เผอิญกลับจากถือศีลมาค่ะ มีข้อสงสัย คือระหว่างที่นั่งทำสมาธิวิปัสสนากรรมฐานอยู่นั้น กินเวลาไปเกือบชั่วโมงกว่า รู้สึกเจ็บปวดอย่างมากตั้งแต่สะโพกลงมาถึงปลายเท้า นั่งอยู่อย่างนั้นจนปวดและน้ำตาไหล(อันนี้น้ำตาไหลเพราะความเจ็บปวด)คือทรมาณมาก แต่ก็นั่งตามเวลาสมควรที่พระอาจารย์สายวัดป่าเรียกให้ออกจากกรรมฐาน อันนี้เป็นช่วงทำวัตรเช้าค่ะ แต่พอตกบ่ายเข้าสมาธิอีก คราวนี้กินเวลาไปเกือบสองชั่วโมง แต่นั่งไม่ถึง คือใช้วิธีเดินจงกม สลับกัน ช่วงสุดท้ายลองนั่งใหม่ เป็นเหมือนเดิมค่ะ ฝืนเจ็บก็ทน ปวดตั้งแต่สะโพกถึงปลายเท้า เป็นอยู่สักพัก เลยตั้งจิตมองร่างกายตัวเอง แต่ไม่ได้เป็นของตัวเอง ฝืนจิตตัวเองเพิกเฉยความเจ็บปวดแต่มันยังปวด แล้วมันก็สามารถเพิกเฉยได้จริงค่ะ แต่มีช่วงหนึ่งที่จิตวูบไป คือไม่ได้หลับนะคะ มีสติตลอด ยังกำหนดลมหายใจตามอาการตลอด แล้วหัวกับตัวเอนไปข้างหน้า เอนไปเรื่อยๆเป็นระยะ เป็นจังหวะ หลังจากนั้นดึงตัวเองมาอยู่จุดเดิม แล้วกลับวูบมาอีกคราวนี้ คราวนี้มือขวาที่ทับมือซ้ายกลับกระเด้งขึ้น แต่จิตกลับไม่รู้เลยว่ามันกระเด้งขึ้น พอรู้สึกตัว มือก็มาอยู่ระดับท้องแล้ว คล้ายอาการ นอนบนเตียงแล้วแขนหรือขาเหมือนตกเหวแล้วมันก็สะดุ้งขึ้นมา ทำให้ดิฉันต้องดึงสติตัวเอง กลายเป็นว่าๆร่างกายตัวเองนี่แนะ ร่างกายหนอจะขยับทำไมไม่อนุญาตจิตก่อน เกรงว่ากัลยานมิตรที่มีสมาธิอยู่ข้างจะตกใจ คือถามว่าปฏิบัติมาถูกทางแล้ว หรือไม่ถูกจริตที่ควรจะสงสัยคะ หรือควรปฏิบัติอย่างไรให้ถูกต้อง (จริงๆแล้วเค้ามีครูคอยฝึกค่อยให้ตอบข้อสงสัยแต่วันนั้นมีผู้ปฏิบัติค่อยถามอยู่เนืองเลยไม่มีโอกาส)พอถึงคิวที่จะไปถามท่าน ไม่มีบุญหมดคาบเรียนเสียก่อน รบกวนผู้รู้ที่เคยพานพบเหตุการณ์ลักษณะแบบนี้ตอบข้อสงสัยด้วย จักขอขอบพระคุณอย่างยิ่งคะ
มีอาการอย่างนี้ตอนนั่งสมาธิ