เริ่มเรื่องเลยนะคะ คือห้องเรียนลูกสาวเราเนี้ย จะมีไลน์ประจำห้องที่ไว้ให้ครูกับ ผปค. สนทนากัน ทีนี้ก็จะมีคุณแม่ท่านหนึ่งที่มีปัญหาเรื่อง "รองเท้าลูกหายบ่อยมาก" ตั้งแต่ ป.1 แล้ว (ตอนนี้ขึ้น ป.2 กันแล้ว) แล้วลูกของดิฉันดันอยู่ห้องเดียวกับเด็กคนนี้ทั้ง 2 ปีเลย ไลน์ที่คุณแม่ท่านนี้ส่งมาบ่อยมาก เกือบทุกวันเพื่อถามครู คือ รองเท้าลูกหาย ให้ครูช่วยหาหน่อย บางครั้งครูตอบช้า คุณแม่ท่านนี้ก็จะตอบประมาณว่า "สงสัยต้องไปหาเองมั้งเนี้ย" ประมาณนี้ ซึ่งเด็กคนนี้มีความสามารถในการทำรองเท้าหายได้เกือบทุกวัน แต่เด็กคนอื่นไม่มีปัญหาเลย (ลูกดิฉันก็เคยทำหายข้างหนึ่ง อีกวันก็กลับไปหากัน ก็เจอนะคะ) คือ ตลอดระยะเวลาตั้งแต่ ป.1 ยัน ป.2 รองเท้าหายตลอด แล้วแกจะให้ครูหาให้ตลอด นี้ยังไม่รวมเวลาถามการบ้านลูกทั้งทีมีสมุดจดการบ้าน คือเยอะมากๆ เลยสงสัยว่าเลี้ยงลูกไม่ให้ทำอะไรเองเลยเหรอ จนล่าสุดเรื่องกลัวน้ำร้อนจากมาม่าหกใส่ลูกอีก ทั้งที่ในโรงเรียนไม่มีขาย เรื่องฝากเงินห้อง ทั้งทีรู้ว่าลูกเอาไปซื้อขนมหมด ก็ยังถามครูว่าลูกเอาเงินให้แล้วใช่มั้ย และเรื่องหยิบย่อยอื่นๆอีกเยอะ ส่วนเรื่องรองเท้าหายเงียบไปแล้วเนื่องจากมี ผปค. ท่านอื่นแนะนำแกมเหน็บเรื่องวิธีเก็บรองเท้าให้ลูกแกไป

     สำหรับดิฉันก็มองขำๆไป ว่า เลี้ยงลูกแบบนี้โตมาจะช่วยตัวเองได้มั้ย ลูกของดิฉันก็ไม่ได้ดีเริ่ดนะคะ เพียงแต่พยายามสอนให้เค้าเอาตัวรอดได้บ้าง ไม่ประคองจนเกินไป ฝึกให้มีความรับผิดชอบบ้าง

     ผปค. ท่านอื่นเคยเจอเหตุการณ์ ผปค.เรื่องเยอะบ้างมั้ยคะ ลองมาแชร์กันบ้าง เผื่อเป็นแนวทางในการประยุกต์เลี้ยงลูกกัน

     ปล. เราจะไม่ดราม่ากันนะคะ เพราะแต่ละบ้านเลี้ยงลูกไม่เหมือนกัน ดิฉันแค่อยากแชร์ข้อคิดเห็น