ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก ตะลุยสหรัฐอเมริกา เม็กซิโก อเมริกากลาง อเมริกาใต้ และอัฟริกา 26 ประเทศ 74 วัน ตอนที่ 19 ชายฝั่ง San Diago, El Salvador
(ตอนอยู่ตปท. ภาพนิ่งล้นไอโฟน จึงลบออกหลังโพสต์เพจแล้ว ส่วนพันทิปโหลดหน้ารีวิวไม่ได้ ต้องกลับมาทำใทย ตอนนี้ขอให้ชมยูทูปไปก่อน ถ้ารีบชมภาพนิ่ง ให้ไปที่เพจ ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก)

https://www.youtube.com/watch?v=NPEsXSVy7js&index=27&list=PLNNEpgjidh3oCKG68o2D1556PUm4cZ-IN

https://www.youtube.com/watch?v=h0jwp4f1WOw&index=28&list=PLNNEpgjidh3oCKG68o2D1556PUm4cZ-IN

https://www.youtube.com/watch?v=Z2br4PcEp8M&index=29&list=PLNNEpgjidh3oCKG68o2D1556PUm4cZ-IN

https://www.youtube.com/watch?v=I9lIO-gBLYE&index=30&list=PLNNEpgjidh3oCKG68o2D1556PUm4cZ-IN

ศุกร์ที่ 1 ก.ค. เวลา 09.30 น. ลุงตื่นมา บอกว่า โอเค แล้ว แต่ยังไม่นึกอยากอาหาร ป้าไปคุยกับพนง.ต้อนรับหนุ่ม ได้วิธีการไปสถานีขนส่ง เพื่อนั่งรถสาย 102 ไปเที่ยวทะเล
ป้าขอสบู่ กับ ถุงขยะเพิ่ม เขาบอกว่า แม่บ้านจะเข้าไปทำความสะอาดอยู่แล้ว 😄
สถานีขนส่ง แค่เดินออกจาก โรงแรม เลี้ยวขวา เดินขึ้นเนินไป 8 แยก ก็ถึงแล้ว
เราเดินไปเรื่อยๆ ได้ทักทายผู้คน วันนี้ลุงใส่เสื้อแขนกุดสีแดง จึงมีคนมทักว่า หนีห่าว วันที่ลุงใส่เสื้อแขนยาวสีขาว Austin Texas มีคนร้องทักว่า โอไฮ้โย / คอนนิชิวะ / คอมบังวะ/ ซาโยนาระ ไม่เคยมีคนทักว่า สวัสดี เลย
ได้ถ่ายรูปกับรปภ. ชื่อ Carlo ตำรวจ ทหาร และ รปภ. ทุกคน พกปืน แต่ก็เป็นมิตรกับนักท่องเที่ยว
เมืองนี้มีคนกวาดถนนแต่งกายด้วย เสื้อ กางเกง หมวก สีฟ้า ขาว ดูสดใส คนกวาดมีน้อย คนทิ้งมีมากกว่า จึงเอาชนะไม่ได้ เจ้าของไม่ได้ดูแลหน้าอาคาร บ้านเรือน ของตัวเอง แม้แต่ร้านอาหารที่ให้ลูกค้านั่งกินในลูกกรงเหล็ก ก็ปล่อยให้หน้าร้านเลอะ
ถึงแม้ไม่ได้สกปรกเท่าอินเดีย แต่ก็มีคนถ่ายหนัก ถ่ายเบาบนทางเท้า เพราะมีทั้งต้นไม้ที่ให้ร่มเงา ไม้พุ่ม และหญ้าสารพัด ใครเดินไม่ระวังมีโอกาสเจอแจ็คพ็อต
พอถึงแยกที่ 8 ยังไม่ทันจะเห็นว่า จะเดินต่อไปทางไหน ลุงก็บอกว่า รถ 102 มาแล้ว ป้าหันไปมองเห็นป้ายหน้ารถว่าใช่ ก็โบกมือปั๊บ โดยไม่รู้ว่า เป็นป้ายมั้ย รถก็จอดปุ๊บ เหมือนกัน
ตอนนั้นเวลา 10.00 น. ป้าแบมือที่กำเหรียญไว้ คนขับหยิบเหรียญ $1 ไป 2 เหรียญ ฉีกตั๋วให้ 2 ใบ ใบละ $.59 ทอนมา $.85
มีแผงเหล็กหมุนกั้นทางเข้า เวลาลง ให้ลงประตูหลัง พอวิ่งออกนอกเมืองมีคนโลกขึ้นข้างหน้า จ่ายค่าโดยสาร
คนขึ้นข้างหลังไม่จ่าย พวกเขาและเธอ ขึ้นไปขายของ และคนขับก็เอื้ออาทร ขึ้นป้ายนี้ ไปลงป้ายหน้า
คนขายของส่วนใหญ่มีพวงแขวนของขายทำด้วยวัสดุคล้ายๆ เหล็ก เป็นราวเล็กๆ ยื่นออกไปริบด้าน มีที่สำหรับจับยก หรือ หิ้ว แขวนถุงถั่ว หรือ ขนมชิ้นเล็กๆ ได้หลายร้อยถุง
บางคนก็เอาของมาแจกให้ชิม จากหน้าไปท้าย แล้วก็เดินขายตอนขากลับ
ที่เจ๋งที่สุด คือ ตลาด ตรงทางแยก ที่จะไป Santa Ana กับ Sam Diego เขาเอาผักใส่ถุงขึ้นมาขาย มีทั้งแตงกวา แตงไทยอ่อน มะเขือเทศ ถั่วแขก บร็อคโคลี่ ฯลฯ น่าซื้อมาก
ตอนที่รถอยู่ในเขตเมือง มีความรู้สึกเหมือนวิ่งอยู่ชายกรุงเทพฯ เห็นตึกสูงอยู่ตึกเดียวไกลลิบ มีเศษขยะอบู่ทั่วไป คนกินอาหารบนรถประจำทาง โยนขยะออกทางหน้าต่างก็มี
ตอนรถออกนอกเมือง San Salvador ผ่านภูเขาเตี้ยๆ ต้นไม้ ป่าหญ้า คล้ายๆ วิ่งอยู่แถวๆ ทางผ่านไป นายายอาม เมืองจันทน์ ไม่เหมือนเป็นเมืองหลวง
มีบ่อน้ำเล็กๆ ข้างทาง มีรอกไว้ให้ชัก แต่ไม่มีเชือก หรือ ถัง นึกถึงสมัยเด็กๆ ตอนยังไม่มีน้ำประปา หรือ เทคโนโลยี ประเภท เครื่องสูบน้ำ หรือ ปั๊มน้ำ ต้องตักน้ำจากบ่อ มีทั้ง คันโพง ที่ทำด้วยไม้ คานชักรอก หรือ สาวเชือกตักน้ำจากบ่อ ขึ้นมาใส่ถังหาบ ด้วยไม้คาน ใกล้บ้าง ไกลบ้าง ทุกวัน ตั้งแต่อายุ 8 ขวบ จนไปเรียนมหาวิทยาลัย
ตอนปิดเทอมกลับบ้านพ่อขุดบ่อเอง มีไดรโว่ดูดน้ำ น้องๆ จึงไม่ต้องไปหาบน้ำจากบ่ออื่น
มีคนขี่ม้าตามริมถนนด้วย แสดงว่า มีคนเดินทางด้วยม้า ที่เป็นเรื่องธรรมดา ขี่ไปม้าก็แวะกินหญ้าไปตามทาง ถนนในเมืองเป็น 4 เลน แต่พอออกนอกเมืองเป็นถยนที่รถวิ่งสวนกัน สภาพถนนแข็งแรงทีเดียว
เวลา 11.00 น. ถึง ตลาด ซานดิเอโก้ ที่เรียกว่า เซนโตร้ มีผัก ผลไม้ มากมายขายอยู่หน้าตลาด มองเข้าไปในช่องข้างในตลาด มีความรู้สึกว่า หายใจไม่ออก เพราะทางเดินแคบมาก ร้านค้า แผงลอยหนีบทางเดิน แต่เห็นผู้คนเดินสวนกันเต็มทุกช่องทาง
หน้าตลาดเป็นสวนสาธารณะเล็กๆ มีทางเดินลงไปที่ทะล วันนี้ป้าลืมหมวกไว้บนรถ ต้องใช้แผนที่บังแดด
ที่ทะเลไม่มีชายหาด มีลักษณะเหมือนอ่างศิลา ที่มีแต่หิน น้ำทะเลใส สีสวย แต่คลื่นแรงมาก ซัดขึ้นมาชนกำแพง กระเซ็นจนถึงถนน ตอนไปยืนบนลานต้องคอยหลบตอนคลื่นซัดเข้าหาฝั่ง
มีเด็กเอาปูเป็นๆ มาขายพวงละ $ 5 น่าจะหนักพวงละ 1 กก. เสียดายไม่มีที่ทำให้มันสุก แต่จะว่าไป ปู กับ ป้า ไม่ค่อยจะถูกกันสักเท่าไร เพราะมันกินยาก เนื้อก็น้อย ยกเว้นเนื้อปูแกะ ของชอบ 😁
ลุงเริ่มรู้สึกอยากอาหาร ของชอบของลุง คือ ข้าวโพดต้ม เป็นข้าวโพดข้าวเหนียว ฝักไม่โต 4 ฝัก $ 1 ฝักละ 9 บาท เราไปนั่งกินตรงบันไดทางเข้าตลาดท่าเรือประมง คล้ายๆ ตลาดใหม่อ่างศิลา มีกุ้ง หอย ปู ปลา สดๆ ขาย มีเรือประมงมาเทียบตรงปลายสะพานที่คลื่นไม่แรง
นั่งดูเทะล คนเดินผ่านไปมา เขาทำทางเข้าเป็นรูปเรือ ข้างบนมีแท่นกัปตัน กับพวงมาลัย ในลำเรือเป็นที่นั่งของร้านกาแฟ
อากาศร้อนมาก ตรงที่นั่งมีฝอยน้ำทะเลขึ้นมาถูกหน้าตา เนื้อตัว เค็มไปหมด แต่ก็ทำให้คลายร้อนไปได้ มันเป็นจุดที่นักท่องเที่ยวนิยมมานั่งกัน
เราสงสัยว่า เขาตั้งโต๊ะขายอะไรอยู่รอบๆ ลาน เหมือนน้ำแข็งไส แต่ไม่เห็นมีที่ใส่น้ำแข็ง หรือ กบไสน้ำแข็ง จนกระทั่งมีนักเรียนกลุ่มหนึ่งไปรุม จึงได้ยินเสียงไสน้ำแข็ง แต่ไม่เห็นเครื่องไส ลุงพยายามเล็งกล้องเพื่อถ่ายวิดีโอ เด็กๆ เฮฮา ตั้งท่ากันใหญ่ ครูทักทายเราด้วยภาษาอังกฤษ ปน สเปน เด็กๆ สนุกสนาน เราเห็นเด็กๆ กินน้ำแข็งกด ดูท่าจะนาน จึงขอตัวย้ายร้าน ไปซื้ออีกฝั่ง สั่งน้ำแข็งกด ใส่น้ำองุ่น บีบมะนาว โปะด้วยสับปะรดเขื่อม แก้วละ $ 1
ที่แท้เขาเอาน้ำแข็งที่เป็นมือ วางบนแผ่นพลาสติกบนโต๊ะ แล้วใช้มือกดกบที่ติดอยู่กับกล่องสังกะสีสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาด ก × ย × ส ประมาณ 3.5" × 4.5" × 2" พอกดกบลงไปแล้วออกแรงดันไปข้างหน้า กบก็ขูดน้ำแข็งขึ้นมาอยู่ในกล่อง เป็นอะไรที่ตรงข้ามกับกบที่อยู่ในช่องกลางโต๊ะบ้านเรา ที่ตอนนี้หาดูได้ยากเหมือนกัน
เวลา 12.30 น. เราก็นั่งรถกลับ ขากลับเป็นรถร่วม ไม่มีแผงเหล็กกั้นทางขึ้น มีกระเป๋ามาเก็บเงิน ราคาเท่ากับขาไป แต่คนขับซิ่งกว่า เพราะยังไม่ได้สูงวัยเท่าขาไป ถึงอย่างไร ก็ใช้เวลา 1 ชม. เท่าขาไป
พอลงรถแล้วเราก็หาข้อมูลไปสถานที่ท่องเที่ยวอีก 2 วันต่อไป เพราะหลงเสน่ห์คนเมืองนี้เสียแล้ว แต่เหนือสิ่งอื่นใด คือ ค่ารถเมล์ถูก 😅
วันพรุ่งนี้ เราจะไปเที่ยวทะเลสาบ Lago de Ilopango โดยรถเมล์สาย 15. พอวันอาทิตย์เราก็จะไปเที่ยวปิรามิด San Andres โดยรถเมล์สาย 202
ตอนเดินกลับโรงแรม เจอ คาร์โล รปภ.อารมณ์ดี ได้คุยกันอีกรอบ ถึงโรงแรมเวลา 14.30 น. ถามข้อมูลพนง.ต้อนรับหนุ่ม เรื่องการ้ดินทางไปฮอนดูรัส หนุ่มเขียน Ruta 29 Estacion Ticabus San Carlos รถวิ่งผ่านหน้าโรงแรม
ป้าไปคนเดียว ลุงอาบน้ำโหลดวิดีโอ พักผ่อนอยู่ในห้อง พนง.ทำความสะอาดมาขอเข้าห้องทำความสะอาด ตอนลุงกำลังอยู่ในห้องน้ำ ป้าบอกว่า ไม่ต้องทำ ขอแค่ถุงขยะ กับสบู่ก็พอ เธอไม่เข้าใจ พนง.หนุ่มเดินมาเป็นล่าม พูดอังกฤษปนสเปน ขอผ้าเช็ดตัวผืนเก่าคืน
ป้าออกไปขึ้นรถสาย 29 ส่งเงินให้คนขับเป็นเหรียญ .50 กับ .10 คนขับเอาเหรียญ .10 บอกให้ไปนั่ง ป้าก็งงๆ พอนั่งมองไปหน้ารถ เห็นตัวเลขจากด้านหลังกระจก $ .20 จึงรู้ว่า ค่ารถ 20 เซ็นต์พอที่นั่งเดี่ยวหน้าขวาว่าง ป้าจึงย้ายไปนั่ง เอาเงินให้คนขับอีก 10 เซ็นต์ เขายิ้มดีใจ เอาลายแทงที่พนง.หนุ่มเขียนให้เขาดู เขาพยักหน้า
รถติดมาก รถวิ่งทางเดียว รถเมล์ 2 คัน สิ่งตีคู่กันตลอดแนวยาวของถนน มองแล้วอึดอัด เพราะป้าเป็นคนกลัวความแคบ อากาศก็ร้อน เหมือนจะหายใจไม่ออก รถวิ่งตรงอย่างเดียวไม่ได้เลี้ยวที่ไหนเลย
พอถึงที่เขาก็จอดให้ลง มองไปฝั่งตรงข้าม เห็นป้าย Ticabus เดินข้ามถนนไป พนง.ขายตั๋วสาวอารมณ์ดี พูดอังกฤษปนสเปน
ได้ตั๋วไป Tegucigalpa เมืองหลวงของฮอนดูรัส ที่ได้ขื่อว่า ทั้งสกปรกและอันตรายติดอันดับเมืองไม่น่าอยู่ของโลก 😞 ในวันจันทร์ มีรถวันละเที่ยว ออกเวลา 12.00 น. ไปถึงปลายทางเวลา 19.30 น. คนขายบอกว่า ที่ท่ารถมีโรงแรม คืนละ $ 40 สองเท่าของที่นี่เลยนะ
ขากลับต้องเดินไปขึ้นรถอีกถนนหนึ่ง ความเข้าใจที่ว่า รถวิ่งตรงอย่างเดียว จึงเอาลายแทงที่พนง.สาวเขียนให้ส่งให้คนขับดู พอถึงมหาวิทยาลัย เขาก็บอกให้ลง พนง.สาวบอกว่า ลงรถแล้วเดินต่อไปอีกหน่อย ก็เข้าใจว่าใช่ เพราะป้ายมหาวิทยาลัยมันอยู่เลยโรงแรมไปแค่ข้ามแยก
แต่เดินเป็นกม. แล้ว ยังไม่เห็นที่คุ้นเคย ตัดสินใจ เอาแผนที่ถามคนที่เดินสวนมา เขาชื่อ คุณ Rodrigo Ceron น่ารักตามประสาคนซานซัลวาดอร์ ดูแผนที่ แล้วโทรถามคนอื่น ป้าเอานามบัตรโรงแรมให้ เขาบอกว่า ป้าเดินเลยทางแยก อังกฤษ คน สเปน คน ศพท์ภาษาสเปน คล้ายๆ กับ ภาษาฝรั่งเศส ในขณะที่ภาษาฝรั่งเศสมักตัดเสีบงตัวสะกด แต่ ภาษาสเปน เพิ่มเสียงท้าย พอฟังหลายๆ วัน เข้า ภาษาฝรั่งเศสที่ส่งคืนอาจารย์ไปแล้ว ก็ค่อยๆ กลับมา เดินคุยกันแบบให้เขาคุยมากกว่า เพราะเวบาเขาคุย เราพอจะรู้เรื่องบ้าง 😂
เขาโทรไปเช็คที่โรงแรม แล้วก็พาป้าเดินมาส่งจนถึงหน้า โรงแรม บ้านเขายังต้องเดินต่อไป บอกแล้วว่า คนเมืองนี้ น่ารัก 😍
เปิดห้องเข้าไปบอกลุงว่า หลงทาง 😞 ลุงบอกว่า ไม่แปลก ถ้าไม่หลงสิแปลก 😄
แต่ลุงร้องเสียงหลง ตรงที่ ได้ตั๋วเตกูซิกัลปา แทนตั๋ว ไป โคปาน เพราะมันคนละทางกัน 😞 แทนที่จะกลับไปซื้อที Prima Linea รถออก 14.00 - 22.30 น. อ้าวววว! โดนเข้าไปอีกดอกใหญ่...เฮ้อออ!
ค่ำวันนี้ฝนตกหนักมาก คืนนี้ คงนอนหลับสบาย อากาศน่าจะเย็น ห้องเป็นปูน กลางคืนคลายความร้อน เมื่อคืน ต้องอาบน้ำตอนดึก จึงหลับได้ แต่ลุงบอกว่า หนาว เพราะเป็นไข้นั่นเอง