สุดวิโยคโศกครวญกำศรวลเศร้า น้ำตาเคล้านองท่วม ร่วมวิถี สิ้นพระองค์ หลักชัย ไทยเคยมี เหลือเกินที่ จะหยุดยั้ง ดั่งสิ้นใจ น้ำตารินไหลหล่นบนใบหน้า เมื่อถึงคราสิ้นลับ ดับตักษัย พระผู้เป็นดุจบิดา ของปวงไทย

เหมือนโลกจะสั่นไหว และดวงใจจะแตกดับ อึมครึมมานานนับ รอพ่อกลับมาบ้านเรา ข่าวพ่อไม่กลับแล้ว ลูกใจแป้วรอที่เก่า เมฆหม่นทึบทึมเทา พาฝนเศร้าเคล้าน้ำตา ครีนครีนดังฟ้าร้อง ดังเสียงของเหล่าปวงข้า สะอื้นทั้ง

สวัสดีครับ พี่ๆทุกๆท่าน พี่แนนนี่ ผู้ใหญ่ใจดีแห่งห้องต้นไม้ รวมถึง พี่น้องผองเพื่อน ชาวครอบครัว ห้องต้นไม้ดอกไม้ทุกท่าน อาชู ป้าใหม่ อาบัว อาบ้านกัญจ์ พี่แก้ม พี่แอ๋ม และท่านอื่นๆ ที่คอยช่วยผลัดเปลี

ร้องเพลง(รอ​ ท้อ)​ใจ(สุด​ ดุจ)​เดี่ยวโดดไร้คน(โปรด​โหด)​ร้าย(ยิ่ง​สิ่ง)​ที่เห็นไม่มี(รัก​ พัก)​กาย(แอบ​แทบ)​ลำเค็ญเหมือนดั่ง(เป็น​ เช่น)​ปาน(ว่า​ ค่า)​ไม่มี ได้แต่(ทนหม่น)หมอง

https://youtu.be/6kqPp8OBKxY?t=375 หยาดพิรุณไหลหลั่งดั่งภาพฝัน ทิวเขาชันแลสลับเหมือนกับหมอง ยามเรียวรุ้งพุ่งสายวาดลายทอง ช่างน่ามองผ่านฟ้าเจิดจ้าพราว 🌂🌂🌂 เมฆดำครึ้มปกปิดใจจิตหม่น สายฝนหล่นฉ่ำเพลินส