ปกติผมเป็นคนร่าเริง แต่หลัง2ปีมานี้ผมเริ่มรู้สึกว่าเหมือนตัวเองไม่เหลือใคร ไม่เหลือคนที่รักเรา เหมือนเรากำลังอยู่คนเดียว
เหมือนตัวเองต้องทำอะไรคนเดียว ตอนแรกๆก็คิดว่าทุกอย่างมันคงผ่านไปได้ด้วยดี แต่พอไปๆจะมีอยู่ช่วงหนึ่ง ความรู้สึกที่
คิดว่า เราไม่เหลือใครอีกแล้วหรอ มันก็เข้ามา ทำให้เรารู้สึกอ้างว้าง โดดเดี่ยว พยายามจะเข้มแข๊งในทุกๆวัน พยายามจะยิ้ม
รับมันในทุกๆเรื่อง พยายามแล้วนะครับ แต่เหมือนมันจะไม่ไหวจริงๆ น่าใจหายนะครับ จากคนเพื่อนเยอะๆพอมาดูตอนนี้กลับ
ไม่เหลือใคร จากคนที่เคยทำอะไรกับเพื่อนอยู่ตลอด ก็ต้องมาทำอะไรคนเดียวแทน ผมคิดมากไปไหมครับ ผมอ่อนแอเกินไป
ใช่หรือเปล่า ผมพยายามไม่ร้องไห้แล้วนะครับ แต่จู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมาเอง มันเหนื่อยมากๆเลยครับ ผมอยากขอโทดตัวเอง
ในอดีต ที่ผมไม่สามารถมีความสุขได้เหมือนเมื่อก่อน ยิ้มได้เหมือนเมื่อก่อน เข้มแข๊งเหมือนเมื่อก่อน


ขอโทดทุกคนนะครับ ที่ต้องมาฟังเรื่องไร้สาระของผม