สุดวิโยคโศกครวญกำศรวลเศร้า
น้ำตาเคล้านองท่วม ร่วมวิถี
สิ้นพระองค์ หลักชัย ไทยเคยมี
เหลือเกินที่ จะหยุดยั้ง ดั่งสิ้นใจ

น้ำตารินไหลหล่นบนใบหน้า
เมื่อถึงคราสิ้นลับ ดับตักษัย
พระผู้เป็นดุจบิดา ของปวงไทย
แสนอาลัย ใจสั่นประหวั่นทรวง

เมื่อสิ้นแสงสุรีย์ฉายประกายหม่น
มืดมิดมนอุระรอน ขอพรสรวง
เทพสวรรค์ ชั้นฟ้า หล้าแดนดวง
เหล่าเทวาทั้งปวง ห้วงวิมาน

รับเสด็จพระองค์ท่าน สวรรค์ฟ้า
อัญเชิญ พระวิญญา ส่งสืบสาน
ให้เกษมเปรมปรีด์ นี้ชั่วกาล
นิวัติผ่าน สู่ชั้นฟ้า มหาพรหม



ขอส่งเสด็จพระองค์ สู่สวรรคาลัย
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ