ไม่มีดอกไม้ให้ชื่นชม
ไม่มีสายลมที่พัดหวน
ไร้เสียงเฮฮามาเชิญชวน
แลล้วนเงียบงันวันเดียวดาย

ไร้แดดเริงร่ายแม้นใกล้เที่ยง
มวลเมฆคลุมเพียงฟ้าหม่นหมาย
เมียงมุมมองเฟ้นมิเว้นวาย
ไม่คล้ายไม่คลึงที่พึงคิด

หรือใจด้านชากะทุกสิ่ง
โลกจึงหยุดนิ่งเงียบสนิท
เพียงลมหายใจให้เพ่งพิศ
ยังติดขัดข้องคล้ายหมองมัว

เหมือนรู้แต่ไม่เคยรู้ซึ้ง
ใดตรึงติดแน่นในแกนขั้ว
คล้ายกล้าแท้จริงยังกริ่งกลัว
หรือตัวตนแท้แค่สิ่งลวง

ไม่มีดอกไม้ให้ชื่นชม
ฟ้าห่มเมฆมัวทั่วแดนสรวง
เสียงเงียบเหยียบย่างกลางแดดวง
ทั้งปวงเปลี่ยวเปล่าเป็นเงางำ
…………..2702602218