ก่อนอื่นต้องขอบอกเลยว่า ไม่ได้แต่งเรื่องนะคะเจอมาจริงๆ เรื่องมันผ่านมา 6 ปีมาแล้ว
โรงเรียนเราเป็นโรงเรียนหญิงล้วนประจำจังหวัดค่ะ ถ้าหันหน้าเข้าถนนใหญ่ ทางซ้ายมือจะเป็นโบสถ์คริสต์

ตอนนั้นเราอยู่ ม ต้น กำลังใสๆเลย แต่เราจะอยู่แนวเด็กกิจกรรมมากกว่า อะไรที่ไม่เรียนบอกเรา เราทำหมด
เรื่องมันก็น่าจะเริ่มจากตรงนี้แหล่ะ
จำได้ว่าช่วงนั้น ม.3 เราก็ไปสมัครเข้าวงโย เพราะตามแฟน(เก่า)ด้วย 5555
ตอนแรกบอกเลยว่าโรงเรียนของเราเนี้ยมีประวัติค่อนข้างเยอะ เรื่องลี้ลับอะไรเทือกนี้ แต่เราก็ไม่ค่อยเจอนะ
จนได้มาเข้าวงโย...
เราเล่น Percussion เรียกสั้นๆว่า มือเปอร์ค่ะ โรงเรียนเรา มีสแนร์ 5 ตัว เบสดรั้ม 5 ตัว ฉาบอีก 1 กลองเทรนเนอร์อีก 2
(วงเรามาร์ชชิ่งด้วยค่ะเปอร์เยอะไม่แปลก แถวสวย แต่เลขไม่สวย )
ตอนนั้นถือว่าเป็นยุคเฟื่องฟูของวงเราเลยค่ะ เครื่องดนตรีใหม่ ห้องซ่อมใหม่ แต่ตึกเก่า ดี๊ดี
ตึกของเราอยู่หลังโรงเรียนเลยค่ะ อยู่หลังสุดเพราะเวลาซ้อมจะได้ไม่รบกวนคนอื่น ตึกเราเคยเป็นตึกของเด็กหอมาก่อน
ชั้นหนึงฝั่งขวาก็จะเป็นห้องซักรีดค่ะ ตอนนี้ก็ยังเปิดใช้อยู่ ฝั่งซ้ายทำใหม่ค่ะเป็นห้องนาฎศิลป์ (ดันอยู่ชั้นล่าง)
พอเดินขึ้นบันไดไปอีกก็จะเจอชั้นลอยค่ะ เอาไว้เก็บพวกของ กระจกติดฟิล์มดำค่ะ เวลาเดินลงมาก็หลอนเดินขึ้นก็หลอนดี
ไปอีกชั้นหนึ่งฝั่งซ้ายเนี้ยจะมีอยู่ประมาณ 5 ห้อง เป็นห้องเปียโนค่ะ สำหรับเด็กคอรัส สุดห้องเปียโนก็เป็นห้องน้ำ
ส่วนฝั่งขวาเป็นห้องเก็บเครื่องค่ะมีอยู่ประมาณ 10 กว่าห้องใช้จริงๆก็ 2 ห้องค่ะ ที่เหลือก็เอาไว้หลับไว้แอบบ้างเรื่องปกติ
แต่ละห้องก็จะหันหน้าเข้าหากัน ก็กลายเป็น 5 ห้องคู่ ประตูจะอยู่ตรงกันทุกห้องค่ะ
ชั้นสุดท้ายด้านซ้ายเป็นห้องซ้อมค่ะ เป็นห้องกว้างๆเลย ส่วนฝั่งขวาถ้าเดินแยกไปจะเป็นห้องน้ำ แบ่งเป็นสองล็อก
ถ้าเปิดประตูไปอีกก้จะเป็นห้องของมาเซ่อร์ค่ะ (ใช้เรียกครูผู้ชาย) ก่อนถึงห้องมาเซ่อร์ก็จะเป็นตู้ใหญ่ๆไว้เก็บเครื่องดนตรีเหมือนกัน
ถ้าไม่เปิดหน้าต่างห้องนี้หลอนมากกกกก

กิจวัตรของเด็กวงโยคือไปเช้าค่ะไปซ้อมก่อนเข้าเรียน พักเที่ยง ตอนเย็น ชีวิตก็จะวนอยู่แค่นี้
เวลาไปซ้อมมาเซ่อร์ก็จะให้แยกแต่ละ เซ็กชั่น ไปซ้อม เครื่องเป่าแยกไป ทรัมเป็ด ฮอร์น คาร์ลิเน็ต แซ็ก เปอร์
เปอร์เราก็จะวุ่นวายสุด เพราะคนเยอะเสียงดัง ห้าวๆกันทั้งนั้น จนบางทีก็โดนทำโทษอย่างหนักเพราะเสียงดังนี่แหล่ะค่ะยกกลองขึ้นลงตึกบ้าง
แบกขากลองไว้บนหลังวิ่งบ้าง วิดพื้นบ้าง แต่เราก็ยังมึน จนพี่คนนึงในวงเค้าพูดว่า "เสียงดังไปเหอะพวกเมิง เดี๊ยวเจอดี"
แต่เราก็ยังหน้ามึนต่อไปค่ะ
พวกเรามีนิสัยแย่ๆอยู่อย่างนึงคือเอาเท้าปิดประตู ก็กลองมันหนักเราก็เลยชอบเอาเท้าดันประตูปิด หรือไม่ก็เปิดทิ้งไว้อย่างงั้น
เราเนี้ยแหล่ะชอบเปิดประตูทิ้งไว้ จนมาเซ่อร์บอกว่า "ระวังเค้าจะมาปิดประตูให้นะ"
เราก็พูดเล่นๆไปว่า  "มาปิดเหอะจะได้ไม่ต้องปิด ช่วยๆกัน" คือเราพูดไปแบบไม่คิดอะไร
เย็นวันนั้นเลยจ้าาา เจอดี
คือตอนนั้นก็ 6 โมงเย็นแล้วเราก็กำลังจะกลับบ้าน บนตึกเหลือแค่ เรา แฟนเก่าเรา มาเซ่อร์ ส่วนเพื่อนคนอื่นอยู่ข้างล่างกันหมด
นึกภาพตามนะ เรากำลังถือกระเป๋า ถือของเยอะแยะออกจากห้อง แฟนเก่าเราก็ไปยืนรออยู่ตรงบันไดแล้ว อยู่ห่างกันประมาณ 30 เมตร
เราเดินได้มาครึ่งทางแล้วแฟนเราตะโกนบอกให้เราปิดประตูด้วย  เราก็ตะโกนกลับไปว่า "เดี๋ยวก็มีคนมาปิดให้"
สิ้นเสียงเราเสียง ก็มีเสียง "ปังงงงง" ตามมาติดๆเราหันหลับไป เชื่อมั้ยประตูมันปิดเอง!!!! คือตรงนั้นอ่ะไม่มีลมเลยเพราะเป็นมุมอับ
เรานี่หันหน้ามองกับแฟนแล้ววิ่งลงตึกแบบ แต่ก็ไม่กล้าเล่าให้เพื่อนฟังนะเพราะกลัวโดนด่า ลองดี
แต่ถ้าเพื่อนๆคิดว่า เห่ยยย ประตูลั่นรึเปล่า งั้นลองมาฟังเรื่องต่อไป