"ยินดีต้อนรับสู่ธากาครับคุณตรีภูวัน การเดินทางจากกรุงเทพราบรื่นดีใช่ไหมครับ"

บุรุษผิวนวลหน้าคมนามอันวาร์ยื่นมือมาสัมผัสทักทายกับตรีภูวันทันทีที่เขาผ่านประตูออกมาสู่ด้านนอกของHazrat Shahjalal International Airport


สนามบินหลักของบังกลาเทศที่เขามาเยือนเป็นครั้งแรกในวันนี้ ภายในก็ดูปกติดี แม้จะเล็กแต่หลักการทำงานก็ไม่ได้แตกต่างจากสนามบินอื่นเท่าไหร่  กระบวนการตรวจคนเข้าเมืองแม้จะช้ามากไปหน่อย แต่ก็น่าเห็นใจที่เจ้าหน้าที่ต้องใช้ระบบพิมพ์ข้อมูลลงคอมพิวเตอร์เป็นรายบุคคล อีกทั้งเงื่อนไขที่ต้องให้นักเดินทางแจ้งหมายเลขโทรศัพท์ของที่พักและหมายเลขมือถือที่ติดต่อได้ในบังกลาเทศยังเป็นสาเหตุหลักของความล่าช้า ด้วยว่านักเดินทางหลายคนทีเดียวที่ไม่ได้เตรียมข้อมูลตรงนี้มา


ข้างในอาคารนั้นปกติ แต่เมื่อผ่านออกมาสู่ด้านนอกแล้วพบว่าดูแปลกตามาก ด้วยว่าผู้คนล้นหลามที่ยืนออยืนเกาะรั้วนั้นดูไม่ธรรมดา แต่มันน่าตื่นตาตื่นใจอย่างยิ่งสำหรับสายตาคนที่เดินทางมาค่อนข้างเยอะอย่างตรีภูวัน พื้นที่ไม่ใหญ่ แต่เต็มไปด้วยความวุ่นวายยุ่งเหยิง ทหารถือปืนทั้งที่ยืนประจำเป็นจุด และที่เดินตรวจตราไปมามีให้เห็นหลายนาย


ชายหนุ่มนึกถึงสาวรุ่นน้องที่ต้องพลาดรายการเด็ด เจ้าหล่อนงุ่นง่านบ่นเสียดายอย่างใหญ่หลวงที่มาด้วยไม่ได้เนื่องจากติดงานด่วน


เอาเถิดยายตัวยุ่ง พี่ชักสังหรณ์ใจว่าเราคงต้องได้มากันอีกหลายครั้งแน่ๆ

..........................