เสนาะเสียงแสนเศร้าดุเหว่าเอ๋ย      ไฉนเลยครวญคร่าร่าอยู่ได้
หรือใครทาเจ็บช้าระกาใจ                   จึงหวนไห้โหยอยู่มิรู้แล้ว
แวววาบปลาบสายฟ้า                        ผสานวาตะโชยชาย
เปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย                   วิเวกแว่วคะนึงใน