“แด่  จอมเดชแห่งด้าว          แดนสวรรค์
เทพ  เอกท้าวเทวัญ             ท่านไซร้
องค์  อันฤทธิ์ดุจอนันต์        เหนืออาสน์
นั้น  นับคุณมิได้                  นอบน้อมสักการ”

มายังต่างโลกนี้                  มืดมน
จะกล่าวถึงนรชน                อาจสู้
บทบาทเกิดสับสน              ด้วยฤทธิ์ เวทเอย
ไปเพื่อออกเรียนรู้              กับค้นตัวตน

แดน  แผ่นดินเทพล้อม        อารักษ์
แห่ง  สุดฟ้าปกปักษ์            ร่วมป้อง
เหล่า  นี้พบประจักษ์            คุณท่าน
เทพ  ทุกองค์ข้าพ้อง            กราบไหว้สรรเสริญ

หลาก  หน้าที่ท่านไท้           จึงแยก
หลาย  เทพมีจัดแจก            เกิดไว้
ปวง  สามภพย่อมแตก         หลายหมู่
องค์  ที่ยิ่งใหญ่ไซร้              พบได้ห้าองค์

หนึ่ง  ทรงครองถิ่นท้าว       เทเวศร์
คุม  ทุกกฎขอบเขต            เสกสร้าง
ดวง  อาทิตย์ดุจเนตร         เพื่อตรวจ โลกเอย
ดาว  ดั่งฤทธิ์เพื่อล้าง          เหล่าผู้ทรนง

สอง  องอาจเลิศล้ำ             เหนือปวง
ฤทธิ์  ทุกหนทะลวง             สุดฟ้า
เทพ  ผู้ดาบตัดดวง             ดาวดับ
เจ้า  สยบไตรโลกหล้า        ปราบสิ้นเหล่ามาร

สามคุม  ธารแห่งน้ำ           ไหลเย็น
จันทร์  ดั่งจักรแลเพ็ญ         ปกป้อง
วิญญาณ  เทพนั้นเป็น         ผู้เสก
สมุทร  ยิ่งใหญ่ก็ต้อง          สะท้อนแสงจันทร์

สี่คุม  อันแผ่นพื้น                ธรณี
พิภพ  สมบูรณ์มี                 โล่กั้น
เวลา  ล่วงเดือนปี               ท่านควบ คุมนา
มรณะ  เพื่อร่างนั้น              กลับเข้าผืนดิน

ห้า  นาคินทร์ลึกใต้             บาดาล
อสูร  ถูกคุมฤทธิ์พาล          ทั่วหล้า
กรรม  บันทึกตามกาล        ทุกแห่ง
สัตว์โลก  ทุกชั้นฟ้า             อยู่ใต้หอกคม