คุณ ณวลี  ขอบคุณที่ติดตามครับ

ตอนที่ 1 http://ppantip.com/topic/35616326



บทที่ 2


“เงินหนึ่งล้าน เราไม่มีมากขนาดนั้นหรอกตาล”

    สีหน้าเศร้าหมองของเพื่อนสาวทำให้จอมขวัญนึกสงสาร ... ตุลยาเป็นคนหัวอ่อน ไม่เข้มแข็ง ทั้งที่เมื่อฟังเรื่องราวทั้งหมดแล้วคนเป็นเพื่อนอดคิดไม่ได้ว่า ปัญหาอยู่ที่คนอื่นโดยแท้

    “แม่ตาลเอาเงินไปให้พี่สาว เพราะฉะนั้นพี่สาวของตาลก็น่าจะช่วยกันหาเงินมาคืนแม่สิ ไม่ใช่ช่วยกันเสวยสุขอยู่ในกรุงเทพ ทิ้งให้ตาลต้องมาเผชิญชะตากรรมแบบนี้ หลายครั้งแล้วนะที่ตาลต้องมาลำบากแทนพี่เขาน่ะ”

    ไหล่บางห่อลู่ลงตามความทดท้อ... ใจหนึ่งอยากบอกแม่ไปตามอย่างจอมขวัญว่า หากอีกใจหล่อนก็รู้ดีถึงปฏิกิริยาตอบสนองที่จะตามมาจากอีกฝ่าย    

    ลูกชัง... ทำอย่างไรก็ไม่มีวันถูกอย่างลูกรักไปได้หรอก....

    แต่ถึงจะเป็นลูกชังแค่ไหน ถึงตันหยงจะเพียรใช้ถ้อยคำเจ็บปวดทำร้าย แต่อีกฝ่ายก็ยังเป็นแม่... แม่ที่ให้กำเนิดชีวิตหล่อนมา หล่อนจะหันหลังไม่ไยดีไม่แยแสได้อย่างไร...

    อกตัญญู... ใช่...คำนี้แหละที่ยังคงค้างคาเสียดแน่นอยู่ในหัวใจ

    “ตาลจะทำยังไง?” น้ำเสียงเพื่อนยังคงห่วง “จะตัดสินใจแบบไหนก็ค่อยๆ คิด”

    “เราก็ไม่รู้เหมือนกัน...จอม...ตอนนี้เราตื้อไปหมด ในหัวคิดอะไรไม่ออกเลย”

หล่อนตอบตามตรง...ในสมองนั้นยังคงอื้ออึง จนแม้ยามเดินกลับออกมาจากบ้านของเพื่อนคนสนิทแล้ว หล่อนก็ยังคิดไม่ตกกับตัวเอง มองไม่เห็นแม้แต่หนทางที่ปลายอุโมงค์

(มีต่อ)