เรื่องมีอยู่ว่า เราทำงานบริษัทเอกชนเเห่งหนึ่งประมาณ 8 เดือน ทำสายการตลาด
ช่วง3-4 เดือนเเรกเรารู้สึกว่าเรามีปัญหากับหัวหน้าตัวเอง หัวหน้าเป็นคนพูดจาโผงผาง พูดตรง เราน้อยใจหัวหน้าบ่อยมาก เค้าชอบว่าเราต่อหน้าคนอื่น
พอเดือนหลังๆหัวหน้าดีขึ้นมากๆ เพราะเค้าปรับตัวให้เรา เเต่เรามีข้อเสียหลายอย่างในเรื่องของงาน คือ เราเป็นคนไม่รอบคอบ คิดเลขช้า สงสัยเเละไม่ชอบถามใคร ชอบแก้ปัญหาเอง เเต่พอเอาเข้าจริงมันผิด เเทบจะทุกครั้ง (กลัวหัวหน้าว่าอ่ะ==!) เราเอาตัวรอดเเบบนี้มาเรื่อยๆ
มีวันนึงเราโดนหัวหน้าใหญ่เรียกไปคุยเรื่องงานโดยไม่ได้นัดก่อน เเละปรากฎว่าเราตอบเค้าไม่ได้ เพราะวันนั้นเรากังวลกับงานอื่นที่มันยังไม่เสร็จ
เค้าพูดเเนวว่าเราทำไมยังไม่รู้สักที ทำงานที่นี่เคยมีคนที่เป็นเเบบเรา ที่โง่เเบบเราเหมือนกัน เราหน้าชาไปเลย ทำตัวไม่ถูก เเละเค้าก้อเรียกคนอื่นเข้าไปคุย ซึ่งคนที่เค้าเรียกคือเค้ามาพร้อมเรา เเละเด็กกว่าเราด้วย เราเครียดมากวันนั้น  สถานะเราตอนนี้เรารุ้เลยว่าเราเป็นจุดอ่อน เเละเป็นจุดด้อยของทีม ไม่รุ้จะต้องทำยังไง เราไม่มีความมั่นใจหลงเหลือเลย

เเละตลอดเวลาที่มาอยู่ที่นี่ เราก็ดันรู้สึกดีกับ ผช คนนึง เราเเอบชอบเค้า ซึ่งคนนี้ทำงานอยุ่ทีมเดียวกัน ย้ำ อยุ่ทีมเดียวกัน คือหันหลังไปเเล้วเจอหน้าเลย เราเริ่มชอบเค้ามาสักพักใหญ่เเล้ว เค้าเป็นคนดี มีน้ำใจ เค้าช่วยเหลือเราเยอะมากๆ เเละชอบช่วยเหลือคนอื่น (หัวหน้าคนเดียวกัน) เรากดดันทุกครั้งเวลาที่คุยเรื่องงานเเล้วมีเค้าอยุ่ เรารู้สึกเราต้อง keep look เเต่คงทำไม่ไหวละ 555555+

เราดูไม่เก่งในสายตาเค้าเลย เค้าไม่ได้ชอบอะไรในตัวเราเลย  รู้สึกเสียใจทุกครั้งที่เป็นเเบบนี้ เเต่มันเป็นทุกวัน
เรารู้สึกว่ามันกดดันเกินไป ไม่รุ้จะทำไง รู้สึกมืดเเปดด้าน TT หรือเราควรต้องลาออกดี