ช่วยดูให้หน่อยครับว่าถูกต้องตามหลักการแต่งกลอนแปดมั้ย ละสามารถใช้ภาษาที่ดีกว่านี้ได้ในส่วนตรงไหนบ้างแนะนำติชมกันได้ครับ กลอนนี้ยังไม่มีชื่อนะครับตั้งให้ได้นะครับๆๆ

รักต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อสุขสม เหมือนจิตตรมจากโลกอย่างสุขขี
ยอมปล่อยวางทุกสิ่งที่เคยมี เพื่อยินดีในรักอันแสนงาม

สุขล้ำค่าดั่งฟ้าสว่างใส มีรักไว้เพียงใช้บรรเทากาม
ถึงยอมลบทุกข์เศร้าให้สิ้นความ ราวสิ้นหนามเพื่อรักได้ยืนยง

แต่ความสุขไม่คงยืนยาวได้ พอรักคลายฟ้ากลับหม่นลึกหลง
จากสวรรค์ลอยสูงสู่ภพลง ทุกข์ประสงค์ดั่งไฟในใจเผา

เคยสดใสใจนี้ราวดั่งฝัน กลับแปรผันจมช้ำลึกสุดเศร้า
ยามรักจบเหมือนฝันก็จบเอา เป็นทุกข์เร้าเคียงข้างไม่ลางเลือน

แม้รักพาใจสู่ทางสุขสม จงเตือนตนให้รู้ไม่ลืมเลือน
สุขล้นหล้าก็มีที่บิดเบือน ความทุกข์เคลื่อนตามรักพาเศร้าเอย