ชาห์เรียร์สังเกตเห็นว่าหญิงสาวชาวไทยที่ร่วมโต๊ะดินเนอร์พูดน้อยและไม่ค่อยยิ้ม นอกจากนั้นเจ้าหล่อนยังไม่ค่อยจะยอมสบตาเขาเท่าไหร่ แต่ก็แอบเห็นว่าลอบมองเขาอยู่บ่อยๆ สองสามครั้งที่จับได้คาตา พอถูกจับได้เรียวปากบางก็จะแย้มน้อยๆสีหน้าเจื่อนๆแหยๆ ท่าทางเหมือนเด็กกลัวโดนดุ จะได้ยินเสียงบ้างก็ตอนตอบคำถาม ถามสักสามตอบมาสักหนึ่ง แล้วก็ตอบสั้นๆด้วย
แต่...ถึงตอบสั้นๆก็รู้สึกได้ว่าเสียงเจ้าหล่อนหวานใสไพเราะชวนฟัง
ชายหนุ่มแปลกใจ ก็ไหนใครว่าหญิงสาวผู้นี้ทำงานด้านค้าๆขายๆ คนที่ทำงานค้าขายแถมยังเดินทางไปต่างประเทศบ่อยไม่น่าจะเป็นคนขี้กลัว ขี้อาย หรือขาดความมั่นใจในตัวเอง ยิ่งถึงขนาดที่เจ้านายหล่อนส่งให้บินเดี่ยวมาในดินแดนที่แม้แต่ผู้ชายก็ยังไม่ค่อยอยากจะมาเยือนเท่าไหร่นักอย่างบังกลาเทศ
แล้วอย่างนี้สมควรแล้วหรือที่จะปล่อยให้พากันไปตะลอนออกไปลงสำรวจในพื้นที่เกษตรกรรมที่ห่างไกลเมืองหลวง
ชาห์จะฮานเขาคิดอย่างไรของเขากัน?
แต่...ความจริงเขาก็ชอบนะผู้หญิงพูดน้อยน่ะ เพียงแต่รายนี้ออกจะแปลกอยู่สักหน่อย ผิดธรรมชาติของคนที่ทำงานลักษณะนี้ ชายหนุ่มลอบมองคนที่นั่งใกล้ สายตาระเรื่อยไล่ไปตั้งแต่เส้นผมสีดำเส้นเล็กละเอียด ผมเจ้าหล่อนซอยสั้น เมื่อตอนกลางวันในโรงงานร้อนจนเจ้าหล่อนเหงื่อซึมและผมลีบเพราะสวมหมวกนิรภัย แต่ยามนี้คงเพราะเพิ่งอาบน้ำสระผมมาใหม่ๆผมซอยสั้นเมื่อแห้งจึงดูพองสวยรับรูปศีรษะ ผมหน้าม้าปัดเป๋เปิดให้เห็นหน้าผากนวล ขนคิ้วเรียวตัวสวยแม้ไม่ได้หนาเข้ม ดูเหมือนว่าจะเป็นของแท้ ดั้งจมูกไม่ค่อยมีนัก เรียกได้ว่าไม่โด่ง แต่ก็ไม่แบนนัก คนไทยแท้หากไม่ทำศัลยกรรมก็คงจะประมาณนี้เป็นส่วนใหญ่ แก้มเนียน ริมฝีปากบางสีอ่อนจาง คางมน ทั่วทั้งใบหน้าดูเหมือนว่าจะไปเจือสีใดๆ สิ่งที่ชวนมองเห็นจะเป็นดวงตาคู่ใส แพขนตาไม่ได้ดกหนาหรืองอนสวย แต่นันย์ตาคู่นั้นดูเป็นประกายใส มันดูแจ่มใสชวนมองนักในความรู้สึกของชาห์เรียร์ เสียแต่เจ้าตัวชอบหลุบตาลงต่ำ
รองประธานของเบงกอลอะโกรกรุ๊ปวางช้อน เมื่อสังเกตเห็นแขกสาวออกอาการเขี่ยอาหารที่เหลือเล็กน้อยในจานเล่น คงจะอิ่ม หากจะว่าไปสาวไทยที่นั่งใกล้ๆนี้กินอาหารมื้อเย็นได้เยอะพอควร ดูเจ้าหล่อนไม่รังเกียจรังงอนที่จะลองชิมอาหารพื้นเมืองของประเทศที่มาเยือน ชาห์เรียร์เห็นว่าเธอ”ชิม”ทุกจาน รายการไหนที่หนักเครื่องเทศและค่อนข้างจะเผ็ดจัด เมื่อเจ้าหล่อนตักเข้าปากเคี้ยวแล้วริมฝีปากบอบบางนั่นขึ้นเป็นสีจัด เขาก็เห็นว่าเธอไม่ตักซ้ำ คงเพราะกินเผ็ดไม่เก่งนั่นเอง
แต่เธอกินอาหารได้ในปริมาณที่มากกว่าผู้หญิงส่วนใหญ่ที่เขาเคยร่วมโต๊ะด้วย ไม่ได้แค่”แตะๆดมๆ”เหมือนสตรีสาวที่รักษารูปทรงหลายคนที่เขาได้เคยรู้จัก ทั้งที่สาวหลายคนผอมเหลือเกินในสายตาเขา ผอม อ้อนแอ้น แลดูบอบบางราวกับใบไม้แห้ง ไม่รู้จะแข่งกันผอมไปถึงไหน เออ ให้มีน้ำมีนวลดูแจ่มใสสุขภาพดีเหมือนคนใกล้ๆเขานี่ เข้าท่ากว่าเยอะ
เข้าท่า! นี่เขานึกชมสาวคนนี้อีกหรือเปล่านี่ จากที่เมื่อกลางวันมองเห็นว่าเธอน่ารัก พอตกค่ำก็นึกชมว่าเจ้าหล่อนดู”เข้าท่า”
บ้าไปแล้วชาห์เรียร์
...............................................
..... บังกลา ล่าหัวใจ .....(บทที่ ๑๓)
ชาห์เรียร์สังเกตเห็นว่าหญิงสาวชาวไทยที่ร่วมโต๊ะดินเนอร์พูดน้อยและไม่ค่อยยิ้ม นอกจากนั้นเจ้าหล่อนยังไม่ค่อยจะยอมสบตาเขาเท่าไหร่ แต่ก็แอบเห็นว่าลอบมองเขาอยู่บ่อยๆ สองสามครั้งที่จับได้คาตา พอถูกจับได้เรียวปากบางก็จะแย้มน้อยๆสีหน้าเจื่อนๆแหยๆ ท่าทางเหมือนเด็กกลัวโดนดุ จะได้ยินเสียงบ้างก็ตอนตอบคำถาม ถามสักสามตอบมาสักหนึ่ง แล้วก็ตอบสั้นๆด้วย
แต่...ถึงตอบสั้นๆก็รู้สึกได้ว่าเสียงเจ้าหล่อนหวานใสไพเราะชวนฟัง
ชายหนุ่มแปลกใจ ก็ไหนใครว่าหญิงสาวผู้นี้ทำงานด้านค้าๆขายๆ คนที่ทำงานค้าขายแถมยังเดินทางไปต่างประเทศบ่อยไม่น่าจะเป็นคนขี้กลัว ขี้อาย หรือขาดความมั่นใจในตัวเอง ยิ่งถึงขนาดที่เจ้านายหล่อนส่งให้บินเดี่ยวมาในดินแดนที่แม้แต่ผู้ชายก็ยังไม่ค่อยอยากจะมาเยือนเท่าไหร่นักอย่างบังกลาเทศ
แล้วอย่างนี้สมควรแล้วหรือที่จะปล่อยให้พากันไปตะลอนออกไปลงสำรวจในพื้นที่เกษตรกรรมที่ห่างไกลเมืองหลวง
ชาห์จะฮานเขาคิดอย่างไรของเขากัน?
แต่...ความจริงเขาก็ชอบนะผู้หญิงพูดน้อยน่ะ เพียงแต่รายนี้ออกจะแปลกอยู่สักหน่อย ผิดธรรมชาติของคนที่ทำงานลักษณะนี้ ชายหนุ่มลอบมองคนที่นั่งใกล้ สายตาระเรื่อยไล่ไปตั้งแต่เส้นผมสีดำเส้นเล็กละเอียด ผมเจ้าหล่อนซอยสั้น เมื่อตอนกลางวันในโรงงานร้อนจนเจ้าหล่อนเหงื่อซึมและผมลีบเพราะสวมหมวกนิรภัย แต่ยามนี้คงเพราะเพิ่งอาบน้ำสระผมมาใหม่ๆผมซอยสั้นเมื่อแห้งจึงดูพองสวยรับรูปศีรษะ ผมหน้าม้าปัดเป๋เปิดให้เห็นหน้าผากนวล ขนคิ้วเรียวตัวสวยแม้ไม่ได้หนาเข้ม ดูเหมือนว่าจะเป็นของแท้ ดั้งจมูกไม่ค่อยมีนัก เรียกได้ว่าไม่โด่ง แต่ก็ไม่แบนนัก คนไทยแท้หากไม่ทำศัลยกรรมก็คงจะประมาณนี้เป็นส่วนใหญ่ แก้มเนียน ริมฝีปากบางสีอ่อนจาง คางมน ทั่วทั้งใบหน้าดูเหมือนว่าจะไปเจือสีใดๆ สิ่งที่ชวนมองเห็นจะเป็นดวงตาคู่ใส แพขนตาไม่ได้ดกหนาหรืองอนสวย แต่นันย์ตาคู่นั้นดูเป็นประกายใส มันดูแจ่มใสชวนมองนักในความรู้สึกของชาห์เรียร์ เสียแต่เจ้าตัวชอบหลุบตาลงต่ำ
รองประธานของเบงกอลอะโกรกรุ๊ปวางช้อน เมื่อสังเกตเห็นแขกสาวออกอาการเขี่ยอาหารที่เหลือเล็กน้อยในจานเล่น คงจะอิ่ม หากจะว่าไปสาวไทยที่นั่งใกล้ๆนี้กินอาหารมื้อเย็นได้เยอะพอควร ดูเจ้าหล่อนไม่รังเกียจรังงอนที่จะลองชิมอาหารพื้นเมืองของประเทศที่มาเยือน ชาห์เรียร์เห็นว่าเธอ”ชิม”ทุกจาน รายการไหนที่หนักเครื่องเทศและค่อนข้างจะเผ็ดจัด เมื่อเจ้าหล่อนตักเข้าปากเคี้ยวแล้วริมฝีปากบอบบางนั่นขึ้นเป็นสีจัด เขาก็เห็นว่าเธอไม่ตักซ้ำ คงเพราะกินเผ็ดไม่เก่งนั่นเอง
แต่เธอกินอาหารได้ในปริมาณที่มากกว่าผู้หญิงส่วนใหญ่ที่เขาเคยร่วมโต๊ะด้วย ไม่ได้แค่”แตะๆดมๆ”เหมือนสตรีสาวที่รักษารูปทรงหลายคนที่เขาได้เคยรู้จัก ทั้งที่สาวหลายคนผอมเหลือเกินในสายตาเขา ผอม อ้อนแอ้น แลดูบอบบางราวกับใบไม้แห้ง ไม่รู้จะแข่งกันผอมไปถึงไหน เออ ให้มีน้ำมีนวลดูแจ่มใสสุขภาพดีเหมือนคนใกล้ๆเขานี่ เข้าท่ากว่าเยอะ
เข้าท่า! นี่เขานึกชมสาวคนนี้อีกหรือเปล่านี่ จากที่เมื่อกลางวันมองเห็นว่าเธอน่ารัก พอตกค่ำก็นึกชมว่าเจ้าหล่อนดู”เข้าท่า”
บ้าไปแล้วชาห์เรียร์
...............................................