๐ กว่าจะเป็นน้ำตาลที่หวานลิ้น
ต้องป่ายปีนถึงยอดสอดสองขา
ไต่พะองไม้ไผ่บันไดพา
สูงเสียดฟ้าหาหวั่นมุมั่นการ
๐ โน้มอ่อนงวงล้วงมีดคมกรีดปาด
กระบอกพาดเชือกคล้องรองน้ำหวาน
ตั้งแต่ดึกดื่นหนอรออีกนาน
กี่ต้นผ่านกว่ารุ่งมุ่งหน้าไป
๐ ก่อนตะวันส่องฟ้าเวียนมาเก็บ
กระบอกเหน็บอย่างมั่นห้ามสั่นไหว
เกรงกระฉอกออกเสียหกเรียไป
น้ำตาลไหลน้ำตาหล่น...คนทำตาล
๐ รีบจุดเตาเอากะทะมาวางตั้ง
น้ำตาลพรั่งพรูใส่กลิ่นไอหวาน
แล้วต้มเคี่ยวเหนียวข้นเห็นผลงาน
ยกเทียบคานปั่นทุ่นหมุนแทนพาย
จับหยอดปึกใส่ปี๊บอย่างรีบเร่ง
ขยับเหย็งขยอกกรอกก่อนสาย
กลิ่นหอมหวานซ่านคลุ้งฟุ้งกระจาย
นำส่งขายให้ท่านได้ทานปรุง
๐ กว่าจะเป็นน้ำตาลที่หวานลิ้น
เหงื่อเค็มรินชุ่มหลังก่อนสางรุ่ง
คนทำตาลวานหวัง ยังพยุง
โปรดผดุงภูมิปัญญา ค่า คน-ตาล
ขอบคุณ ภาพจากอินเทอร์เน็ต
๐๐๐ กว่าจะเป็นน้ำตาลที่หวานลิ้น ๐๐๐
๐ กว่าจะเป็นน้ำตาลที่หวานลิ้น
ต้องป่ายปีนถึงยอดสอดสองขา
ไต่พะองไม้ไผ่บันไดพา
สูงเสียดฟ้าหาหวั่นมุมั่นการ
๐ โน้มอ่อนงวงล้วงมีดคมกรีดปาด
กระบอกพาดเชือกคล้องรองน้ำหวาน
ตั้งแต่ดึกดื่นหนอรออีกนาน
กี่ต้นผ่านกว่ารุ่งมุ่งหน้าไป
๐ ก่อนตะวันส่องฟ้าเวียนมาเก็บ
กระบอกเหน็บอย่างมั่นห้ามสั่นไหว
เกรงกระฉอกออกเสียหกเรียไป
น้ำตาลไหลน้ำตาหล่น...คนทำตาล
๐ รีบจุดเตาเอากะทะมาวางตั้ง
น้ำตาลพรั่งพรูใส่กลิ่นไอหวาน
แล้วต้มเคี่ยวเหนียวข้นเห็นผลงาน
ยกเทียบคานปั่นทุ่นหมุนแทนพาย
จับหยอดปึกใส่ปี๊บอย่างรีบเร่ง
ขยับเหย็งขยอกกรอกก่อนสาย
กลิ่นหอมหวานซ่านคลุ้งฟุ้งกระจาย
นำส่งขายให้ท่านได้ทานปรุง
๐ กว่าจะเป็นน้ำตาลที่หวานลิ้น
เหงื่อเค็มรินชุ่มหลังก่อนสางรุ่ง
คนทำตาลวานหวัง ยังพยุง
โปรดผดุงภูมิปัญญา ค่า คน-ตาล
ขอบคุณ ภาพจากอินเทอร์เน็ต
ไม่ตั้งกระทู้เสียนานเลยค่ะ วันนี้ขอแชร์ประสบการณ์ส่วนตัวที่ได้เห็นมาแต่เด็ก
ด้วยหวังว่า อาชีพ ทำตาล ภูมิปัญญาของคนไทยจะมีผู้สืบสานตราบนานเท่านานค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน ค่ะ