สวัสดีครับ ผมจะมาเล่าประสบการณ์ตรงของผมและเพื่อนเมื่อหลายปีก่อน
ผมอาจจะเล่าไม่ค่อยสนุกเพราะต้องขอโทษด้วยครับ
และอาจจะมีพิมพ์ผิดๆถูกๆบ้างขอขอโทษก่อนนะครับ
มาเริ่มเลย
เมื่อปี พ.ศ. 2558 ณ ตึกๆหนึ่งใน รร. ย่านบางบอน
ผมและเพื่อนสนิทของผม(ขอแทนว่า น.) กำลังนั่งคุยกันพร้อม ดูเพื่อนๆคนอื่นกำลังซ้อม
การแสดงเข้าค่ายลูกเสืออยู่ ผมกับ น. ไม่ได้แสดงเพราะได้เป็นคนไปตีกลองเปิดงาน
การเข้าค่าย ช่วงนั้นก็ว่างมาก เลยจำคำที่ครูดนตรีพูดได้พอดีว่าถ้าว่างก็ให้ขึ้นไปซ้อม
กลอง เพราะมีรุ่นพี่คนอื่นๆซ้อมด้วย ผมและ น. ก็ไปขอครูประจำชั้น ขึ้นไปซ้อมกลอง
ระหว่างเดินไปก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อย จนพอมาถึงบันได ขึ้นไปถึงชั้นที่ 5 ก็ปกติดี
ผมและ น. ได้ยินเสียงฆ้องกำลังตีเป็นเพลงผมเลยหันไปบอก น. ว่า ‘สงสัยมีคนกำลังซ้อมรออยู่’
พอเดินขึ้นไปถึงชั้น 6 ก็ได้ยินทั้ง ฆ้อง ทั้งระนาด ทั้น ขิม บรรเลงอยู่ก็ทำให้อุ่นใจ ที่คิดว่า
จะต้องซ้อมแค่ 2 คน พอก้าวมาถึงจุดพักบันไดระหว่างชั้นที่ 6 กับ 7 เสียงทุกอย่างกลับเงียบ
ลงไปหมด ผม และ น. หันมามองหน้ากันโดยไม่ได้นัด พอเดินขึ้นมาถึงชั้นสุดท้ายคือ ชั้น 7
ชั้นนี้เป็นชั้นสุดท้ายที่ นักเรียนสามารถขึ้นได้ ยังมีชั้น 8 แต่ไม่อนุญาตให้นักเรียนขึ้น เนื่องจากมี
พวกเครื่องปั๊มน้ำและอะไรสารพัด ขอนอกเรื่องนิดหนึ่งนะครับ มันมีเรื่องเราของชั้น 8 ตึกนั้นว่า
มีเด็กผู้หญิงเคยไปวิ่งเล่นที่ชั้น 8 และพลัดตกลงไปในแทงค์นำ้และเสียชีวิต ทางรร. เลยปิดชั้น
นั้นไม่ให้ใครขึ้นไปอีก
ต่อครับ พอผมและ น. มาถึงชั้น 7 ตอนนั้นใจผมหลนไปถึงตาตุ่ม ขนลุกซู่ แทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง
ว่า ห้องดนตรีไทยที่ได้ยินเสียงออกมาตั้งแต่ชั้น 5-6 กลับกลายเป็น ห้องล็อค ไม่มีใครอยู่ในห้อง
มีกุญแจล็อคจากด้านหน้าประตู แต่ ห้องถัดไปจากห้องนั้นเป็นห้องกีตาร์เปิดอยู่เลย พูดกับ น. ว่า
สงสัยเขาซ้อมในให้กีตาร์มั้ง พอกำลังเดินไปไม่พ้นประตูห้องดนตรีไทยก็ได้ยินเสียงจะเข้ เป็นเสียงดีดออก
มาจากห้องนั้น 1 ครั้ง ทำให้ขาแทบก้าวไม่ออกแต่ก็ฝืนเดินไปแต่สติกับใจไม่อยู่กับตัวแล้ว
พอไปถึงห้องกีตาร์ ชะโงกหน้าเข้าไปดูในห้อง ห้องกลับ...ว่างเปล่าไม่มีใครอยู่ซักคน ไม่มีเครื่องดนตรีไทย
ในห้องนั้นซักเครื่อง กีตาร์ทุกตัวอยู่เป็นระเบียบ ผมและ น. แทบจะไม่ต้องพูดอะไรกันเลย
เหมือนแค่มองหน้ากันก็รู้แล้วว่า แน่ๆ วิ่งสิครับ วิ่ง!!!! วิ่งไม่คิดชีวิตด้วยจะตกบันไดก็ไม่สน วิ่งแบบสติไม่อยู่กับตัว
แล้วก็ไปเล่าให้เพื่อนกับครูฟังแต่ก็ไม่มีใครเชื่อ มีแต่ผม กับ น. แหละที่รู้ว่ามันเกิดขึ้นจริงๆ
บางครั้งคนในห้องทั้งห้องก็เคยได้ยินตอนเรียนอยู่จะชอบมีเสียงผู้หญิงร้องสะอื้นจากหลังห้อง
พอ 1 ปีผ่านไปผมขึ้น ม.1 ต้องย้ายไปอีกตึก ซึ่งความเฮี้ยนและเรื่องเล่นตึกนี้ก็ไม่เเพ้ตึกที่แล้ว แต่อยู่มาก็ไม่เจออะไร
จนกระทั่งวันนี้ผมต้องเอาของขึ้นไปเก็บตอนช่วง 16:30 น. ซึ่งบนตึกไม่แทบจะไม่มีคนแล้วนอกจากแม่บ้าน
กับครู นักเรียนไม่มีแล้วผมก็เลยเดินไป ตึกตอนนั้นค่อนข้างมืดเพราะห้องผมมันอยู่ด้านฝังอับแสง ผมขึ้นไปคนเดียว
ก็ไขกุญแจ เข้าไปเปิดไฟ (เข้าไปเก็บแปปเดียวก็ต้องเปิดไฟ 555 ก็กลัวอะ555) พอเก็บเสร็จ ก็รีบปิดไฟออกจากห้อง
ขออธิบายก่อนนะครับว่า จะมีประตูกระจกชั้นใน และ ประตูไม้ชั้นนอก ผมก็รีบออกจากห้อง ผมปิดประตูกระจกไม่สนิทผมยอมรับ
เพราะไม่กล้ามองกระจกเวลาปิดเพราะมันจะสะท้อนเห็นเงา กลัวจะเห็นเงาอย่างอื่นด้วย555 และรีบปิดประตูไม้ระหว่างล็อคประตูไม้
เสียงที่แทรกขึ้นมามาทำให้แทบอยากจะบ้าตาย อยากจะดิ้นให้หลุดจากบริเวณนั้น เสียงที่ดังคือ ประตูกระจก ที่ผมปิดไม่สนิท
มันกลับเลื่อนมาปิดเองดังปัง!!! ตอนนั้นไม่มีลมจริงๆ เอาแล้วมือก็สั่นๆๆๆๆ!!! คล้องกุญแจก็ไม่เข้ารู ซักที สุดท้ายคล้องเข้า
ล็อคเสร็จ วิ่ง 10x100 ม. เลย จนมาถึงตอนนี้เวลานี้ยังไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีเรื่องพวกนีเกิดขึ้นกับตัวเรา
ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ
เรื่อง สยองจากตึกเรียน แถบชานเมือง
ผมอาจจะเล่าไม่ค่อยสนุกเพราะต้องขอโทษด้วยครับ
และอาจจะมีพิมพ์ผิดๆถูกๆบ้างขอขอโทษก่อนนะครับ
มาเริ่มเลย
เมื่อปี พ.ศ. 2558 ณ ตึกๆหนึ่งใน รร. ย่านบางบอน
ผมและเพื่อนสนิทของผม(ขอแทนว่า น.) กำลังนั่งคุยกันพร้อม ดูเพื่อนๆคนอื่นกำลังซ้อม
การแสดงเข้าค่ายลูกเสืออยู่ ผมกับ น. ไม่ได้แสดงเพราะได้เป็นคนไปตีกลองเปิดงาน
การเข้าค่าย ช่วงนั้นก็ว่างมาก เลยจำคำที่ครูดนตรีพูดได้พอดีว่าถ้าว่างก็ให้ขึ้นไปซ้อม
กลอง เพราะมีรุ่นพี่คนอื่นๆซ้อมด้วย ผมและ น. ก็ไปขอครูประจำชั้น ขึ้นไปซ้อมกลอง
ระหว่างเดินไปก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อย จนพอมาถึงบันได ขึ้นไปถึงชั้นที่ 5 ก็ปกติดี
ผมและ น. ได้ยินเสียงฆ้องกำลังตีเป็นเพลงผมเลยหันไปบอก น. ว่า ‘สงสัยมีคนกำลังซ้อมรออยู่’
พอเดินขึ้นไปถึงชั้น 6 ก็ได้ยินทั้ง ฆ้อง ทั้งระนาด ทั้น ขิม บรรเลงอยู่ก็ทำให้อุ่นใจ ที่คิดว่า
จะต้องซ้อมแค่ 2 คน พอก้าวมาถึงจุดพักบันไดระหว่างชั้นที่ 6 กับ 7 เสียงทุกอย่างกลับเงียบ
ลงไปหมด ผม และ น. หันมามองหน้ากันโดยไม่ได้นัด พอเดินขึ้นมาถึงชั้นสุดท้ายคือ ชั้น 7
ชั้นนี้เป็นชั้นสุดท้ายที่ นักเรียนสามารถขึ้นได้ ยังมีชั้น 8 แต่ไม่อนุญาตให้นักเรียนขึ้น เนื่องจากมี
พวกเครื่องปั๊มน้ำและอะไรสารพัด ขอนอกเรื่องนิดหนึ่งนะครับ มันมีเรื่องเราของชั้น 8 ตึกนั้นว่า
มีเด็กผู้หญิงเคยไปวิ่งเล่นที่ชั้น 8 และพลัดตกลงไปในแทงค์นำ้และเสียชีวิต ทางรร. เลยปิดชั้น
นั้นไม่ให้ใครขึ้นไปอีก
ต่อครับ พอผมและ น. มาถึงชั้น 7 ตอนนั้นใจผมหลนไปถึงตาตุ่ม ขนลุกซู่ แทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง
ว่า ห้องดนตรีไทยที่ได้ยินเสียงออกมาตั้งแต่ชั้น 5-6 กลับกลายเป็น ห้องล็อค ไม่มีใครอยู่ในห้อง
มีกุญแจล็อคจากด้านหน้าประตู แต่ ห้องถัดไปจากห้องนั้นเป็นห้องกีตาร์เปิดอยู่เลย พูดกับ น. ว่า
สงสัยเขาซ้อมในให้กีตาร์มั้ง พอกำลังเดินไปไม่พ้นประตูห้องดนตรีไทยก็ได้ยินเสียงจะเข้ เป็นเสียงดีดออก
มาจากห้องนั้น 1 ครั้ง ทำให้ขาแทบก้าวไม่ออกแต่ก็ฝืนเดินไปแต่สติกับใจไม่อยู่กับตัวแล้ว
พอไปถึงห้องกีตาร์ ชะโงกหน้าเข้าไปดูในห้อง ห้องกลับ...ว่างเปล่าไม่มีใครอยู่ซักคน ไม่มีเครื่องดนตรีไทย
ในห้องนั้นซักเครื่อง กีตาร์ทุกตัวอยู่เป็นระเบียบ ผมและ น. แทบจะไม่ต้องพูดอะไรกันเลย
เหมือนแค่มองหน้ากันก็รู้แล้วว่า แน่ๆ วิ่งสิครับ วิ่ง!!!! วิ่งไม่คิดชีวิตด้วยจะตกบันไดก็ไม่สน วิ่งแบบสติไม่อยู่กับตัว
แล้วก็ไปเล่าให้เพื่อนกับครูฟังแต่ก็ไม่มีใครเชื่อ มีแต่ผม กับ น. แหละที่รู้ว่ามันเกิดขึ้นจริงๆ
บางครั้งคนในห้องทั้งห้องก็เคยได้ยินตอนเรียนอยู่จะชอบมีเสียงผู้หญิงร้องสะอื้นจากหลังห้อง
พอ 1 ปีผ่านไปผมขึ้น ม.1 ต้องย้ายไปอีกตึก ซึ่งความเฮี้ยนและเรื่องเล่นตึกนี้ก็ไม่เเพ้ตึกที่แล้ว แต่อยู่มาก็ไม่เจออะไร
จนกระทั่งวันนี้ผมต้องเอาของขึ้นไปเก็บตอนช่วง 16:30 น. ซึ่งบนตึกไม่แทบจะไม่มีคนแล้วนอกจากแม่บ้าน
กับครู นักเรียนไม่มีแล้วผมก็เลยเดินไป ตึกตอนนั้นค่อนข้างมืดเพราะห้องผมมันอยู่ด้านฝังอับแสง ผมขึ้นไปคนเดียว
ก็ไขกุญแจ เข้าไปเปิดไฟ (เข้าไปเก็บแปปเดียวก็ต้องเปิดไฟ 555 ก็กลัวอะ555) พอเก็บเสร็จ ก็รีบปิดไฟออกจากห้อง
ขออธิบายก่อนนะครับว่า จะมีประตูกระจกชั้นใน และ ประตูไม้ชั้นนอก ผมก็รีบออกจากห้อง ผมปิดประตูกระจกไม่สนิทผมยอมรับ
เพราะไม่กล้ามองกระจกเวลาปิดเพราะมันจะสะท้อนเห็นเงา กลัวจะเห็นเงาอย่างอื่นด้วย555 และรีบปิดประตูไม้ระหว่างล็อคประตูไม้
เสียงที่แทรกขึ้นมามาทำให้แทบอยากจะบ้าตาย อยากจะดิ้นให้หลุดจากบริเวณนั้น เสียงที่ดังคือ ประตูกระจก ที่ผมปิดไม่สนิท
มันกลับเลื่อนมาปิดเองดังปัง!!! ตอนนั้นไม่มีลมจริงๆ เอาแล้วมือก็สั่นๆๆๆๆ!!! คล้องกุญแจก็ไม่เข้ารู ซักที สุดท้ายคล้องเข้า
ล็อคเสร็จ วิ่ง 10x100 ม. เลย จนมาถึงตอนนี้เวลานี้ยังไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีเรื่องพวกนีเกิดขึ้นกับตัวเรา
ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ