หลังจากที่ลูกเข้าไปอยู่ม.1 ได้เรียนรู้สังคมใหม่ๆ เจอเพื่อนหลากหลาย สิ่งที่ลูกพูดคือ "ทำไมผปค.เค้าต้องมาทำตัวไร้สาระด้วยล่ะหม่ามี้ อุ๊ยลูกคะ อุ๊ยลูกขาอยู่นั่นแหละ บางคนก็มาบ่นเครียด บอกว่า ลูกคนอื่นได้ไปเรียนพิเศษที่กทม.กัน ลูกตัวเองไม่ได้ไปบ้าง จะเรียนเก่งรึเปล่า เครียดจริงๆ หนูก็เห็นเพื่อนคนนั้นเค้าก็เก่งนะ พอๆกันกะคนอื่นนั่นแหละ ทำไมเค้าไม่สอนลูกให้เรียนรู้อะไรบ้างล่ะ เจออะไรนิดหน่อยก็ตกใจ อุ๊ยว้ายตายกรี๊ดกันหมด ตอนหนูเรียนปิงปองนะ ลูกปิงปองลอยมาก็กระโดดหนี หนูล่ะเบื่อ เค้าโลกสวยเกินไปหรอ"

ทำไมเค้าเครียดคาดหวังกับลูก แถมยังไปกระแนะกระแหนเด็กคนอื่นอีก เค้ามีความสุขที่ทำอย่างงี้หรอคะ อย่างเช่นเค้ามาพูดกับลูกเรา "หนูเรียนจบจากรร.XX หรอลูก เตรียมตัวมากี่ปีคะ ติดได้ยังไง น้อง... เรียนโรงเรียน YY ยังเรียนพิเศษที่กทม.เลยค่ะ" คือเราเอือมค่ะ เอือมมาก บางคนมาพร่ำเพ้อในเฟสกลัวลูกไม่เก่งเหมือนคนอื่น ส่วนตัวอยากถามตรงๆ เป็นบ้าหรอคะ?

เห็นเด็กๆเรียนพิเศษทุกวัน ทำการบ้านยันเที่ยงคืน อดสงสารไม่ไหว ไม่ได้เกรด 4 ก็ด่า ก็ว่า พอลูกตัวเองเก่งหน่อยก็อวด ก็โพทนาไปสามบ้านเจ็ดบ้าน
ส่วนตัวไม่คิดว่าเค้ารักลูกหลงลูกนะคะ คิดว่าเค้าคาดหวังแบบผิดๆ สอนลูกให้เห็นแก่ตัว ทุกวันนี้ลูกบอกว่า "ทำไมเพื่อนต้องใส่หน้ากากเข้าหากันด้วย ทำไมเค้าเห็นแก่ตัวจัง"

ความจริงมีให้เล่าอีกเยอะมากค่ะ พิมพ์ไม่ไหวจริงๆ