บางอรรถกล่าวว่า "ผู้ใดมีปัญญาผู้นั้นมีฌาน" ในครั้งพุทธกาลผู้บรรลุธรรมโดยไม่มีอภิญญานั้นมีมาก
ในอรรถกล่าวว่า ผู้ใดปฏิบัติถึงแม้จะเป็นแค่ปฐมฌานชั่วขณะจิตเดียวก็ตาม ก็เป็นอนิสงค์ใหญ่ต้องไปจุติที่พรหมเมื่อตายไป ยกเว้นได้กระทำอนันตริยกรรมในภายหลังผลกรรมที่เป็นกุศลถึงจะเป็นโมฆะ
ตำราอาจารย์บางท่านกล่าวว่ายังไงเสียพระอริยะทุกคนต้องมีฌานอยู่แล้ว เพราะตอนจิตรวมต้องเข้าถึงอัปปนาสมาธิในขณะฟังธรรม ถึงแม้ไม่มีอภิญญาตามระดับชั้นของพระอริยะ
ในสมัยพุทธกาลก็มีบันทึกมากมายว่าโสดาบันที่ตายไป ก็ไปจุติที่ชั้นเทวดา
ทำไมอานิสงค์ที่จิตรวมเข้าถึงอัปปนา จึงไม่สงผลให้ไปจุติบนชั้นพรหมครับ

ขอบคุณสำหรับคำตอบครับผม