สวัสดีค่ะ คือ จขกท มีเรื่องอยากจะระบายนิดนึงค่ะ คือเราอาศัยอยู่กับน้าซึ่งเป็นน้องสาวแท้ๆของแม่เราซึ่งแม่ของเราเสียชีวิตเมื่อ13ปีก่อน จากนั้นน้าและยายก็เป็นคนเลี้ยงเรามาในบ้านจะมีเด็กซึ่งเป็นลูกน้าๆเราอยู่3คนส่วนเรากับพี่ชายเป็นลูกคนละพ่อกัน เรากับพี่น้องคนอื่นๆที่เป็นลูกน้าสนิทกันแต่มันแปลกตรงที่พี่ชายเราเขาก็รักคนอื่นๆนะยกเว้นเราซึ่งเราไม่รู้เหมือนกันทำไมบางทีเขาเหมือนเกลียดเราทั้งพี่แม่เดียวกันแต่ต่างกันก็คือคนละพ่อ แต่ตอนนั้นเราก็ไม่ได้สนใจอะไรเราคิดแค่ว่าเขาคงเป็นผู้ชายคงไม่ชอบพูดมาก พอเราเริ่มโตส่วนพี่ชายเราเข้ามาทำงานกรุงเทพซึ่งแม่เป็นคนฝากให้(ตอนนั่นแม่ยังไม่เสีย)เราก็เรียนหนังสือไปจนช่วงนึงงานเทศกาลปีใหม่มาถึงซึ่งโรงเรียนเราจัดผ้าป่าต้อนรับ เราดีใจมากที่พี่ชายมาบ้านเราไปรอรับขบวนผ้าป่าตั้งแต่ตี5ต่างจังหวัดมันก็เริ่มสว่างแล้วก็พากันไปกับครอบครัวไปรอที่โรงเรียน พอรับกลับมาบ้านเขาจะมีของฝากของลูกพี่ลูปน้องเราทักคนยกเว้นเรา จริงๆแล้วเราไม่อยากได้ของๆเขาที่เขาจะซื้อมาฝากหรอกจริงๆแล้วเราก็แค่อยากให้เขาเป็นห่วงเรารักเราเหมือนที่เรารักเขาเพราะเขาคือพี่ชายคนเดียวของเราต้องการแค่นี้ หลังเหตุการณ์นั้นผ่านไปเราก็พอรู้ว่าจริงๆแล้วเขาไม่ได้คิดว่าเราเป็นน้องของเขาเลยเขามองเราเป็นคนอื่นผ่านไปจนเราเรียนจบโดยที่ไม่มีใครส่งทำงานหาขายนมเปรี้ยวยี่ห้อนึงตั้งแต่ป.5ถึงม.3ส่งตัวเองเรียนให้จบจากนั้นเราก็ขึ้นมาอยู่กรุงเทพ ส่วนพี่ชายเขาก็อยู่แถวๆรังสิตเราก็รู้ว่าเขาอยู่ที่นั่นเราเลยย้ายที่ทำงานมาอยู่แถวรังสิตเราก็โทรกลับหายายหาน้าตลอดว่าเราอยู่แถวนี้ น้าก็บอกว่าพี่ชายเราก็อยู่แถวนี้เราก็ไม่คิดอะไรจนเรามีลูกและคลอดลูกเขามาเยี่ยมเราอยู่2ครั้งแต่ทุกๆครั้งที่มาเหมือนคนเคยรู้จักกันเลยเราก็ไม่รู้จะพูดยังไงโทรไปเล่าให้น้าให้ยายฟังมันจุกอกอ่ะคือเรารักและเราบอกคนอื่นๆว่าเรามีพี่ชาย แต่เราไม่เคยรู้เลยว่าเขาเคยบอกว่าเขามีน้องสาวหรือเปล่า แล้วจนวันที่ยายเราเสียเราลางานกลับบ้านก็ไปนอนอยู่คืนนีงเพราะอีกวันเราต้องทำงานมันลาได้2วันวันที่เราจะกลับก็เป็นวันที่เค้าจะกลับด้วยแล้วน้าก็บอกเค้าว่าให้เรากลับไปด้วยแต่เขาปฏิเสธเราไม่ให้เรากลับเอ้อก็ไม่เป็นไรเราไม่ว่าอะไร เราเลยจองตั๋วรถทัวร์เพื่อที่ตะกลับมาให้ทัวร์งานแต่ว่าเรายังไม่ออกจากบ้านพี่ชายอีกคนที่เป็นลูกน้าเค้าก็รับโทรศัพท์จากพี่ชายเราแลเวก็พูดให้เราหลายอย่างเรารู้สีกโกธรมากหลังจากนั้นเราก็ต่างคนต่างอยู่พอวันนึงเราทำงานแล้วเราเจอพี่สะไภ้เราก็ทักปกติ ไม่คิดว่าเค้าจะไปพูดอะไรกับผัวเค้า วันถัดมาเราออกไปซื้อของแล้วเหลือเจ้านายเราอยู่ที่ร้านคนเดียว แล้วพี่ะไภ้เรามาอีกถามเจ้านายเราว่า
พี่สะไภ:อ้าว! ผู้หญิงคนนั้นไปไหนละ?และก็ถามเจ้านายเราว่าจ้างเราเงินเดือนเท่าไหร่ บลาๆๆ
เจ้านายเราก็ไม่ตอบแกเปลี่ยนเรื่องคุย พอเรามาแกก็เล่าให้เราฟัง เราเสียความรู้สีกมากจริงๆที่ได้ยินได้เห็นแบบนั้น และเมื่อไม่กี่วันนี้เราเยอเค้าอีกที่ตลอด เชื่อไหมว่าเราเดินสวนทางกับเราแค่ปลายเสื้อชนกันแต่เค้าเมินไม่มองเราทั้งที่เราตั้งใจยะเดินไปทักแต่เค้าไม่รู้จักเราเราเลยนิ่งแน่ลึกๆมั้งเสียใจทัเสียความรู้สีก เราอยากจะเปิดใจคุยกับเค้าตรงๆแต่พอจะคุยใจมันก็ไม่กล้า เราก็แค่อยากรู้ว่าเราเกลียดอะไรในตัวเราหรือเกลียดที่คนละพ่อกัน