูงเลย   ยอมรับค่ะว่า

โชคดีกว่าหลายๆคนที่พ่อแม่กดดันคะเเนน   ทุกครั้งที่มีการสอบ จขกท.จะมีกลุ่มเพื่อนบางคนดูสบายๆไม่สนใจอะไรมาก อ่านบ้างไม่อ่านบ้าง คะเเนนก็ตก

บ้างไม่ตกบ้าง ตกก็แก้แค่นั้น  ในขณะที่ตัวเราเองจะมีคนมองว่าเรียนเก่ง เรียนดี เราจะกดดันตัวเองตลอดเวลาค่ะ วิชาไหนที่เคยได้ท็อปก็จะต้องผ่านคะเเนนห้ามลด     

เกรดต้องเพิ่มขึ้นพอลดลงเราจะรู้สึกใจแป้วค่ะ   แต่ก็คิดเสมอว่าเพื่ออนาคตเราเองนะ แต่ก็แอบอิจฉาเพื่อนบางคนที่สอบเสร็จหาอะไรกินบ้าง ติวนิดหน่อย แลดูมีความสุขกว่าตัวเราที่ต้องจำสูตรในหนังสือแบบเครียดๆ  

ยิ่งเพื่อนเราในกลุ่มจะไม่ค่อยบอกแนวข้อสอบกันค่ะ   ต่างคนต่างเก็บแนวข้อสอบไว้ไม่เเบ่งปันทุกคนต้องการคะเเนนที่เยอะกว่าคนอื่น  จริงๆรู้มา

ตลอดค่ะว่าเพื่อนเราเป็นแบบนี้ แต่ไม่กล้าจะถามจะคุยค่ะ เลยเงียบๆไว้ตัวเรามีอะไรก็ไม่บอกเค้าเหมือนกัน

แต่ปกติเวลาเล่นด้วยกันก็มีความสุขดีเพียงแต่ยังแข่งขันกันทางคะแนน   ไม่ชอบที่ตัวเองได้คะเเนนดีเลยค่ะ รู้สึกกดดันเพื่อนก็ต่างแต่งขันกันเอง ทุกครั้งที่อาจารย์บอกคะเเนนวิชาไหนที่ยากเราจะบอกเพื่อนว่า

เห้ยเราว่าเราอาจจะตก เค้าชอบพูดว่า "เห็นบอกตกไม่เคยตก ไม่ต้องมาพูดเหอะ สุดท้ายคะแนนก็ดี " เป็นประโยคธรรมดาแต่ทำให้เรารู้สึกว่า เฮ้ยย คือเรา

รู้สึกไม่มั่นใจไม่ได้เลยหรอ เราเเค่อยากบอกอย่กพูดบ้างว่าเราเองก็ทำไม่ได้ เราก็ต้องการกำลังใจเหมือนกันเว้ยย


แค่อยากระบายค่ะ ด่าได้แต่อย่าเเรงเป็นคนอ่อนไหวง่ายค่ะ