.... " สัจจธรรม จากป่าเขา " ....

ตอไม้ ตายซาก ไร้ค่า
รอวัน เวลา ผุ กร่อน
กรำแดด กรำฝน ค่าทอน
ตอ ขอน ยืนซาก .. โรยลา

จากเมล็ด แตกผลิ ต้นอ่อน
งอกชอน ผลิใบ เติบกล้า
แตกใบ กิ่งก้าน สาขา
ช้าช้า .. เติบใหญ่ งดงาม

ผ่านแดด ผ่านฝน ผ่านหนาว
มากคราว มากปี ล่วงข้าม
ใบอ่อน สู่แก่ .. ร่วงตาม
ล่วงยาม เวลา .. กล้าไกร

กิ่งก้าน สาขา แผ่กว้าง
ครอบทาง ร่มเงา สุกใส
สดเขียว ปกคลุม พุ่มใบ
กว้างใหญ่ สูงเด่น .. รื่นรมย์

ผลิดอก ออกผล ดกดื่น
ร่มรื่น .. นกกา สุขสม
หลากสัตว์ น้อยใหญ่ พึ่ง(เงา)ร่ม
อาศรม ไม้ใหญ่ .. คุ้มกัน

วันหนึ่ง พายุ .. กระชาก
ถอนราก ถอนโคน หักสะบั้น
คงเพียง ซากไม้ .. คาคัน
เหลือนั้น .. เวิ้งว้าง .. ซากตอ

  .... " เสียงรำพึง " ....