บทที่ ๕
“ มิสเตอร์อันวาร์ ยินดีที่ได้พบคุณอึกครั้งค่ะ” วันนี้เป็นวันสุดท้ายของงานแล้ว ธีรดาพบว่าหนุ่มแขกหน้าคมที่คุ้นตากำลังยืนส่งยิ้มให้เธอ
“เช่นกันครับมิสธีรดา” ชายหนุ่มสัมผัสมือกับหญิงสาวชาวไทยอย่างนุ่มนวล “มิสเตอร์ตรีภูวันล่ะครับ”
“ไปเข้าฟังบรรยายค่ะ พอดีมีหัวข้อที่เขาสนใจมากอยู่สองเรื่อง ดิฉันเลยต้องเฝ้าบูธคนเดียวชั่วครู่ คุณต้องการพบเขาหรือคะ อีกสักครู่คงจะกลับมาค่ะ”
“โอ ไม่เชิงครับ พอดีผมกำลังจะต้องไปสนามบินในอีกหนึ่งชั่วโมง เลยอยากมาแวะทักทายคุณสองคนก่อนกลับ และถ้าคุณตรีภูวันไม่อยู่ ผมคุยกับคุณธีรดาก็ได้ครับ” หนุ่มหน้าคมอธิบายยิ้มๆ ก่อนจะกล่าวต่อ “ขอเวลาสักครู่ได้ไหม พอดีอยากปรึกษาเรื่องสินค้าน่ะครับ”
สาวชาวไทยเชื้อเชิญหนุ่มบังกลาเทศเข้ามานั่งในบูธพร้อมกับเสิร์ฟชา พอดีกับที่ตรีภูวันกลับมาถึงบูธ สองหนุ่มจับมือทักทายโอภาปราศรัยกันอย่างสนุกสนาน ชายหนุ่มนามอันวาร์แจ้งความประสงค์ที่อยากจะทดลองสั่งสินค้าของนายอภิรักษ์ไปขายในบังกลาเทศ “ไม่ทราบว่าที่ผมถามราคาไว้ คุณตรีภูวันพอที่จะเสนอราคาให้ทราบได้เลยไหมครับ”
ตรีภูวันกล่าวคำขออภัยเพื่อขอเวลานอก ก่อนจะหันไปถามรุ่นน้องเป็นภาษาไทยเบาๆ
“ธีร์ ได้ค่าเฟรท กับค่าวิเคราะห์หรือยัง พร้อมจะเสนอราคาเลยไหม หรือว่าจะส่งเมล์ตามไป”
“ ได้เรียบร้อยแล้วค่ะ นี่ค่ะพี่ “ ธีรดาส่งกระดาษแผ่นเล็กให้ลูกพี่ทันที “ และหนูเรียนถามเฮียโตแล้วเมื่อเช้าทางไลน์ค่ะ เฮียโตบอกว่าถ้าลูกค้าใหม่จะลอง แค่สองตู้คอนเทนเนอร์ไม่มีปัญหา แต่ถ้ามากกว่านั้นต้องรออีกเดือนนึงค่ะ และรับได้ไม่เกินห้าตู้ แต่...พี่ตรีคะ เรื่องการวิเคราะห์ตัวนึงที่ทางเขากำหนดมา มีแค่แลปเดียวในไทยที่ออกใบรับรองให้ได้ และใช้เวลาวิเคราะห์ประมาณสามสัปดาห์ค่ะ ราคาไม่แพง แต่ใช้เวลานานหน่อย รบกวนพี่ตรีเผื่อเวลาด้วยนะคะ”
“ขอบใจจ้ะ” หนุ่มไทยอ่านข้อความในกระดาษแผ่นเล็กอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหยิบเครื่องคิดเลขมาคำนวณ” ธีรดาหยิบสมุดโน้ตมาเตรียมพร้อม
ชายหนุ่มจากบังกลาเทศนั่งมองทั้งสองด้วยสีหน้ายิ้มๆพร้อมกับจิบชาหอมๆด้วยอิริยาบทที่ผ่อนคลาย เขารู้สึกชอบชายหนุ่มชาวไทยคนนี้มาก ร่างสูงโปร่งกับใบหน้าธรรมดาที่ดูดาษดื่นเหมือนไม่มีอะไรพิเศษ แต่รอยยิ้มจริงใจที่แต้มไว้ด้วยลักยิ้มเล็กๆกับแนวฟันสวยเรียบที่เผยให้เห็นยามได้สนทนากัน ทำให้หนุ่มไทยดูมีเอกลักษณ์และน่ามองขึ้นมาทันที
อันวาร์ยกถ้วยชาขึ้นจิบทีละนิดพร้อมลอบมองคนที่ชงชาให้ เจ้าหล่อนไม่ใช่คนสวยเลย ตัวเล็กเตี้ย ไม่แต่งหน้า มีเพียงสีอ่อนจางแตะแต้มอยู่ที่เรียวปากบางเพียงเล็กน้อย ไม่สวยเลยและยังซอยผมสั้นกุด แต่เขาชอบนัยน์ตาสุกใสเป็นประกายระยับของเธอมาก ยามยิ้มเจ้าหล่อนยิ้มทั้งปากทั้งตา ดูหน้าตาท่าทางเป็นคนตรงไปตรงมาแต่ว่าคงจะดื้อไม่เบา เขาสังเกตเห็นตั้งแต่วันแรกที่เข้ามานั่งคุยแล้วว่าทั้งนายอภิรักษ์เจ้าของโรงงานผลิตและตรีภูวันผู้เป็นเจ้านายของสาวใกล้ตัวมีท่าทางเอื้อเอ็นดูและให้เกียรติเธออย่างสูง ชายต่างวัยทั้งคู่ดูพร้อมที่จะทั้งผลักทั้งดันให้เธอออกรับหน้าลูกค้าอยู่ตลอดเวลา
ตรีภูวันเงยหน้าจากเครื่องคิดเลขหลังใช้เวลากับมันชั่วครู่ ชายหนุ่มเสนอราคาให้ทราบพร้อมกับชี้แจงเรื่องเงื่อนไขต่างๆ
“ ผมกำลังจะบินกลับวันนี้ ขอเวลาสักสามวันได้ไหมครับ”
“ได้ครับได้ ไม่มีปัญหาครับคุณอันวาร์ ราคานี้ผมยืนให้ถึง...” ตรีภูวันแจ้งวันและเวลาที่การเสนอราคานี้จะหมดอายุ ก่อนจะที่กำกับด้วย "ธีรดาเป็นหัวหน้าทีมเรื่องสินค้าตัวนี้นะครับ ผมเองส่วนใหญ่จะดูด้านเครื่องจักรเป็นหลัก"
“ขอบคุณมากครับ” อันวาร์ผู้ชายหน้าคมกล่าวคำขอบคุณก่อนจะกล่าวอำลาหนุ่มสาวชาวไทย ชายหนุ่มทิ้งท้าย “ผมหวังว่าจะมีโอกาสได้ต้อนรับคุณตรีภูวันและคุณธีรดาที่ธากานะครับ”
“ ไปมั๊ยธีร์”
“ไปไหนคะ” ธีรดางง เมื่อรุ่นพี่ถามขึ้นมาลอยๆ
“ก็บังกลาเทศไง ที่คุณอันวาร์เขาชวน”
“อ๋อ... อุ้ย ไม่ใช่แค่คุณอันวาร์ แต่ทีมพี่เคราแดงเขาก็ชวนนะพี่” หญิงสาวยิ้มกว้างเมื่อนึกถึง ‘ว่าที่ ‘ ลูกค้าใหม่ทั้งสอง
ตรีภูวันยิ้มเมื่อรุ่นน้องตั้งโค้ดเนมให้ทีมห้าหนุ่มได้เหมาะสมในแง่ที่พูดปุ๊ปก็นึกออกปั๊บ ชายหนุ่มอดรู้สึกไม่ได้ ว่าเขาคงจะได้ไปเมืองแขกเร็วๆนี้แน่
..... บังกลา ล่าหัวใจ .....(บทที่ ๕ )
“ มิสเตอร์อันวาร์ ยินดีที่ได้พบคุณอึกครั้งค่ะ” วันนี้เป็นวันสุดท้ายของงานแล้ว ธีรดาพบว่าหนุ่มแขกหน้าคมที่คุ้นตากำลังยืนส่งยิ้มให้เธอ
“เช่นกันครับมิสธีรดา” ชายหนุ่มสัมผัสมือกับหญิงสาวชาวไทยอย่างนุ่มนวล “มิสเตอร์ตรีภูวันล่ะครับ”
“ไปเข้าฟังบรรยายค่ะ พอดีมีหัวข้อที่เขาสนใจมากอยู่สองเรื่อง ดิฉันเลยต้องเฝ้าบูธคนเดียวชั่วครู่ คุณต้องการพบเขาหรือคะ อีกสักครู่คงจะกลับมาค่ะ”
“โอ ไม่เชิงครับ พอดีผมกำลังจะต้องไปสนามบินในอีกหนึ่งชั่วโมง เลยอยากมาแวะทักทายคุณสองคนก่อนกลับ และถ้าคุณตรีภูวันไม่อยู่ ผมคุยกับคุณธีรดาก็ได้ครับ” หนุ่มหน้าคมอธิบายยิ้มๆ ก่อนจะกล่าวต่อ “ขอเวลาสักครู่ได้ไหม พอดีอยากปรึกษาเรื่องสินค้าน่ะครับ”
สาวชาวไทยเชื้อเชิญหนุ่มบังกลาเทศเข้ามานั่งในบูธพร้อมกับเสิร์ฟชา พอดีกับที่ตรีภูวันกลับมาถึงบูธ สองหนุ่มจับมือทักทายโอภาปราศรัยกันอย่างสนุกสนาน ชายหนุ่มนามอันวาร์แจ้งความประสงค์ที่อยากจะทดลองสั่งสินค้าของนายอภิรักษ์ไปขายในบังกลาเทศ “ไม่ทราบว่าที่ผมถามราคาไว้ คุณตรีภูวันพอที่จะเสนอราคาให้ทราบได้เลยไหมครับ”
ตรีภูวันกล่าวคำขออภัยเพื่อขอเวลานอก ก่อนจะหันไปถามรุ่นน้องเป็นภาษาไทยเบาๆ
“ธีร์ ได้ค่าเฟรท กับค่าวิเคราะห์หรือยัง พร้อมจะเสนอราคาเลยไหม หรือว่าจะส่งเมล์ตามไป”
“ ได้เรียบร้อยแล้วค่ะ นี่ค่ะพี่ “ ธีรดาส่งกระดาษแผ่นเล็กให้ลูกพี่ทันที “ และหนูเรียนถามเฮียโตแล้วเมื่อเช้าทางไลน์ค่ะ เฮียโตบอกว่าถ้าลูกค้าใหม่จะลอง แค่สองตู้คอนเทนเนอร์ไม่มีปัญหา แต่ถ้ามากกว่านั้นต้องรออีกเดือนนึงค่ะ และรับได้ไม่เกินห้าตู้ แต่...พี่ตรีคะ เรื่องการวิเคราะห์ตัวนึงที่ทางเขากำหนดมา มีแค่แลปเดียวในไทยที่ออกใบรับรองให้ได้ และใช้เวลาวิเคราะห์ประมาณสามสัปดาห์ค่ะ ราคาไม่แพง แต่ใช้เวลานานหน่อย รบกวนพี่ตรีเผื่อเวลาด้วยนะคะ”
“ขอบใจจ้ะ” หนุ่มไทยอ่านข้อความในกระดาษแผ่นเล็กอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหยิบเครื่องคิดเลขมาคำนวณ” ธีรดาหยิบสมุดโน้ตมาเตรียมพร้อม
ชายหนุ่มจากบังกลาเทศนั่งมองทั้งสองด้วยสีหน้ายิ้มๆพร้อมกับจิบชาหอมๆด้วยอิริยาบทที่ผ่อนคลาย เขารู้สึกชอบชายหนุ่มชาวไทยคนนี้มาก ร่างสูงโปร่งกับใบหน้าธรรมดาที่ดูดาษดื่นเหมือนไม่มีอะไรพิเศษ แต่รอยยิ้มจริงใจที่แต้มไว้ด้วยลักยิ้มเล็กๆกับแนวฟันสวยเรียบที่เผยให้เห็นยามได้สนทนากัน ทำให้หนุ่มไทยดูมีเอกลักษณ์และน่ามองขึ้นมาทันที
อันวาร์ยกถ้วยชาขึ้นจิบทีละนิดพร้อมลอบมองคนที่ชงชาให้ เจ้าหล่อนไม่ใช่คนสวยเลย ตัวเล็กเตี้ย ไม่แต่งหน้า มีเพียงสีอ่อนจางแตะแต้มอยู่ที่เรียวปากบางเพียงเล็กน้อย ไม่สวยเลยและยังซอยผมสั้นกุด แต่เขาชอบนัยน์ตาสุกใสเป็นประกายระยับของเธอมาก ยามยิ้มเจ้าหล่อนยิ้มทั้งปากทั้งตา ดูหน้าตาท่าทางเป็นคนตรงไปตรงมาแต่ว่าคงจะดื้อไม่เบา เขาสังเกตเห็นตั้งแต่วันแรกที่เข้ามานั่งคุยแล้วว่าทั้งนายอภิรักษ์เจ้าของโรงงานผลิตและตรีภูวันผู้เป็นเจ้านายของสาวใกล้ตัวมีท่าทางเอื้อเอ็นดูและให้เกียรติเธออย่างสูง ชายต่างวัยทั้งคู่ดูพร้อมที่จะทั้งผลักทั้งดันให้เธอออกรับหน้าลูกค้าอยู่ตลอดเวลา
ตรีภูวันเงยหน้าจากเครื่องคิดเลขหลังใช้เวลากับมันชั่วครู่ ชายหนุ่มเสนอราคาให้ทราบพร้อมกับชี้แจงเรื่องเงื่อนไขต่างๆ
“ ผมกำลังจะบินกลับวันนี้ ขอเวลาสักสามวันได้ไหมครับ”
“ได้ครับได้ ไม่มีปัญหาครับคุณอันวาร์ ราคานี้ผมยืนให้ถึง...” ตรีภูวันแจ้งวันและเวลาที่การเสนอราคานี้จะหมดอายุ ก่อนจะที่กำกับด้วย "ธีรดาเป็นหัวหน้าทีมเรื่องสินค้าตัวนี้นะครับ ผมเองส่วนใหญ่จะดูด้านเครื่องจักรเป็นหลัก"
“ขอบคุณมากครับ” อันวาร์ผู้ชายหน้าคมกล่าวคำขอบคุณก่อนจะกล่าวอำลาหนุ่มสาวชาวไทย ชายหนุ่มทิ้งท้าย “ผมหวังว่าจะมีโอกาสได้ต้อนรับคุณตรีภูวันและคุณธีรดาที่ธากานะครับ”
“ ไปมั๊ยธีร์”
“ไปไหนคะ” ธีรดางง เมื่อรุ่นพี่ถามขึ้นมาลอยๆ
“ก็บังกลาเทศไง ที่คุณอันวาร์เขาชวน”
“อ๋อ... อุ้ย ไม่ใช่แค่คุณอันวาร์ แต่ทีมพี่เคราแดงเขาก็ชวนนะพี่” หญิงสาวยิ้มกว้างเมื่อนึกถึง ‘ว่าที่ ‘ ลูกค้าใหม่ทั้งสอง
ตรีภูวันยิ้มเมื่อรุ่นน้องตั้งโค้ดเนมให้ทีมห้าหนุ่มได้เหมาะสมในแง่ที่พูดปุ๊ปก็นึกออกปั๊บ ชายหนุ่มอดรู้สึกไม่ได้ ว่าเขาคงจะได้ไปเมืองแขกเร็วๆนี้แน่