.... " นก ไร้รัง " ....

ล่องละลิ่ว ฉิวโฉบ ฉวัดเฉวียน
บินวนเวียน สูง-ต่ำ ซ้ำผาดโผน
ร่อนลอยไป ในอากาศ ผงาดโชน
ดำดิ่งโจน เฉียดผิวน้ำ .. โฉบเหยื่อกิน

ถลาบิน บินไป ไร้ทิศหมาย
สูงโดดเดี่ยว เดียวดาย .. เกาะผาหิน
แผ่นดินกว้าง ฟ้ากว้าง .. กว้างเกินบิน
ให้ชาชิน กับวิถี .. ไปวันวัน

เกาะผาหิน พักกาย เดียวดายแสน
ชีพหวงแหน ระหกระเหิน .. เมินกาลผัน
ผ่านคืนวัน ร้อน-หนาว .. สะท้านครัน
สะพรึงพรั่น หวั่นในอก .. ล้าพลัง

ลอยล่องลิ่ว บินไป บิน บิน ไป
สู่ทิศใด ไร้กำหนด จุดปลายหวัง
เช้า เที่ยง เย็น คืนค่ำ .. ดำภวังค์
เหลือชีพยัง อยู่ต่อไป .. ไห้เดียวดาย

ละล่องลิ่ว ลอยเลือน เลื่อนฟากฟ้า
โฉบถลา ฉวัดเฉวียน วนเวียนหาย
ทะเลกว้าง ขอบฟ้ากว้าง เวิ้งว้างกาย
สู่จุดหมาย ยากบรรจบ .. "นก ไร้รัง"

.... " เสียงรำพึง " ....
ริมชายฝั่งทะเลอันดามัน