ระดับจิตของนักปฏิบัติ
โดยหลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง

คนเราก็ต้องอย่างนี้ก่อน ขั้นแรกก็เข้าถึงของหยาบก่อน
ต่อเมื่อจิตละเอียดเข้า ก็จะละของหยาบลงได้ ทุกคนมี
สภาพเหมือนกัน ของละเอียดเป็นสิ่งที่ เห็นได้ยาก
พวกเล่นพระ เป็นพวกที่มีจิตเป็นกุศลเหมือนกัน แต่เป็น
ขั้นกามาวจรสวรรค์ จะไปกะเกณฑ์ให้เข้าถึงธรรมละเอียด
นั้นเห็นจะยังไม่ได้ก่อน จนกว่าจิตจะมีบารมีเข้าถึง
ปรมัตถบารมีเมื่อไหร่ เมื่อนั้นแหละเขาจึงจะเห็นธรรม
ที่เป็นปรมัตถธรรม

อารมณ์ของกามาวจรจิตนั้น ยังติดดีอยู่มาก คือต้องการให้
คนอื่นเห็นตนว่าดีว่าเด่น อย่างนี้เป็นอาการของกามาวจร
ยังเข้าหาทางพ้นทุกข์ไม่ได้ สำหรับของรูปาวจรนั้น
มีความประสงค์จะแสดงฤทธิ์ด้วยตนเอง อยากแสดง
ปาฏิหาริย์ต่างๆ ให้คนเห็นเป็นอัศจรรย์ อย่างนี้ก็ยัง
เอาตัวรอดไม่ได้

ต่อเมื่อไรจิตเข้าถึงปรมัตถธรรม คือ มีอารมณ์ละเอียด
มุ่งเหตุมุ่งผล เอาดีด้วยการรักษาอารมณ์ ไม่ถือมงคล
ตื่นข่าว ไม่ฮือตามเขา ถือกฏของกรรมเป็นใหญ่
เมื่อมีสุขก็ไม่ลำพองใจ คิดว่าในโลกไม่มีอะไรจริง
สุขทุกข์ของโลกไม่มีความยั่งยืน เป็นอารมณ์หลอน
เมื่อมีสุข ก็มองเห็นทุกข์ที่จะตามมาในระยะเดียวกัน
พบวัตถุที่ให้ความสุข รู้ว่าทุกข์มันแฝงอยู่ในสุขนั้น
เมื่อทุกข์เกิดก็เห็นเป็นของเด็กเล่น ไม่มีอะไรน่าวิตก

จากเพจศูนย์พุทธศรัทธา