คือเป็นเจ้านายที่ทำงานเดิมครับ ทุกวันนี้ผมทำงานที่ใหม่ที่ไม่ได้มีเจ้านายตรง ๆ ที่มานั่งคุมงาน นั่งกดดันอยู่ตลอดเวลา เขาจะนั่งอีกออฟฟิศ อีกห้องหนึ่ง ซึ่งในแผนกของผมจะอยู่ในออฟฟิศที่แยกจากเขาออกมา เฉพาะเวลาประชุมงานตอนเช้า หรือมีอะไรสำคัญ ๆ เขาถึงจะเรียกไปหา
ทีนี้ตอนอยู่ที่ทำงานเดิมครับ ผมเป็นล่ามภาษาญี่ปุ่นที่โรงงานแห่งหนึ่ง เป็นที่ทำงานแรกในชีวิตของผมเลยแหละตั้งแต่เรียนจบมา ต้องเป็นล่ามให้กับคนญี่ปุ่น โดยที่คนญี่ปุ่นในโรงงานนั้นจะมีล่ามประจำตัวเลย เวลาจะเข้าโรงงานไปคุยเรื่องงาน หรือเวลาที่เขาต้องติดต่อทำธุรกรรม ติดต่อเรื่องวีซ่าอะไรต่าง ๆ ล่ามก็ต้องตามไปด้วย
เรื่องของเรื่องคือนายญี่ปุ่นที่ผมประจำอยู่ด้วย เขาเป็นคนที่อารมณ์ร้อน ขี้โมโห ทั้งล่าม ทั้งคนงานโดนกันมาแล้วหลายคน แต่มันไม่ใช่ประเด็นหลักในกระทู้นี้ ประเด็นหลักคือนายคนนี้เขาวางตัวเป็นเจ้านายจริง ๆ ทั้งหน้าตาและท่าทาง เวลาพูดคุยกับผมก็จะใช้น้ำเสียงแบบ จะเรียกยังไงดีล่ะ แบบแข็ง ๆ วางอำนาจ เต๊ะท่า จริงจัง แล้วเวลาคุยนี่ไม่มีเลยที่เขาจะคุยเรื่องส่วนตัว เรื่องเล่นหรืออะไรเลย คือปกติเขาจะเป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยพูด แต่ถ้าพูดก็จะมีแต่เรื่องงานล้วน ๆ ในขณะที่นายญี่ปุ่นคนอื่นมีคุยทั้งเรื่องงานเรื่องเล่นเรื่องส่วนตัวบ้างในบางโอกาส คือไม่ได้วางตัวเป็นเจ้านาย ไม่ได้วางอำนาจมากเกินไป แม้แต่คนที่เป็นนายใหญ่ก็ยังไม่ได้วางท่าจริงจังเท่ากับนายคนที่ผมประจำอยู่ด้วย คือขนาดตอนนั้นเคยมีครั้งหนึ่ง มีล่ามรุ่นพี่เขาเล่นกับผมตอนขึ้นบันไดไง เขาจับเข็มขัดผม ผมก็วิ่งเพื่อลากเขา ทำให้เขาทรงตัวไม่อยู่แล้วล้มตรงบันได (แต่ไม่ได้กลิ้งนะ) คนอื่นเขาก็ขำกัน แม้แต่คนญี่ปุ่นคนอื่น แต่ผมเห็นหน้านายคนนี้ เขาขมวดคิ้วเลย อารมณ์แบบ "เล่นเชียอะไรของมืง" พอขึ้นห้องมาเขาก็บ่นว่าอุบัติเหตุมันไม่ใช่เรื่องตลกนะ
มันทำให้บรรยากาศการทำงานกับเขาเคร่งเครียดมาก เกร็งซะตัวลีบ กลัวว่าทำผิดแล้วจะโดนว่า ผมต้องทำถึงขนาดแบบว่าทุกครั้งพอส่งงานเสร็จแล้วผมต้องรีบหนีไปเข้าห้องน้ำ คือกะจะหลบหน้าเขานั่นแหละ กลัวว่าจะโดนเขาเรียกมาติ มาอะไร เวลาผมไม่เข้าใจอะไรก็แทบไม่กล้าถาม แล้วกลายเป็นว่า พอผมไม่เข้าใจแล้วไม่ถาม เขาก็ว่า พอผมไม่เข้าใจแล้วถามซ้ำหลาย ๆ รอบ ก็ทำท่ารำคาญ แล้วจะให้ผมทำยังไง ผมรู้สึกว่าสภาพจิตใจผมย่ำแย่มาก ทำงานอย่างไม่มีความสุขเลย ต้องถอนหายใจทุกครั้งตอนที่ตื่นเช้าแล้วพบว่าจะต้องไปทำงาน แต่เพราะเวลาทำงานมันทุกข์มาก ทำให้พอถึงวันหยุดมันก็มีความสุขมาก
ก็รู้ว่าคนเป็นเจ้านายต้องทำให้ลูกน้องเกรง แต่นี่คือเขาทำให้ทั้งเกรงทั้งกลัวเลย คนจะเป็นเจ้านายมันต้องใช้ทั้งพระเดชและพระคุณ ไม่ใช่ใช้แค่พระเดชแบบเขาคนนี้
มีเจ้านายที่จริงจัง คุยแต่เรื่องงาน คุณรู้สึกยังไง
ทีนี้ตอนอยู่ที่ทำงานเดิมครับ ผมเป็นล่ามภาษาญี่ปุ่นที่โรงงานแห่งหนึ่ง เป็นที่ทำงานแรกในชีวิตของผมเลยแหละตั้งแต่เรียนจบมา ต้องเป็นล่ามให้กับคนญี่ปุ่น โดยที่คนญี่ปุ่นในโรงงานนั้นจะมีล่ามประจำตัวเลย เวลาจะเข้าโรงงานไปคุยเรื่องงาน หรือเวลาที่เขาต้องติดต่อทำธุรกรรม ติดต่อเรื่องวีซ่าอะไรต่าง ๆ ล่ามก็ต้องตามไปด้วย
เรื่องของเรื่องคือนายญี่ปุ่นที่ผมประจำอยู่ด้วย เขาเป็นคนที่อารมณ์ร้อน ขี้โมโห ทั้งล่าม ทั้งคนงานโดนกันมาแล้วหลายคน แต่มันไม่ใช่ประเด็นหลักในกระทู้นี้ ประเด็นหลักคือนายคนนี้เขาวางตัวเป็นเจ้านายจริง ๆ ทั้งหน้าตาและท่าทาง เวลาพูดคุยกับผมก็จะใช้น้ำเสียงแบบ จะเรียกยังไงดีล่ะ แบบแข็ง ๆ วางอำนาจ เต๊ะท่า จริงจัง แล้วเวลาคุยนี่ไม่มีเลยที่เขาจะคุยเรื่องส่วนตัว เรื่องเล่นหรืออะไรเลย คือปกติเขาจะเป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยพูด แต่ถ้าพูดก็จะมีแต่เรื่องงานล้วน ๆ ในขณะที่นายญี่ปุ่นคนอื่นมีคุยทั้งเรื่องงานเรื่องเล่นเรื่องส่วนตัวบ้างในบางโอกาส คือไม่ได้วางตัวเป็นเจ้านาย ไม่ได้วางอำนาจมากเกินไป แม้แต่คนที่เป็นนายใหญ่ก็ยังไม่ได้วางท่าจริงจังเท่ากับนายคนที่ผมประจำอยู่ด้วย คือขนาดตอนนั้นเคยมีครั้งหนึ่ง มีล่ามรุ่นพี่เขาเล่นกับผมตอนขึ้นบันไดไง เขาจับเข็มขัดผม ผมก็วิ่งเพื่อลากเขา ทำให้เขาทรงตัวไม่อยู่แล้วล้มตรงบันได (แต่ไม่ได้กลิ้งนะ) คนอื่นเขาก็ขำกัน แม้แต่คนญี่ปุ่นคนอื่น แต่ผมเห็นหน้านายคนนี้ เขาขมวดคิ้วเลย อารมณ์แบบ "เล่นเชียอะไรของมืง" พอขึ้นห้องมาเขาก็บ่นว่าอุบัติเหตุมันไม่ใช่เรื่องตลกนะ
มันทำให้บรรยากาศการทำงานกับเขาเคร่งเครียดมาก เกร็งซะตัวลีบ กลัวว่าทำผิดแล้วจะโดนว่า ผมต้องทำถึงขนาดแบบว่าทุกครั้งพอส่งงานเสร็จแล้วผมต้องรีบหนีไปเข้าห้องน้ำ คือกะจะหลบหน้าเขานั่นแหละ กลัวว่าจะโดนเขาเรียกมาติ มาอะไร เวลาผมไม่เข้าใจอะไรก็แทบไม่กล้าถาม แล้วกลายเป็นว่า พอผมไม่เข้าใจแล้วไม่ถาม เขาก็ว่า พอผมไม่เข้าใจแล้วถามซ้ำหลาย ๆ รอบ ก็ทำท่ารำคาญ แล้วจะให้ผมทำยังไง ผมรู้สึกว่าสภาพจิตใจผมย่ำแย่มาก ทำงานอย่างไม่มีความสุขเลย ต้องถอนหายใจทุกครั้งตอนที่ตื่นเช้าแล้วพบว่าจะต้องไปทำงาน แต่เพราะเวลาทำงานมันทุกข์มาก ทำให้พอถึงวันหยุดมันก็มีความสุขมาก
ก็รู้ว่าคนเป็นเจ้านายต้องทำให้ลูกน้องเกรง แต่นี่คือเขาทำให้ทั้งเกรงทั้งกลัวเลย คนจะเป็นเจ้านายมันต้องใช้ทั้งพระเดชและพระคุณ ไม่ใช่ใช้แค่พระเดชแบบเขาคนนี้