ระยะเวลาหลายเดือนมานี้ เราไม่เคยใช้ชีวิตให้มีความสุขได้เลยค่ะ
ชีวิตมีแต่ความเครียด ที่บ้านก็คุยกับใครไม่ได้ เพื่อนสนิทๆก็มีครอบครัว ยุ่งกับงาน กับลูก กับสามี กับภรรยา
แฟนที่คบกัน แพลนอนาคตกันไว้ ก็มีปัญหาเรื้อรัง เค้าผลักไสเราออกมาแล้ว
งานก็เครียด คนที่ทำงานก็ชวนเครียด
สุขภาพก็แย่ สภาพจิตใจตอนนี้ติดลบมากเลยค่ะ
คิดแต่เรื่องอยากตายอยู่ตลอดเวลา
พยายามหาแรงจูงใจให้มีชีวิตต่อ ก็เหมือนหลอกตัวเอง
มีเหตุผลเดียวที่ยังดึงสติไว้คือคุณพ่อ เรากลัวถ้าเราตายไปจริงๆ คุณพ่อจะล้มป่วยไป
แต่เราสู้กับตัวเองแทบไม่ไหวแล้วค่ะ
ร้องไห้ทุกคืนมาเป็นเดือนๆ
เคยปรึกษาหมอเรื่องความเครียด เค้าก็ให้ยาแก้เครียดกับยานอนหลับมา แล้วเราก็ไม่ได้ไปหาหมออีก
เรากลัวที่จะได้รับการรักษา เพราะเราไม่ได้อยากมีชีวิตอยู่แล้วจริงๆ
ตอนนี้ความคิดเราตีกันสับสนไปหมด ว่าเราควรอยู่ หรือเราไม่ควรอยู่
เหมือนเรามีปัญหากับการควบคุมความคิด การแก้ไขปัญหาในชีวิต เราจัดการความรู้สึกตัวเองไม่ได้
เราไม่รู้ว่าเราควรมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร
เราไม่รู้ว่าเราต้องจัดการกับความคิดแย่ๆในหัวเรายังไง
เราไม่รู้ว่าเราจะทิ้งความรู้สึกเจ็บปวดตลอดเวลาแบบนี้ยังไง
เรารู้สึกว่าการมีชีวิตอยู่ตอนนี้คือความทรมาน
เราคิดตลอดเวลา ระหว่างเราเดินทาง ว่าเราอยากเกิดอุบัติเหตุ ให้เราตายๆไปซะ แต่เราก็กลัวคนอื่นๆจะมาเดือดร้อนเพราะเรา
เราคิดจะกระโดดตึกตาย แต่เราก็กลัวว่าเราจะทำความเดือดร้อนให้คนที่ไม่เกี่ยวข้อง
เราอยากกินยาให้ตายๆไปซะ แต่เรากลัวจะมีคนช่วยเราไว้ได้ทัน
เราต้องทำยังไงดีคะ