.... " โอ้ขวัญ..ไร้ขวัญ..ตรอมตรม !" ....

เดียวดาย ซึมเหงา ยามเช้า
ตะวัน เยือนเย้า สุกใส
แสงทอง ระเรื่อ เรืองไกล
คล้ายจะ พาใจ สุขกาล

รำพึง ผ่านฟ้า หนห่าง
เส้นทาง เวิ้งว้าง เลือนผ่าน
นิ่งเงียบ สะอื้น ในมาน
ตะวัน คล้อยผ่าน .. เมฆเงา

วังเวง เพียงตน ซานซบ
ตะวัน ชิงพลบ จบเศร้า
โดดเดี่ยว ในอก ซึมเซา
เหงาเหงา .. ยิ้มหน้า ซ่อนตรม

เวิ้งว้าง กลางไอ แดดอุ่น
ร้อนกรุ่น ในทรวง ทับถม
ก้าวย่าง ระอุ ในบ่ม
สลด สั่งสม กาลวัน

แผ่นดิน ระอุ ไทยแตก
แบ่งแยก ฝักฝ่าย หม่นขวัญ
โอ้ไทย ไร้ไท ? .. แตกกัน
โอ้ฝัน .. ไร้ขวัญ .. ตรอมตรม !

.... " เสียงรำพึง " ....