สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผม ที่ตั้งใจพิมพ์สุดๆ และไม่คิดจะมาตั้งด้วยซ้ำ ถ้าไม่เจอมากับตัว
ผมเรียนอยู่ปีสาม มหาลัยในภาคเหนือแห่งหนึ่ง ขอไม่เอ่ยชื่อให้เสียหายในสถานที่ละกันนะครับ

ผมเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผีเลย ใครเล่ามาก็ฟัง แต่ไม่เคยจะใส่ใจเลย
ช่วงสอบเสร็จที่ผ่านมา พี่ชายผมขอมานอนด้วย เพราะมาส่งแฟนสัมภาษณ์งาน
ผมขอให้พี่ชายไปอยู่โรงแรมแทน แต่พี่ผมบอกว่าเปลืองตัง
ให้นอนกันทั้งสามคนนี่แหละ ผมไม่กล้านอน อีกอย่างมีผญ.อยู่ห้องในท่ามกลาง ผช. ทั้งสอง
มันดูไม่ดีแน่ ผมจึงไปเช่าห้องรายวันอยู่ แค่ช่วงศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ เสียแค่ 500 ถูกสุดๆครับ
ป้าเจ้าของหอนั่นดูท่าทางใจดีมาก ป้าบอกว่าห้องนี้มีพร้อมทุกอย่างนะ  ผมก็คิดว่าจะนอนอย่างเดียว
จะไปอาบน้ำที่หอผมดีกว่า เพราะขี้เกียจขนของมา อีกอย่างอยุ่แค่สามวันเอง

คืนแรก ผมนอนประมาณ ตี 1 เพราะยุ่งอยุ่กับการทำโปรเจ็ค
แล้วผมก็ได้กลิ่นมาจากตู้เสื้อผ้าที่ปิดไว้ ก็คิดว่าเป็นหนูเน่าตาย ไม่ได้คิดอะไร
พอปิดไฟเท่านั้นแหละครับ

กลิ่นแรงขึ้น กลิ่นคาว กลิ่นเน่าผสมกันหมด ยอมรับเลยว่าผมรีบลุกไปอ้วกในห้องน้ำทันที
ผมตัดสินใจเปิดไฟไปดูในตู้  แต่ เปิดในตู้ไม่มีกลิ่นอะไรเลยสักอย่าง พอปิดเท่านั้นแหละ กลิ่นมาอีก
แรงขึ้นกว่าเดิม

ผมคิดว่าอยู่ในห้องนอนไม่หลับแน่ ผมเลยตัดสินใจไปนอนนอกระเบียง
ทนยุงกัดดีกว่านอนทนดมกลิ่นเหม็น

ตอนเช้าผมไปบอกให้ป้าเจ้าของหอ ป้าเขาทำหน้าแปลกๆ แล้วบอกผมว่า หนูตาย
จิ้งจกตายหรือปล่าว แถมยังพูดอีกว่า จะออกก่อนวันอาทิตย์ป้าไม่คืนตังให้นะ
ผมก็คิดว่าอยู่ๆไปเถอะ เพราะตอนกลางวันผมก็ไปสิงสถิตอยู่ที่ร้านเกมอยู่แล้ว

คืนอีกวัน...
ผมนอนประมาณ ตีสอง ได้ยินเสียงคล้ายเปิดปิดประตูห้องน้ำ ผมเหลียวไปมองไม่เจออะไรสักอย่าง
ประตูก็นิ่ง ผมก็ขึ้นเตียง หันหน้าไปทางห้องน้ำ
ได้ยินเสียงก๊อกน้ำเปิดเองครับ ผมก็แกล้งหลับ ในใจนี่อยากจะวิ่งแทบตาย
แล้วก็มีเสียงของตกในห้องน้ำ ! ผมเริ่มใจไม่อยู่กับตัวแล้ววววครับ เพราะในห้องน้ำไม่มีของอะไรเลย !!!
ผมไม่ได้เอาอะไรมาสักอย่าง
จู่ๆพัดลมดับเอง ผมก็คิดว่าไฟดับ แต่มันจะดับไม่ได้ เพราะไอโฟนผมกำลังชาร์จ อีกอย่างแบตก็ขึ้นด้วย !!
เสียงเริ่มมานิดๆ ผมเริ่มฟังแต่หลับตาตลอด เสียงผู้ชายทะเลาะกับผู้หญิงในห้องน้ำครับ ยิ่งพิมพ์ผมก็ยิ่งขนลุก
เสียงยังติดหูผมอยู่เลย ผญ.เริ่มร้องไห้ครับ ผช. เริ่มเงียบ จู่ๆก็มีเสียงขึ้นโคตรดังเหมือนจะอยู่ข้างหูผมเลย
เป็นเสียงผญ.ได้ยินชัดว่า "เมิงฟังกุ แต่เมิงไม่ช่วยกุ" น้ำตาผมไหลตอนไหนไม่รู้ครับ ตอนนั้นอยากให้ใครสักคนโทรมามาก
อยากให้มีคนมาเคาะห้อง มาช่วยผม หรือมาปล้นห้องผมก็ได้ ผมกลัวจริงๆ
เสียงเดินอยู่ปลายเตียง ผมไม่กล้ามอง ไม่กล้าลืมตาขึ้นมาด้วยซ้ำ ลืมตาต้องเจอแน่ๆ
ผมร้องไห้ และก็หลับไปตอนไหนไม่รู้ ตกใจตื่นตอนเที่ยง เพราะรู้สึกเป็นไข้มาทันที
ผมต้องออกจากที่นี่ให้ได้

แต่ผมออกไม่ได้ครับ ...
เดี๋ยวผมมาเล่าต่อนะครับว่าทำไมผมออกไปไม่ได้
ผมขอไปพิมพ์ต่อห้องเพื่อนนะครับ ผมกลัว