#เรื่องมีอยู่ว่า...
ชายหนุ่มชื่อเชลแอบรักหญิงสาวชื่ออันดา หน้าตาสวยดูดีมีเสน่ห์ชวนหลงไหลในแววตาใสๆแก้มนุ่มๆละมุนละไมของเธอ ชายหนุ่มคนนี้ทำทุกวิถีทางที่จะได้พบหน้ารึจะหาทางคุยกับหญิงสาวให้ได้ แต่อันดาเธอก้บอกไปด้วยความซื่อตรงและไม่ได้คิดอะไรกับคนอื่นเลย เธอบอกว่าเธอมีชายหนุ่มที่ชอบอยู่แล้ว แต่เชลด้วยความที่แอบชอบอันดาในความใสซื่อของเธอ เลยบอกกะอันไปด้วยวาจาอันที่เขิลผสมนิดหน่อย"เราเป็นเพื่อนกันได้ไม๊เอ่ย"แต่ในใจแอบหวังเล็กๆเพราะอย่างน้อยก็ได้อยู่ไกล้ๆคนที่ชอบ) ^__^ ทั้งคู่ตอบตกลงเป็นเพื่อนกันและเชลพยายามตีสนิทสนมชวนชมแต่สิ่งที่งดงามระรานตาอันน่าสพรึงใจที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อนเลย เชลพยายามทำแบบนี้อยู่เรื่อยๆแต่ก้ไม่เป็นประสบผลสำเร็จ เพราะอันดารู้ทันว่าเชลเพื่อนชายแอบชอบเธอและตีสนิทกะเธอ และบอกเชลไปตรงๆว่ากลัวคนที่เธอชอบและคบอยู่จะเข้าใจผิดว่าเราไปแอบมีคนอื่นโดยที่ปิดบังเขา
แต่เชลก็ไม่ละความพยายาม เขาทำทุกวิถีทางเพื่อที่อยากจะสนิทและแค่อยากจะเห็นหน้าอยากคุยด้วย เชลชอบอันดาชอบเพราะอันดาเธอเป็นคนขยันเรียนชอบนิสัยของเธอ
แต่มีวันนึงเชลแอบเห็นอันดาผ่านๆว่าไปกับแฟนหนุ่มที่เธอบอกว่าเธอชอบ เชลเลยเห็นแฟนหนุ่มของเธอซื้อช่อกุหลาบขาวช่อใหญ่สวยงามมาก1ช่อให้กับอันดา สองวันต่อมาเชลรวบรวมความกล้าชวนอันดาไปทานข้าวอีกครั้ง และอันดาก็ไม่ปฏิเสธด้วยที่ความเป็นเพื่อนกัน แล้วทั้งคู่ได้มีโอกาสไปทานข้าวกันอีกครั้งด้วยความเป็นเพื่อนก็พูดดคุยตามประสาแหละ และวันนี้ไหนๆก็ได้เจอกันแล้วหนึ่งคำถามที่เชลตั้งใจจะถามมากหลังจากที่เชลเห็นเหตุการณ์วันนั้นเพราะอยากจะเอาใจไฝ่ฝันอยากจะคบกับอันดามาก เลยถามว่า"นี่เธอชอบกุหลาบสีขาวหรอ"อันดาตอบด้วยรอยยิ้มที่อ่อนหวานปานน้ำผึ้งในเดือนห้าด้วยจาวาที่อ่อนโยน😆"ช่ายๆเค้าชอบที่สุดเลย"และพุดต่อ"กุหลาบขาวอ่ะ เปรียบเสมือนความรักที่ขาวสะอาดน่ะเชล" (โหวว!!คมว่ะแก) ทั้งคู่ขำด้วยความสนุกสนาน555 หลังจากนั้นทั้งเชลก็พยายามชวนอันดาไปนั่นมานี่อยู่บ่อยๆบางครั้งก็โดนปฏิเสธมั่งประปราย
2 เดือนต่อมา เชลไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรในใจของเขาอยู่ ทั้งที่รู้ว่าอันดาชอบดอกกุหลาบสีขาว แต่เชลดั้นเอาดอกกุหลาบแดงมาให้อันดาวันละ 1ดอก ทุกวัน แต่อันก้รับไปงั้นแหละเพราะเธอชอบกุหลาบสีขาวว ^^ ชายหนุ่มทำแบบนี้ทุกวันเลย เป็นเวลานานถึงสามเดือนเต็มๆ แต่วันนึงอันดาทนไม่ไหวกับการกระทำอันซ้ำซากที่เอาสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบมาให้เธอทุกวัน  "นี่เชล!!เรารู้สึกดีน่ะที่เอาดอกกุหลาบมาให้เรา เธอก็รู้ว่าเราชอบกุหลาบขาวเธอยังจะเอากุหลาบแดงมาให้เราเหมือนประชดประชันเราหรือตั้งใจจะขัดความรู้สึกเรารึป่าวห้ะ!?" ชายหนุ่มน้ำตาไหลราวกับหัวใจโดนกระสุนวิ่งผ่านไม่หยุดเลยและชายหนุ่มได้เดินจากหญิงสาวคนนั้นไปโดยไม่มีแม้แต่คำร่ำลาใดๆให้เธอรับรู้ถึงความรู้สึกของเขา🚶🙇
วันต่อมาเชลได้รวบรวมความมั่นใจอีกครั้งแม้จะเป็นครั้งสุดท้ายก็ยอมจำนนต่อชะตากรรมที่เคยกระทำเพื่อที่จะคุยและเจอหน้าตาอันน่าหลงไหลของอันดาอีกครั้ง เชลยังทำตัวเช่นเดิมแต่วันนี้จะพิเศษกว่าวันที่ผ่านมาในเวลาสามเดือนผ่าน เชลนำกุกลาบสีแดงเช่นเดิมแต่ทำเป็นช่อใหญ่ไฉไลสำหรับเขามากเพื่อที่จะเอาไปให้อันดาเช่นเคยทำซ้ำๆที่ผ่านมา
เมื่อถึงเวลาเชลรวบรวมความกล้าลืมรอยร้าวราวกับกระสุนวิ่งผ่านขั้วหัวใจไปชั่วขณะ นำช่อกุหลาบแดงดอกเรียวกลมแดงสดใสช่อใหญ่ใบบานหนามแหลมราวกับเข็มหมุดเป็นหย่อมๆไปให้หญิงสาวเช่นเคย พออันดามองเห็นเชลแทนที่จะเห็นหน้าเชลจะเห็นหน้าตาอันสดใสแต่กลับเห็นดวงตาอันเศร้าหมองของอันดาราวกับผ่านวันเวลาอันเลวร้ายมานั่นเองด้วยความที่เธอรู้สึกผิดมากๆ แล้วอันดาก็รีบเดินมาหาเชลทักทายด้วยถ้อยคำที่อ่อนโยนในใจรู้สึกผิดและขอโทษเชลที่พูดแรงไป จากนั้นชายหนุ่มยิ้มด้วยหน้าตาที่มีความสุขมากแล้วก็บอกว่า "ไม่เป็นไรน่ะอันดา" พร้อมยื่นช่อกุหลาบแดงให้พร้อมพูดว่า"อันดาครับ เธอก้รู้เราแอบชอบเธอมานาน เราขอโทษน่ะที่ทำแบบนี้กับเธอทั้งๆที่เธอมีแฟนแล้ว " อันดายิ้มและเป็นยิ้มที่หวานที่สุดเท่าที่เชลเคยรู้จักเธอมาเป็นเวลานานแรมปี อันรับช่อดอกไม้จากเชลด้วยความเต็มใจ และถามกลับไปว่า "แล้วทำไมถึงให้กุหลาบแดงเรา ไปซื้อมาทุกวันมันสิ้นเปลืองรู้ไม๊เชล" จริง "อันดา ครับ ดอกกุหลาบที่เราให้วันละ1ดอก เราเป็นคนปลูกเองรดน้ำเองทุกวัน ตัดแต่งเอง ทั้งหมดเลยน่ะ และนี่ช่อสุดท้ายแล้ว เราตั้งใจทำเองเลยน่ะ ^__^" ผู้ชายปลูกกุหลาบบร๊ะ!! "แล้วตกลงเรื่องกุหลาบแดงที่ให้เราจะตอบได้ยัง ว่าทำไมถึงให้กุหลาบแดง?" เชลยิ้มสุดริมฝีกปากเลย^__^ "กุหลาบแดงอ่ะเนอะ #ถึงมันจะเป็นสีแดงแล้วเธอเคยแกะกลีบมันออกป่ะมันจะซ่อนสีขาวอยู่ข่างใน สีขาวเปรียบเสมือนความรักที่บริสุทธิ์ที่อันดาเคยบอกไงล่ะ สีแดงก็เปรียบเสมือนสิ่งที่รักษาความบริสุทธิ์คือสีขาวที่อยู่ข้างในกลีบกุหลาบสีแดงไงล้ะอันดา"🌹❤💑" (บร๊ะ!!ไอ้นี่...คม 555) หลังจากนั้นทั้งคู่ได้ชวนกันไปทานข้าวดูหนังฟังเพลง ตามประสาคนสนิทสนมกันแหละ  ระหว่างที่สองคนไปไหนมาไหนด้วยกันทั้งคู่ไม่เคยพูดถึงแฟนหนุ่มของอันดาเลยแม้แต่เหตุการณ์ที่เชลแอบไปเจอเขาก็ไม่เคยแม้แต่จะปริปากออกมาเลย
และวันเวลาก็เลยผ่านมานานที่สองคนได้เริ่มสนิทสนมกันในระดับหนึ่งอันดาได้เอ่ยคำถามด้วยหน้าตาเศร้าและด้วยความสงสัยมากๆทำไมผู้ชายคนนี้ไม่ยอมจีบคนอื่นเลยทั้งๆที่มีสาวๆมาชอบเขามากหน้าหลายตาด้วยที่เขาเป็นคนหน้าตาดีหุ่นล่ำกล้ามบึก! “นี่!!เชล ทำไมเธอถึงชอบเราขนาดนี้นิ่ ทุ่มเทกับเรามากเลย ทั้งที่เชลรู้ว่า เราก็มีคนที่เราชอบแล้วนิ่? “ ชายหนุ่มยิ้มด้วยหน้าตาที่มีความสุข แตะไหล่อันดาเบาๆ “#เรารู้เรื่องทุกอย่างนานแล้วแหละไม่ต้องปิดบังเราหรอกน่ะ และเรามั่นใจว่าในอนาคตเราอยากจะใช้ชีวิตคู่กับคนนี้ เธอเป็นคนน่ารัก ขยัน นิสัยดี “ หญิงสาวยิ้มและหัวเราะ แปลกใจว่าเชลรู้เรื่องนี้มาจากไหน “นี่เชล รู้ได้ไงว่าคนนั้นเป็นพี่ชายเรา “ ชายหนุ่มยิ้มและตอบไปว่า “นี่อันดา หลังจากวันนั้นที่เธอบอกว่าเธอมีคนที่ชอบแล้ว เราก็เลยไปสืบดูว่า แฟนคนนั้นของเธออ่ะคือใคร เราไปถามแม่เธอ แล้วแม่เธอก็บอกความจริงมา ว่าเธอวางแผนพี่ชายเพื่อจะพิสูจน์ใจหนุ่มที่มาแอบรักเธอว่าจะรักรึทนได้พอที่จะดูแลเราได้รึป่าว แต่แม่เธอไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นเราที่แอบชอบ เพราะเราบอกว่าเราเป็นเพื่อนสนิทเธอ “ ทั้งคู่หัวเราะและยิ้มด้วยความเขิลลสุดๆเท่าที่เกิดมาไม่เคยเขิลอะไรขนาดนี้เลย ^__^ แล้วหญิงสาวเอ่ยถามชายหนุ่มต่อ “นี่เชล เธอพร้อมไม๊ล่ะ” --" “ตกลงเลยได้ป่ะล่ะ ^^” หลังจากวันนั้นทั้งคู่ได้ตกลงคบกันเป็นคู่รักที่ใครเห็นเป็นอิจฉาเบาๆ ฮ่าๆ และเชล ได้ให้สัญญาด้วยวาจากับหญิงสาวว่า “ระหว่างที่คบกันและตราบใดที่ยังมีลมหายใจไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาจะดูแลหญิงสาวเท่าที่เขาจะทำได้และจะมอบดอกกุหลาบแดงที่เขาปลูกเองให้หญิงสาวทุกวันเช่นเคย” และแล้วในที่สุดหญิงสาวก็แพ้ความดีความอดทนพยายามของชายหนุ่ม จึงตกลงเป็นแฟนกันในที่สุด