ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก ตะลุยสหรัฐอเมริกา เม็กซิโก อเมริกากลาง อเมริกาใต้ และอัฟริกา 26 ประเทศ 74 วัน ตอนที่ 32 Cartago เมืองหลวงเก่า Costa Rica
(ตอนอยู่ตปท. ภาพนิ่งล้นไอโฟน จึงลบออกหลังโพสต์เพจแล้ว ส่วนพันทิปโหลดหน้ารีวิวไม่ได้ ต้องกลับมาทำใทย ตอนนี้ขอให้ชมยูทูปไปก่อน ถ้ารีบชมภาพนิ่ง ให้ไปที่เพจ ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก)

https://www.youtube.com/watch?v=7tkYff045JA&index=72&list=PLNNEpgjidh3oCKG68o2D1556PUm4cZ-IN
https://www.youtube.com/watch?v=B-3ZFFAWfkc&index=73&list=PLNNEpgjidh3oCKG68o2D1556PUm4cZ-IN
https://www.youtube.com/watch?v=xdyCBPN4fpI&index=74&list=PLNNEpgjidh3oCKG68o2D1556PUm4cZ-IN
https://www.youtube.com/watch?v=mnDvoEL8-DE&index=75&list=PLNNEpgjidh3oCKG68o2D1556PUm4cZ-IN
https://www.youtube.com/watch?v=JpOSOvCd6rI&list=PLNNEpgjidh3oCKG68o2D1556PUm4cZ-IN&index=76

เสาร์ 16 ก.ค. เวลา 05.50 น. ออกจากที่พัก เพื่อไปขึ้นรถไฟไป Cartago ผิดหวังตามเคย วันนี้ไม่มีรถไปคาร์ต๊าโก้😣😣😣😣
ยืนคุยกับจนท.ตั้งนาน คนแรกผ่านไป คนที่ 2 มาแทน จึงมั่นใจว่า ไม่มีรถไปแน่นอน🙄🙄🙄🙄

ถามทางไปท่ารถบัสจสกหนุ่มที่บังเอิญผ่านมา...เขาบอกว่า มันไกล ให้นั่งแท็กซี่ไปประมาณ 2-3,000 โตลอนนิส...เราถามหารถประจำทาง...เขาบอกว่า ไม่รู้ เน็ตก็ไม่มี...เราจึงบอกว่า งั้นเราจะไปใช้เน็ตที่พัก...บอกให้เขาไปเถอะ...แต่เขาไม่ยอมไป โทรถามราคาแท็กซี่ให้.. ได้คำตอบว่า $ 5 เราขอบคุณ เขายังไม่ยอมไป บอกว่า ถ้าเดินไปก็เดินไป 2 ถนน แล้วเลี้ยวขวา แล้วก็พยายามจะบอกต่อ แต่ดูเหมือนจะติดที่คิดคำพูดเป็นภาษาอังกฤษไม่ออก...เราโบกมือลา...เขาทำท่าผิดหวัง...แต่ป้าลูบไหล่ ให้เขาสบายใจ...แสดงว่า คนเมืองนี้ ส่วนใหญ่มีน้ำใจ มีลักษณะใกล้เคียงกับ เจ้าของบ้านอย่าง คนเกาหลี ญี่ปุ่น เมียนม่าร์ และ จีน เลย...หากคิดจะช่วย ก็ทำจนสุดความสามารถ🤗🤗🤗🤗

เรากลับเข้าที่พัก แล้วออกไปใหม่ เดินผ่านสวนสาธารณะ ลานส่งเสริมการเลือกตั้ง ถามคนที่เดินสวนกัน เขามาจากนิวยอร์ค มาอยู่ได้ 15 ปีแล้ว ฝัน อยากหสผู้หญิงไทย ดีๆ สักคน เป็นคู่ขีวิต ป้าไม่ได้ถามต่อ ว่า แล้วทำไม จึงมาอยู่ซานโฮเซ่ ...เขาเสนอตัวว่า อยากช่วยเราในซานโฮเซ่ อยากมีโอกาสได้คุยกันบ้าง...แต่เรามัวแต่หมกมุ่นอยู่กับการหาทางไปเที่ยว จึงลืมเรื่องที่จะหาเพื่อนในซานโฮเซ่ เสียสนิท😐😐😐😐

เขาบอกให้เราเดินลงไปตามบันไดลงถนน แล้วเลี้ยวขวาไปจนเจอชุมชนจีน เดินไปจนสุด แล้วเดินต่อไป มองไปทางขวา ก็จะเห็นท่ารถ...
เราบอกว่า เรารู้จักชุมชนจีน เขาดีใจ ที่เราจะไม่หลง🙄🙄🙄🙄แต่เราไม่ไปตามทางที่เขาบอก ลองเดินผ่านสวนโมราซาน กระทรวงที่เราแปลไม่ได้ ข้ามถนนตรงวงเวียนที่มีอนุสาวรีย์ มีศาลาพักผ่อนรูปโดม แล้วเลี้ยวซ้าย เข้าไปตรงซอกที่มีรถเมล์จอด เดินตรงไปที่คาสิโน แล้วก็เจอถนนคนเดิน เดินลงไปผ่านซุ้มประตูจีน Plaza Artigas ที่มีโบสถ์ Iglesia La Soledad อยู่อีกด้านหนึ่ง เดินไปจนถึงถนนที่ 3 แล้วเลี้ยวขวา ตรงไปประมาณ 300 เมตร ก็เจอซอกที่เป็นท่ารถไป คาร์ต๊าโก้...นายท่า ทำมือให้ขึ้นรถ จ่ายเงินบนรถ คนละ 575 โคลอนนิส รถวิ่ง 30 นาที ก็ถึงป้ายสุดท้าย...ลงรถแล้วมองตรงไปที่โบสถ์ใหญ่ เป็นลานกิจกรรมเกี่ยวกับคุณธรรม มีรูปปั้นกาเบรียล อยู่ในห้องกระจกแคบๆ จนเห็นเป็นเงาๆ ไม่ชัดเจน....

เรากินอาหารเช้าที่ทำเผื่อไว้ตั้งแต่มื้อค่ำ แล้วเข้าไปในโบสถ์ เป็นหินอ่อน ตกแต่ว สวยงาม หรูหรา มีผู้คนที่เคร่งศาสนา เข้าไปขอพรกันพอประมาณ
ทั้งชาย และ หญิง นั่งคุกเข่า ลงตรงช่องกลางห้อง ระหว่างแถวเก้าอี้ ซ้าย ขวา แล้วเดินด้วยเข่า ไปประมาณ 30 เมตร จึงจะถึงแท่นพระผู้เป็นเจ้า ด้านในซ้ายจากทางเข้า เป็นรูปปั้นพระเยซู ถูกตรึงบนไม้กางเขน ด้านขวาเป็นกาเบรียล มีคนไปยืนสวดมนต์ อธืษฐานจิต ด้วยเสียงเบาๆ อย่างสำรวม...ด้านในสุด ข้างๆ พระผู้เป็นเจ้า มีคนเข้าแถวรอเข้าห้องน้ำ และจ่ายเงินให้บาทหลวง....

เราเดินออกไปด้านนอก และเลยไปข้างหลัง ก่อนเลี้ยวไปถามตำรวจ ที่ทำหน้าที่รักษาการณ์ ว่า เราควรจะไปเที่ยวทร่ไหนดี...พวกเขาบอกว่า ไม่มีอะไรจะแนะนำ...เราสงสัยว่า คาร์ต๊าโก้ นอกจากเป็นเมืองหลวงเก่า แล้ว ยังเป็นเมืองมรดกโลกอีก ใช่หรือไม่...พวกเขาว่า ไม่ใช่🙄🙄🙄🙄แสดงว่า คนที่รีวิวไว้ เข้าใจผิด ความจริง น่าจะเป็น เมืองมรดก ทางวัฒนํรรม ของประเทศ มากกว่า.

ออกจากโบสถ์ใหญ่ที่สุด เดินไปที่โบสถ์ที่เล็กกว่า อีก 2 โบสถ์ มีนักท่องเที่ยวเข้าไปขอพร เช่นเดียวกัน😊😊😊😊
ตรงสวนสาธารณะของเทศบาล มีสถานที่ที่เป็นจุดสำคัญของเมือง สร้างด้วยหิน หลายล้านตัน มีนักท่องเที่ยวมากกว่าที่อื่น ลุงอยากเข้าห้องน้ำมาก เราจึงโดยสารกลุ่มนักท่องเที่ยวสว.หญิงจากต่างเมือง เข้าร้าน Subway ด้วย😉😉😊😊

ลุงเป็นผู้ชายคนเดียว เปิดประตูห้องผู้ชาย จ๊ะเอ๋...หนึ่งในสว.หญิง ที่ไม่ล็อคประตู...แล้วออกมาบอกป้าว่า...สงสัยวันนี้ จะโชคไม่ดีอีกแล้ว😅😅😅😅
พออาการเบากาย สบายใจ กลับมา เราก็เดินกันต่อ เมืองไม่ได้กว้างใหญ่เหมือนบ้านเรา หรือ นิวยอร์ค ปารีส ฯลฯ และไม่มีอาคารสูง จึงมองเห็นอาคารที่มีลักษณะเด่น ได้จากที่ไกลๆ แต่เดินไปได้....

เดินขึ้นเขาไปที่พิพิธภัณฑ์ ซึางเป็นที่ทำการรัฐบาล สมัยที่ คาร์ต๊าโก้ เป็นเมืองหลวง มันตั้งอยู่บนที่สูง จึงดูเด่น อยู่ต่อลานไม้ประดับ ด้านหน้า แต่ด้านที่เราอยู่ เป็นรางรถไฟมีโซ่คล้อง ห้ามเข้า😐😐😐😐

เราเดินไปทางซ้าย ที่เห็นสถานีรถไฟ อยู่ห่างออกไปประมาณ 400 เมตร เจอตลาดอยู่ซ้ายมือของรางรถไฟ สวนสาธารณะ อยู่ด้านขวา...เราแวะตลาดก่อน เห็นเขานั่งร้านอาหาร มีข้าวผัด ไข่ดาวด้วย😋😋😋😋

ตลาดนี้ ของเยอะ ป้าเห็นพริกสวยมจับดู คนขายแกะให้ชิม เผ็ดมาก เขามีพริกกะเหรี่ยงด้วย ซื้อพริกสวย รูปร่างคล้ายๆ เชอรี่ที่เหมือนลูกมะยม แค่ 4 เม็ด 750 โคลอนนิส ออกไปอีกร้านหนึ่ง ใส่ถุงเป็น 10 เม็ด แค่ 400 😣😣😣😣
ตลาดนี้ขายไข่ ชั่งกิโล...เลยนึกได้ว่า รบ.อภิสิทธิ์ คงได้ต้นแบบจากคาร์ต๊าโก้ นี่เอง😉😉😉😉😉

ป่าซื้อไข่สีขาว 9 ฟอง 550 โคลอนนิส แต่เห็นตัวเลขเป็น 900 ตอนจะออกจากร้าน คนขายเอาเงินมาคืน 350 😊😊😊😋เจอแบบนี้ 2-3 ครั้งแล้ว รวมกับที่มานากัว คนเคร่งศาสนาเขาดีอย่างนี้นี่เอง😊😊😊😊

มีเนื้อหมูเก่าๆ กก.ละ 3,500 โคลอนนิส จึงซื้อเนื้อไก่แทน 1 อก ราคา 1,700 โคลอนนิส ของน่าซื้อมาก แต่เอาแค่พอกินก็พอ😉😉😉😊คืนก่อนน้องฝรั่งเศสที่หอพัก ทำอาหารเผื่อเพื่อนหม้อใหญ่มาก กิน 5 คน ยังเหลืออยู่ในตู้เย็นอีก ครึ่งหม้อ ลากเส้น้ลอะเทอะ ไว้ให้แม่บ้านดูแล🙄🙄🙄🙄เขาบอกว่า ซื้อของตุนเยอะ หนักกระเป๋า เลยหาเรื่องทำเลี้ยง คนที่เพิ่งรู้จักกัน จะได้ไม่ต้องแบกอีก...เขาเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ใส่ใจสุขภาพ ทำอาหารกินเอง ปลอดภัย คุมได้ทุกอย่าง...ป้าเจอเขาในครัว เขาเข้าไปคั้นน้ำมะนาวดื่ม เพราะรู้สึก อาการไม่ค่อยดี...เขาบอกว่า เขาไม่ชอบกินยา ชอบบำบัดด้วยธรรมชาติมากกว่า...เขาว่า อยากมาเมืองไทยมาก มีเพื่อนพากินอาหารไทย แล้วติดใจ แต่ต้องรอเก็บเงินก่อน😊😊😊😊

จากตลาด เราเดินไปที่สถานีรถไฟ มีแต่รถไฟจอดอยู่ สถานีปิด เพราะยังไม่ได้เวลาให้บริการ.... เราเดินหาท่ารถกลับ จนเกือบจะถึงซากหินหลายล้านตัน จึงรู้ว่า ท่ารถซ่นโฮเซ่ อยู่ถัดจากสถานีรถไฟนั่นเอง ตอนเดินลงเขาก็สบายๆ แต่ตอนเดินย้อนกลับขึ้นไป มันไม่สบาย แต่เราก็ได้เห็นสิ่งก่อสร้าง สวยงามเพิมเติม และได้แวะสวนสาธารณะด้วย😉😉😉😊

ขึ้นรถก่อน 11.00 น. เล็กน้อย รถออก 11.00 น. ขากลับรถติด ถึงท่ารถเวลา 11.55 น. เดินกลับทางเดิม คราวนี้ ป้าต้องการห้องน้ำ จึงรีบกลับที่พัก กินอาหารกลางวันที่พกไป เก็บล้าง แล้วเข้าห้อง ... ขณะที่กำลังง่วนอยู่กับหน้าจอ ก็ได้ยินเสียงโครมคราม เหมือนเสียงลุงชนของล้ม...ป้าคิดว่า ลุงเดินเตะถังขยะ ข้างโถส้วม...ได้ยินเสียงร้อง และเสียงลุงพูดแบบลิ้นคับปาก จึงวิางไปดู ... อู้ววว! ลุงลื่นในอ่างน้ำ หัวฟาดอ่างน้ำ😥😥😥😥😥
หัวปูดและออกอาการไม่ค่อยดี...ลุงบอกว่า มึนมาก....รอสักครู่จึงลุกได้...โล่งอกไปที ไมีต้องถึงกับเข้าโรงพยาบาล...ยานวดก็หาย ตั้งแต่ก่อนเข้าเม็กซิโก ยาเหลือง ก็หาย ตั้งแต่ แอนติ๊กั้ว มีแต่ยาหม่องตราลิง ถือลูกท้อตลับเล็ก ที่ป้าซื้อไปแจกเด็กอินเดีย ติดก้นตลับอยู่...ลุงต้องนอนพัก มีไข้เล็กน้อย...ยังปากดี บอกป้าว่า...ว่าแล้วเชียว ตอนเห็นของสาวผิวสี ก็เจอขวดวิสกี้ ร่วงใส่หัว...วันนี้เจอของยาย เกือบตายแล้วมั้ยล่ะ😂😂😂😂😂

โชคดีที่เรากลับเร็ว เพราะตอนบ่ายฝนตก อุณหภูมิลดอย่างรวดเร็ว พอเสียงในครัวเงียบลง ป้าต้องใส่ขายาว และสื้อกั๊ก ก่อนรีบออกไปทำอาหาร ตอนครัวกำลังว่าง🙄🙄🙄🙄