จะมาเล่าประสบการณ์หลอนคะ คือเจอจังๆเลย
เราขอตั้งชื่อเรา(นามสมมุติ)ว่าหวานนะคะ เราเป็นนักเรียนมัธยมของโรงเรียนหนึ่งในจังหวัดร้อยเอ็ดนะคะ เป็นร.ร.ที่ดังพอประมาณนะคะ เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณปีที่แล้วทางร.ร.เราจะมีงานๆหนึ่งที่จัดตรงสนามร.ร. เราก็อยู่ม.3ละเนาะ ก็ทำเป็นเก่ง รู้หมดทุกอย่าง ไม่กลัวอะไร เรากับเพื่อนก็ไม่ไปร่วมงาน หนีขึ้นมาเล่นบนห้อง ด้วยความที่ดื้อ เราก็เลยล็อคห้องไว้เลย อยู่ในห้องแค่เพื่อน เปิดเพลง สนุกกันอยู่ในห้อง แล้วพอเล่นกันไปได้สัก 10 นาทีก็มีเสียงห้องข้างๆถูกดึงประตูออกอย่างแรงเลยคะ เรากับเพื่อนเงียบกันในทันที เพื่อนคนนึงรีบวิ่งไปปิดเพลงแล้วรีบวิ่งไปปิดไฟกับแอร์ ส่วนคนที่เหลือๆก็วิ่งไปหลบกันใหญ่เลย หวานวิ่งไปหลบใต้โต๊ะครูซึ่งจะมองไปเห็นตรงประตู ประตูจะเป็นกระจกใสๆที่ข้างในเห็นข้างนอกชัด แต่ข้างนอกจะเห็นไม่ชัด หัวใจเราเต้นแรงมาก ลุ้นสุดใจว่าจะมาเปิดห้องเราหรือเปล่า แต่ประเด็นคือยังไม่มีเพื่อนคนไหนไปเปิดล็อคประตูใสเลย(จะมี 2 ประตู ประตูไม้และใส ประตูไม้เราปิดไว้พอให้รู้ว่าไม่มีคนอยู่เฉยๆไม่ได้ล็อค) ปั้งๆๆ เสียงเปิดประตูดังมาเลื่อยๆ คือเสียงมันเหมือนตั้งใจดึงมาเต็มแรง แล้วก็เหมือนใครคนนึงมายืนอยู่หน้าห้องเราแต่ยังไม่เปิดประตูและเขาไม่ได้เปิดแรงเหมือนห้องอื่น เขาค่อยๆเปิดประตูไม้ออก จนเราเห็นรองเท้าที่เขาใส่เป็นรองเท้าสีแดงสด ส้นสูง ยืนอยู่หน้าห้องเรา เพื่อนๆเราทุกคนนั่งตัวสั่น เงียบ และจ้องไปที่ร้องเท้าสีแดง ตรงกลางประตูกระจกจะมีเหมือนเป็นโปสเตอร์ร.ร.เลยมองไม่เห็นหน้า ทุกคนจ้องมาแล้วนิ่ง ปลายเท้าของคนๆนั้นกำลังจะหันไปทางอื่นแต่หัวของหวานดันไปชนใต้โต๊ะ ทำให้เกิดเสียง ปลายเท้าคนๆนั้นหันกลับมาที่ห้องอีกครั้งนึง เพื่อนๆพากันรุมด่าหวาน แต่มันก็ช่วยไม่ได้ สักพักนึงคนๆนั้นก็ถอยออกจากประตูห้องไป 2 - 3 ก้าว พวกเราโล่งใจและค่อยๆออกมาจากที่ซ่อนแล้วในตอนนั้นเอง ปึ้งง!!! คนๆนั้นปิดประตูเสียงดังจนพวกเราพากันกรี๊ดแตก แล้วก็มีเสียงเหมือนมีอะไรมาดึงประตูกระจกให้เปิดออก หวานและเพื่อนกริ๊ดกันใหญ่เลย กลัวสุดขีด จนมีเพื่อนคนนึงของหวาน สวดมนต์และเสียงก็ค่อยๆหายไป เราตกลงกันในกลุ่มว่าจะไปเปิดล็อคประตูและวิ่งออกนอกห้องพร้อมกัน นับ 1 - 3 เราวิ่งออกมาพร้อมกันหมดทุกคน วิ่งจากอาคารนั้นไปสนาม ทุกคนมองมาที่เราเห็นเราทำอะไรผิด เรารีบวิ่งไปถามครูคนที่แก่ๆที่สุดในโรงเรียนว่า วันนี้มีครูคนไหนหรือใครใส่ชุดสีแดงมาหรือเปล่า ครูแกก็ตอบว่า วันนี้เขาให้ใส่ชุดฟอร์มของโรงเรียนมา เราและเพื่อนๆพากันขนหัวลุกกันทีเดียว
นับตั้งแต่นั้นมา เราก็ตามหาคนใส่เสื้อสีแดงหรือตำนานต่างๆของอาคารนั้น แต่ก็ไม่เจออะไรเลย มีนักเรียนหลายคนเจอเรื่องนี้มาแล้ว แต่ก็ได้แต่เก็บเรื่องนี้เงียบไว้ไม่บอกใคร
ขนหัวลุก
เราขอตั้งชื่อเรา(นามสมมุติ)ว่าหวานนะคะ เราเป็นนักเรียนมัธยมของโรงเรียนหนึ่งในจังหวัดร้อยเอ็ดนะคะ เป็นร.ร.ที่ดังพอประมาณนะคะ เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณปีที่แล้วทางร.ร.เราจะมีงานๆหนึ่งที่จัดตรงสนามร.ร. เราก็อยู่ม.3ละเนาะ ก็ทำเป็นเก่ง รู้หมดทุกอย่าง ไม่กลัวอะไร เรากับเพื่อนก็ไม่ไปร่วมงาน หนีขึ้นมาเล่นบนห้อง ด้วยความที่ดื้อ เราก็เลยล็อคห้องไว้เลย อยู่ในห้องแค่เพื่อน เปิดเพลง สนุกกันอยู่ในห้อง แล้วพอเล่นกันไปได้สัก 10 นาทีก็มีเสียงห้องข้างๆถูกดึงประตูออกอย่างแรงเลยคะ เรากับเพื่อนเงียบกันในทันที เพื่อนคนนึงรีบวิ่งไปปิดเพลงแล้วรีบวิ่งไปปิดไฟกับแอร์ ส่วนคนที่เหลือๆก็วิ่งไปหลบกันใหญ่เลย หวานวิ่งไปหลบใต้โต๊ะครูซึ่งจะมองไปเห็นตรงประตู ประตูจะเป็นกระจกใสๆที่ข้างในเห็นข้างนอกชัด แต่ข้างนอกจะเห็นไม่ชัด หัวใจเราเต้นแรงมาก ลุ้นสุดใจว่าจะมาเปิดห้องเราหรือเปล่า แต่ประเด็นคือยังไม่มีเพื่อนคนไหนไปเปิดล็อคประตูใสเลย(จะมี 2 ประตู ประตูไม้และใส ประตูไม้เราปิดไว้พอให้รู้ว่าไม่มีคนอยู่เฉยๆไม่ได้ล็อค) ปั้งๆๆ เสียงเปิดประตูดังมาเลื่อยๆ คือเสียงมันเหมือนตั้งใจดึงมาเต็มแรง แล้วก็เหมือนใครคนนึงมายืนอยู่หน้าห้องเราแต่ยังไม่เปิดประตูและเขาไม่ได้เปิดแรงเหมือนห้องอื่น เขาค่อยๆเปิดประตูไม้ออก จนเราเห็นรองเท้าที่เขาใส่เป็นรองเท้าสีแดงสด ส้นสูง ยืนอยู่หน้าห้องเรา เพื่อนๆเราทุกคนนั่งตัวสั่น เงียบ และจ้องไปที่ร้องเท้าสีแดง ตรงกลางประตูกระจกจะมีเหมือนเป็นโปสเตอร์ร.ร.เลยมองไม่เห็นหน้า ทุกคนจ้องมาแล้วนิ่ง ปลายเท้าของคนๆนั้นกำลังจะหันไปทางอื่นแต่หัวของหวานดันไปชนใต้โต๊ะ ทำให้เกิดเสียง ปลายเท้าคนๆนั้นหันกลับมาที่ห้องอีกครั้งนึง เพื่อนๆพากันรุมด่าหวาน แต่มันก็ช่วยไม่ได้ สักพักนึงคนๆนั้นก็ถอยออกจากประตูห้องไป 2 - 3 ก้าว พวกเราโล่งใจและค่อยๆออกมาจากที่ซ่อนแล้วในตอนนั้นเอง ปึ้งง!!! คนๆนั้นปิดประตูเสียงดังจนพวกเราพากันกรี๊ดแตก แล้วก็มีเสียงเหมือนมีอะไรมาดึงประตูกระจกให้เปิดออก หวานและเพื่อนกริ๊ดกันใหญ่เลย กลัวสุดขีด จนมีเพื่อนคนนึงของหวาน สวดมนต์และเสียงก็ค่อยๆหายไป เราตกลงกันในกลุ่มว่าจะไปเปิดล็อคประตูและวิ่งออกนอกห้องพร้อมกัน นับ 1 - 3 เราวิ่งออกมาพร้อมกันหมดทุกคน วิ่งจากอาคารนั้นไปสนาม ทุกคนมองมาที่เราเห็นเราทำอะไรผิด เรารีบวิ่งไปถามครูคนที่แก่ๆที่สุดในโรงเรียนว่า วันนี้มีครูคนไหนหรือใครใส่ชุดสีแดงมาหรือเปล่า ครูแกก็ตอบว่า วันนี้เขาให้ใส่ชุดฟอร์มของโรงเรียนมา เราและเพื่อนๆพากันขนหัวลุกกันทีเดียว
นับตั้งแต่นั้นมา เราก็ตามหาคนใส่เสื้อสีแดงหรือตำนานต่างๆของอาคารนั้น แต่ก็ไม่เจออะไรเลย มีนักเรียนหลายคนเจอเรื่องนี้มาแล้ว แต่ก็ได้แต่เก็บเรื่องนี้เงียบไว้ไม่บอกใคร