ในห่อผ้าที่ตกลงมามีสมุดบันทึกเก่าๆเล่มหนึ่ง หน้าปกนั้นหลุดออกไปแล้วเหลือแต่กระดาษสีเหลืองที่อยู่ด้านใน
"ถึงผู้ที่เปิดอ่าน" ข้อความบนหน้าแรกของสมุด มันเขียนด้วยตัวหวัดสวยงาม
ภูหยิบสมุดบันทึกนั้นขึ้นมาอ่าน ตามคำแนะนำของปู่หลง ผู้ซึ่งพ่อของปู่ได้สั่งเสียเอาไว้
"ลองอ่านเถอะพ่อหนุ่ม พ่อของปู่บอกว่าให้คนที่ทำให้สมุดบันทึกนี้ตกลงมาจากขื่อได้อ่านและทำตามที่เขียนเอาไว้"
ภูลองอ่านดูตามคำแนะนำ เบื้องหลังเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็ปรากฏแก่สายตาของภูและครูพิลาวรรณ ตัวตนของปีศาจ และเรื่องร้ายๆทั้งหมด
"ถึงผู้ที่ได้เปิดอ่าน ข้า นายเรือง เป็นคนสนิทของคุณหลวงนรินทร์ปกเกล้า วันหนึ่งข้าตามคุณหลวงกลับไปที่บ้านเดิมของคุณหลวง ที่ซึ่งเป็นมรดกตกแก่ ขุนคีตรจนาผู้เป็นพี่ชายของคุณหลวง เดิมคุณหลวงนั้นมาเพื่อสะสางมรดกของตระกูลที่ท่านสละให้ผู้พี่ไป บัดนั้น ท่านขุนผู้พี่ได้เสียชีวิตลง แต่เรื่องราวมันกลับพิลึกพิลั่น ศพของท่านขุนไม่อาจย้ายออกจากเรือนได้ กลางคืนก็กลายเป็นผีดิบไล่กัดกิน หมูหมาแลเป็ดไก่ที่เลี้ยงไว้ จนบ่าวไพร่พากันหนีหาย ไม่อาจอาศัยที่บริเวณบ้านตอนกลางคืนได้แม้แต่คุณหลวงเอง จวบจนสามวันถึงเผา แต่ศพของท่านขุนกลับไม่ไหม้ คุณหลวงจึงจนใจข้าผู้พอมีวิชาติดตัวอยู่บ้างจึงอาสาปลงศพ แต่ด้วยปีศาจท่านขุนนั้นเกินกำลังข้านัก ครั้นได้หารือกับคุณหลวง ข้าจึงทำอาถรรพ์ ฝังศพท่านขุนไว้ทั้งโลงลงในบ่อน้ำ ให้ลึกพอที่จะไม่มีใครเจอ ให้ตื้นพอที่คนมีวิชามากพอจะมาเจอ จากนั้นจึงซ่อนบ่อน้ำไว้โดยขุดเป็นสระ แล้วจึงฝังอาถรรพ์ไว้สี่มุม เป็นข่ายกากบาท เพื่อไม่ให้ปีศาจท่านขุนออกจากสระมาอาละวาดได้ และด้วยความสงสารคุณหลวงจึงปล่อยปลาลงในสระ แล้วลงโองการกำกับไว้ให้ปีศาจนั้นกินเป็นอาหาร
ครั้นปลงศพแล้วท่านจึงให้บ่าวไพร่ท่านขุนไปอาศัยเลี้ยงชีพยังเรือกสวนไร่นาของตระกูลท่านที่มีมาก แลเมื่อสอบสวนทวนความบ่าวไพร่แล้วจึงได้ความว่า เมื่อแม่ชื่นภริยาท่านขุนเสียลง ท่านจึงวิปลาศ โมโหร้าย โบยตีบ่าว จนบางคนทนไม่ไหวผูกคอตายไปก็มี ด้วยเหตุนี้คุณหลวงจึงเวทนาเพราะบางคนก็เป็นข้าเก่ามาตั้งแต่รุ่นพ่อแม่ ส่วนเรือนท่านก็ปล่อยทิ้งไว้ให้โทรมไปเอง ทรัพย์สินมีค่าท่านก็เก็บไว้
ล่วงมาจนหลังเปลี่ยนแปลงการปกครอง หลวงได้ถือเอาที่ดินขุนนางเก่าไปคุณหลวงไม่พอใจจึงยกที่ดินเดิมให้ นัยว่าเพื่อให้เกิดความวิบัติเพราะปีศาจนั้น แต่ภายหลังเมื่อทราบว่าหลวงท่านจะทำเป็นโณงเรียน ครั้นรู้จึงละอาย ท่านจึงอำนวยความสะดวกช่วยเหลือ เพื่อไม่ให้เกิดอันตรายแก่ชาวบ้านที่มาช่วยกันสร้างโรงเรียน จนแล้วเสร็จ
พอช่วงสงคราม ชาวพระนครได้หนีมายังนอกเมืองได้ถือเอาโรงเรียนเป็นที่พักบ้าง จนเกิดเหตุสลดอยู่บ่อยครั้ง ทั้งลงไปเล่นในสระจนถูกปีศาจนั้นจับกิน บ้างก็ตายไปโดยไม่ทราบสาเหตุ คุณหลวงจึงให้ข้ามาแก่ไข จนทราบว่า ปีศาจนั้นใช้ให้ผีบ่าวที่ภักดีมาทำร้ายเพื่อให้วิญญาณไปเป็นข้า ตัวข้าจึงจนปัญญาแก้ไข จึงแก้เคล็ดโดยให้ชาวบ้านทำเป็นหุ่น แล้วฆ่าเสียเพื่อสังเวยแก่ปีศาจไปเป็นข้า เรื่องจึงสงบลง แต่ก็ไม่มีใครกล้าพักในเขตโรงเรียนอีกเลย และหลังจากเกิดเรื่องมากมาย คุณหลวงจึงตรอมใจไปเสีย
และท้ายนี้ข้ารู้ว่าตัวจะอยู่ได้อีกไม่นาน จึงหาทางแก้ไข โดยเขียนบันทึกนี้ไว้แล้วให้วิชาคาถาอาคมทั้งหมดของข้าปกปักรักษารอผู้มีวิชาที่แก่กล้ากว่ามาเพื่ออ่านบันทึกนี้ เพื่อทำลายปีศาจนั้น ตามคำสั่งเสียสุดท้ายของคุณหลวง
เรือง"
เมื่อภูและครูพิลาวรรณได้อ่านข้อความทั้งหมด ชิ้นส่วนต่างๆของปริศนาก็กระจ่าง ทั้งบ่อน้ำที่หายไป และที่สำคัญตัวตนของปีศาจ
"อย่างรี้นี่เอง"ภูยิ้มอย่างมีชัย เขารู้ทางที่จะจัดการปีศาจตัวนี้เพื่อปิดฉากเรื่องราวทั้งหมด ในขณะที่ทางครูพิลาวรรณนั้นได้แต่อึ้งอยู่เมื่อรู้ว่าบรรพบุรุษของตัวเอง อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด และยังฆ่าลูกหลานคือ อาแท้ๆของเธออีกด้วย
จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของครูพิลาวรรณก็ดังขึ้น เมื่อเธอหยิบมาดูก็รู้ว่าดาวโทรมา เธอจึงกดรับเพื่อจะบอกเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง แต่ผิดคาด เสียงในโทรศัพท์นั้นไม่ใช่ดาว แต่เป็นเสียงที่ทำให้เธอรู้สึกขนลุก
"วรรณ ๆ ช่วยด้วย เด็กของเธอ อยู่ที่นี่ มันรู้ตัวแล้ว มันกำลังมา ช่วยด้วย" เสียงปลายสายที่ไม่ใช่ดาวนั้นพูดอย่างร้อนรน เสียงขาดๆหายๆ แต่ครูพิลาวรรณนั้นรู้ดีว่านี่คือเสียงของใคร
"กระซุ่" เธอหลุดพูดชื่อๆนั้นออกมา ชื่อของเพื่อนที่เธอได้ "ฆ่า"ในพิธีปัจฉิมลับในรุ่นของเธอ
........................................
(ที่นี่ที่ไหน) ดาวจำได้ว่าเธอถูกคนจำนวนนึงทำร้ายแล้วขังในห้องน้ำ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกว่าเธออยู่ที่ระเบียงทางเดินตรงตึกเรียน บรรยากาศรอบตัวมันขนลุกอย่างบอกไม่ถูก และเมื่อหันหน้าออกไปที่ด้านนอกอาคาร กลุ่มควันทะมึนจะขนลุกปกคลุมทั้งโรงเรียน มันรู้สึกน่ากลัว สยดสยองอย่างบอกไม่ถูก
"ขอโทษนะที่ช่วยอะไรเะอไม่ได้"เสียงๆหนึ่งพูดมาจากด้านหลังดาว เมื่อเธอหันไปมอง ก็เป็นนักเรียนหญิง ที่ดูเหมือนจะรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ เธอใส่ชุดนักเรียนเหมือนกับดาว อกขวาปักอักษรย่อของโรงเรียน เพียงแต่ไม่มีเลขประจำตัว ส่วนอกซ้ายปักคือคำว่า "กระซู่"
"นี่ฉันตายแล้วเหรอคะ" ดาวถามนักเรียนคนนั้นถึงสถานภาพของเธอในตอนนี้ แต่นักเรียนหญิงคนนั้นส่ายหน้า
"เปล่าหรอก เธอแค่หลับไป เธอคือคนที่ฉันรอนะ น่าเสียดายที่วันนั้นผิดแผนไปหน่อย" ดาวโล่งอกเมื่อได้ยินเช่นนั้น แต่ก็ยังสะกิดใจที่เธอพูดถึงคำว่าวันนั้น
"วันนั้น วันไหนเหรอ แล้วชื่อของเธอนี่ดูคุ้นๆจัง"ดาวถามนักเรียนแปลกหน้าคนนั้น
"เธอน่าจะรู้จักฉันแล้ว ฉันเป็นเพื่อนของวรรณ ซึ่งตอนนี้คือครูของเธอ ชื่อกระซุ่ เป็นคนที่พวกเธอทั้งหลายเรียกว่าเพื่อนคนพิเศษ" ดาวตกใจเมื่อได้ยินแบบนั้น และทันใดนั้น "เพื่อนคนพิเศษ" คนอื่นๆ ทั้งชายหญิง ก็เดินออกมาจากห้องต่างๆ มาบนระเบียงเต็มไปหมด
"เดี๋ยวนะ พวกคือ เพื่อนคนพิเศษ ทั้งหมดเลยเหรอ" เพื่อนคนพิเศษคนอื่นๆก็พร้อมใจกันพยักหน้า
"ต้องขอบคุณที่โรงเรียนสร้างตึกนี้ พอผ่านพิธี พวกเราจึงมีที่หลบปีศาจร้ายนั่น พวกรุ่นก่อนหน้าเราและบางคนที่ทนหิวไม่ได้ ก็ไม่ได้โชคดีอย่างนี้ พวกเค้าต้องตกเป็นทาสของปีศาจนั่น และตอนนี่เหมือนมันจะรู้แล้วว่า เธออยู่ที่นี่และมันกำลังจะมา"กระซุ่บอกให้ดาวฟัง เธอสัมผัสได้ถึงความน่ากลัวภายนอกนั่น มันกำลังคืบคลานเข้ามา เพื่อที่จะกินดาว ผู้ที่เป็นผู้สัมผัสวิญญาณ
"ถ้าอย่างนั้นปีศาจที่ว่านั่นจะเข้ามาฆ่าฉันงั้นเหรอ" ดาวถามด้วยความกลัว กระซุ่เมื่อได้ฟังก็แสดงสีหน้าไม่สู้ดีนัก
"นั่นขึ้นอยู่กับเวลา ตึกนี้คืออาณาเขตของฉัน ปีศาจนั่นเข้ามาไม่ได้ง่ายๆ แต่พวกฉันก็ไม่รู้ว่าจะต้านมันได้นานแค่ไหน แต่ฉันโทรบอกวรรณให้แล้ว เพื่อนของเธอนั้นจะต้องมาช่วยเธอแน่ๆ" เพื่อนที่กระซุ่พูดถึงดาวรู้ได้ทันทีว่าหมายถึงภู เธอดูจะใจชื่นขึ้นมาบ้าง
"แล้วเรื่องวันนั้นที่คุณพูดถึงหมายความว่ายังไงเหรอคะ"ดาวถาม
"วันนั้นฉันให้ กุ๋กกู๋เพื่อนของเธอ ไปเตือนเธอผ่านเพื่อน จกนั้นฉันก็ทำให้เกิดอุบัติเหตุกับเธอ เพื่อพวกเธอจะได้พิสูจน์ แต่ผิดคาด ที่วรรณกลับอาสาทำแทนเธอ ซึ่งฉันไม่สามารถพูดคุยกับเธอได้แบบนี้ วรรณจึงเห็นความทรงจำของฉันแทน"คำตอบของกระซุ่นั้นทำให้ดาวกระจ่างขึ้นมา และรู้สึกเสียใจอยู่ลึกๆที่เข้าใจ กระซุ่ผิดไป และหากวันนั้นเป็นเธอ เรื่องอาจจะจบลงเร็วกว่านี้
โครม
เสียงทุบอะไรบางอย่างดังนั้นราวกับระเบิด เพื่อนคนพิเศษทั้งหมดต่างตกใจไม่ต่างจากดาว
"มันมาแล้ว ทุกคน ปกป้องดาวไว้ให้ได้" เสียงร้องตะโกนของกระซุ่ ดาวรู้ได้ทันทีว่าปีศาจนั้น
มันเริ่มแล้ว
.....................................
ติชมกันได้ครับ บางคำที่พิมพ์ผิด เพราะแป้นผิมไม่ค่อยดี กดชิพไม่ลง ยังไงก็ขออภัยด้วยครับ
file 1 เหงา ตั้งแต่ตอนแรก
http://ppantip.com/topic/34830541
file 2-1
http://ppantip.com/topic/34973254
file 2-2
http://ppantip.com/topic/34986577
file 2-3
http://ppantip.com/topic/34998149
file 2-4
http://ppantip.com/topic/35006186
file 2-5
http://ppantip.com/topic/35014982
file 2-6
http://ppantip.com/topic/35027231
file 2-7
http://ppantip.com/topic/35052016
file 2-8
http://ppantip.com/topic/35060989
file 2-9
http://ppantip.com/topic/35069737
file 2-10
http://ppantip.com/topic/35083926
file 2-11
http://ppantip.com/topic/35090371
file 2-12
http://ppantip.com/topic/35098552
file 2-13
http://ppantip.com/topic/35109804
file 2-14
http://ppantip.com/topic/35118251
file 2-15
http://ppantip.com/topic/35125839
file 2-16
http://ppantip.com/topic/35137869
file 2-17
http://ppantip.com/topic/35145948
file 2-18
http://ppantip.com/topic/35164685
file 2-19
http://ppantip.com/topic/35173137
file 2-20
http://ppantip.com/topic/35180790
file 2-21
http://ppantip.com/topic/35192380
file 2-22
http://ppantip.com/topic/35199583
ป.ล. ตอนหน้าก็จะจบแล้ว รู้สึกว่ามันยาวมาก และปริศนาต่างๆก็ไขกระจ่างหมดแล้ว ซึ่งปมต่างๆที่อันไหนมันยังไม่เคลียร์ ก็บอกได้นะครับ เผื่อผมลืมไป หรือปริศนานั้น ผมพลาดตรงไหนก็บอกได้นะครับ
ตอนต่อไป
http://ppantip.com/topic/35216805
GHost Detective File 2-23 พิธีกรรมสยองขวัญ
"ถึงผู้ที่เปิดอ่าน" ข้อความบนหน้าแรกของสมุด มันเขียนด้วยตัวหวัดสวยงาม
ภูหยิบสมุดบันทึกนั้นขึ้นมาอ่าน ตามคำแนะนำของปู่หลง ผู้ซึ่งพ่อของปู่ได้สั่งเสียเอาไว้
"ลองอ่านเถอะพ่อหนุ่ม พ่อของปู่บอกว่าให้คนที่ทำให้สมุดบันทึกนี้ตกลงมาจากขื่อได้อ่านและทำตามที่เขียนเอาไว้"
ภูลองอ่านดูตามคำแนะนำ เบื้องหลังเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็ปรากฏแก่สายตาของภูและครูพิลาวรรณ ตัวตนของปีศาจ และเรื่องร้ายๆทั้งหมด
"ถึงผู้ที่ได้เปิดอ่าน ข้า นายเรือง เป็นคนสนิทของคุณหลวงนรินทร์ปกเกล้า วันหนึ่งข้าตามคุณหลวงกลับไปที่บ้านเดิมของคุณหลวง ที่ซึ่งเป็นมรดกตกแก่ ขุนคีตรจนาผู้เป็นพี่ชายของคุณหลวง เดิมคุณหลวงนั้นมาเพื่อสะสางมรดกของตระกูลที่ท่านสละให้ผู้พี่ไป บัดนั้น ท่านขุนผู้พี่ได้เสียชีวิตลง แต่เรื่องราวมันกลับพิลึกพิลั่น ศพของท่านขุนไม่อาจย้ายออกจากเรือนได้ กลางคืนก็กลายเป็นผีดิบไล่กัดกิน หมูหมาแลเป็ดไก่ที่เลี้ยงไว้ จนบ่าวไพร่พากันหนีหาย ไม่อาจอาศัยที่บริเวณบ้านตอนกลางคืนได้แม้แต่คุณหลวงเอง จวบจนสามวันถึงเผา แต่ศพของท่านขุนกลับไม่ไหม้ คุณหลวงจึงจนใจข้าผู้พอมีวิชาติดตัวอยู่บ้างจึงอาสาปลงศพ แต่ด้วยปีศาจท่านขุนนั้นเกินกำลังข้านัก ครั้นได้หารือกับคุณหลวง ข้าจึงทำอาถรรพ์ ฝังศพท่านขุนไว้ทั้งโลงลงในบ่อน้ำ ให้ลึกพอที่จะไม่มีใครเจอ ให้ตื้นพอที่คนมีวิชามากพอจะมาเจอ จากนั้นจึงซ่อนบ่อน้ำไว้โดยขุดเป็นสระ แล้วจึงฝังอาถรรพ์ไว้สี่มุม เป็นข่ายกากบาท เพื่อไม่ให้ปีศาจท่านขุนออกจากสระมาอาละวาดได้ และด้วยความสงสารคุณหลวงจึงปล่อยปลาลงในสระ แล้วลงโองการกำกับไว้ให้ปีศาจนั้นกินเป็นอาหาร
ครั้นปลงศพแล้วท่านจึงให้บ่าวไพร่ท่านขุนไปอาศัยเลี้ยงชีพยังเรือกสวนไร่นาของตระกูลท่านที่มีมาก แลเมื่อสอบสวนทวนความบ่าวไพร่แล้วจึงได้ความว่า เมื่อแม่ชื่นภริยาท่านขุนเสียลง ท่านจึงวิปลาศ โมโหร้าย โบยตีบ่าว จนบางคนทนไม่ไหวผูกคอตายไปก็มี ด้วยเหตุนี้คุณหลวงจึงเวทนาเพราะบางคนก็เป็นข้าเก่ามาตั้งแต่รุ่นพ่อแม่ ส่วนเรือนท่านก็ปล่อยทิ้งไว้ให้โทรมไปเอง ทรัพย์สินมีค่าท่านก็เก็บไว้
ล่วงมาจนหลังเปลี่ยนแปลงการปกครอง หลวงได้ถือเอาที่ดินขุนนางเก่าไปคุณหลวงไม่พอใจจึงยกที่ดินเดิมให้ นัยว่าเพื่อให้เกิดความวิบัติเพราะปีศาจนั้น แต่ภายหลังเมื่อทราบว่าหลวงท่านจะทำเป็นโณงเรียน ครั้นรู้จึงละอาย ท่านจึงอำนวยความสะดวกช่วยเหลือ เพื่อไม่ให้เกิดอันตรายแก่ชาวบ้านที่มาช่วยกันสร้างโรงเรียน จนแล้วเสร็จ
พอช่วงสงคราม ชาวพระนครได้หนีมายังนอกเมืองได้ถือเอาโรงเรียนเป็นที่พักบ้าง จนเกิดเหตุสลดอยู่บ่อยครั้ง ทั้งลงไปเล่นในสระจนถูกปีศาจนั้นจับกิน บ้างก็ตายไปโดยไม่ทราบสาเหตุ คุณหลวงจึงให้ข้ามาแก่ไข จนทราบว่า ปีศาจนั้นใช้ให้ผีบ่าวที่ภักดีมาทำร้ายเพื่อให้วิญญาณไปเป็นข้า ตัวข้าจึงจนปัญญาแก้ไข จึงแก้เคล็ดโดยให้ชาวบ้านทำเป็นหุ่น แล้วฆ่าเสียเพื่อสังเวยแก่ปีศาจไปเป็นข้า เรื่องจึงสงบลง แต่ก็ไม่มีใครกล้าพักในเขตโรงเรียนอีกเลย และหลังจากเกิดเรื่องมากมาย คุณหลวงจึงตรอมใจไปเสีย
และท้ายนี้ข้ารู้ว่าตัวจะอยู่ได้อีกไม่นาน จึงหาทางแก้ไข โดยเขียนบันทึกนี้ไว้แล้วให้วิชาคาถาอาคมทั้งหมดของข้าปกปักรักษารอผู้มีวิชาที่แก่กล้ากว่ามาเพื่ออ่านบันทึกนี้ เพื่อทำลายปีศาจนั้น ตามคำสั่งเสียสุดท้ายของคุณหลวง
เรือง"
เมื่อภูและครูพิลาวรรณได้อ่านข้อความทั้งหมด ชิ้นส่วนต่างๆของปริศนาก็กระจ่าง ทั้งบ่อน้ำที่หายไป และที่สำคัญตัวตนของปีศาจ
"อย่างรี้นี่เอง"ภูยิ้มอย่างมีชัย เขารู้ทางที่จะจัดการปีศาจตัวนี้เพื่อปิดฉากเรื่องราวทั้งหมด ในขณะที่ทางครูพิลาวรรณนั้นได้แต่อึ้งอยู่เมื่อรู้ว่าบรรพบุรุษของตัวเอง อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด และยังฆ่าลูกหลานคือ อาแท้ๆของเธออีกด้วย
จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของครูพิลาวรรณก็ดังขึ้น เมื่อเธอหยิบมาดูก็รู้ว่าดาวโทรมา เธอจึงกดรับเพื่อจะบอกเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง แต่ผิดคาด เสียงในโทรศัพท์นั้นไม่ใช่ดาว แต่เป็นเสียงที่ทำให้เธอรู้สึกขนลุก
"วรรณ ๆ ช่วยด้วย เด็กของเธอ อยู่ที่นี่ มันรู้ตัวแล้ว มันกำลังมา ช่วยด้วย" เสียงปลายสายที่ไม่ใช่ดาวนั้นพูดอย่างร้อนรน เสียงขาดๆหายๆ แต่ครูพิลาวรรณนั้นรู้ดีว่านี่คือเสียงของใคร
"กระซุ่" เธอหลุดพูดชื่อๆนั้นออกมา ชื่อของเพื่อนที่เธอได้ "ฆ่า"ในพิธีปัจฉิมลับในรุ่นของเธอ
........................................
(ที่นี่ที่ไหน) ดาวจำได้ว่าเธอถูกคนจำนวนนึงทำร้ายแล้วขังในห้องน้ำ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกว่าเธออยู่ที่ระเบียงทางเดินตรงตึกเรียน บรรยากาศรอบตัวมันขนลุกอย่างบอกไม่ถูก และเมื่อหันหน้าออกไปที่ด้านนอกอาคาร กลุ่มควันทะมึนจะขนลุกปกคลุมทั้งโรงเรียน มันรู้สึกน่ากลัว สยดสยองอย่างบอกไม่ถูก
"ขอโทษนะที่ช่วยอะไรเะอไม่ได้"เสียงๆหนึ่งพูดมาจากด้านหลังดาว เมื่อเธอหันไปมอง ก็เป็นนักเรียนหญิง ที่ดูเหมือนจะรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ เธอใส่ชุดนักเรียนเหมือนกับดาว อกขวาปักอักษรย่อของโรงเรียน เพียงแต่ไม่มีเลขประจำตัว ส่วนอกซ้ายปักคือคำว่า "กระซู่"
"นี่ฉันตายแล้วเหรอคะ" ดาวถามนักเรียนคนนั้นถึงสถานภาพของเธอในตอนนี้ แต่นักเรียนหญิงคนนั้นส่ายหน้า
"เปล่าหรอก เธอแค่หลับไป เธอคือคนที่ฉันรอนะ น่าเสียดายที่วันนั้นผิดแผนไปหน่อย" ดาวโล่งอกเมื่อได้ยินเช่นนั้น แต่ก็ยังสะกิดใจที่เธอพูดถึงคำว่าวันนั้น
"วันนั้น วันไหนเหรอ แล้วชื่อของเธอนี่ดูคุ้นๆจัง"ดาวถามนักเรียนแปลกหน้าคนนั้น
"เธอน่าจะรู้จักฉันแล้ว ฉันเป็นเพื่อนของวรรณ ซึ่งตอนนี้คือครูของเธอ ชื่อกระซุ่ เป็นคนที่พวกเธอทั้งหลายเรียกว่าเพื่อนคนพิเศษ" ดาวตกใจเมื่อได้ยินแบบนั้น และทันใดนั้น "เพื่อนคนพิเศษ" คนอื่นๆ ทั้งชายหญิง ก็เดินออกมาจากห้องต่างๆ มาบนระเบียงเต็มไปหมด
"เดี๋ยวนะ พวกคือ เพื่อนคนพิเศษ ทั้งหมดเลยเหรอ" เพื่อนคนพิเศษคนอื่นๆก็พร้อมใจกันพยักหน้า
"ต้องขอบคุณที่โรงเรียนสร้างตึกนี้ พอผ่านพิธี พวกเราจึงมีที่หลบปีศาจร้ายนั่น พวกรุ่นก่อนหน้าเราและบางคนที่ทนหิวไม่ได้ ก็ไม่ได้โชคดีอย่างนี้ พวกเค้าต้องตกเป็นทาสของปีศาจนั่น และตอนนี่เหมือนมันจะรู้แล้วว่า เธออยู่ที่นี่และมันกำลังจะมา"กระซุ่บอกให้ดาวฟัง เธอสัมผัสได้ถึงความน่ากลัวภายนอกนั่น มันกำลังคืบคลานเข้ามา เพื่อที่จะกินดาว ผู้ที่เป็นผู้สัมผัสวิญญาณ
"ถ้าอย่างนั้นปีศาจที่ว่านั่นจะเข้ามาฆ่าฉันงั้นเหรอ" ดาวถามด้วยความกลัว กระซุ่เมื่อได้ฟังก็แสดงสีหน้าไม่สู้ดีนัก
"นั่นขึ้นอยู่กับเวลา ตึกนี้คืออาณาเขตของฉัน ปีศาจนั่นเข้ามาไม่ได้ง่ายๆ แต่พวกฉันก็ไม่รู้ว่าจะต้านมันได้นานแค่ไหน แต่ฉันโทรบอกวรรณให้แล้ว เพื่อนของเธอนั้นจะต้องมาช่วยเธอแน่ๆ" เพื่อนที่กระซุ่พูดถึงดาวรู้ได้ทันทีว่าหมายถึงภู เธอดูจะใจชื่นขึ้นมาบ้าง
"แล้วเรื่องวันนั้นที่คุณพูดถึงหมายความว่ายังไงเหรอคะ"ดาวถาม
"วันนั้นฉันให้ กุ๋กกู๋เพื่อนของเธอ ไปเตือนเธอผ่านเพื่อน จกนั้นฉันก็ทำให้เกิดอุบัติเหตุกับเธอ เพื่อพวกเธอจะได้พิสูจน์ แต่ผิดคาด ที่วรรณกลับอาสาทำแทนเธอ ซึ่งฉันไม่สามารถพูดคุยกับเธอได้แบบนี้ วรรณจึงเห็นความทรงจำของฉันแทน"คำตอบของกระซุ่นั้นทำให้ดาวกระจ่างขึ้นมา และรู้สึกเสียใจอยู่ลึกๆที่เข้าใจ กระซุ่ผิดไป และหากวันนั้นเป็นเธอ เรื่องอาจจะจบลงเร็วกว่านี้
โครม
เสียงทุบอะไรบางอย่างดังนั้นราวกับระเบิด เพื่อนคนพิเศษทั้งหมดต่างตกใจไม่ต่างจากดาว
"มันมาแล้ว ทุกคน ปกป้องดาวไว้ให้ได้" เสียงร้องตะโกนของกระซุ่ ดาวรู้ได้ทันทีว่าปีศาจนั้น
มันเริ่มแล้ว
.....................................
ติชมกันได้ครับ บางคำที่พิมพ์ผิด เพราะแป้นผิมไม่ค่อยดี กดชิพไม่ลง ยังไงก็ขออภัยด้วยครับ
file 1 เหงา ตั้งแต่ตอนแรก http://ppantip.com/topic/34830541
file 2-1 http://ppantip.com/topic/34973254
file 2-2 http://ppantip.com/topic/34986577
file 2-3 http://ppantip.com/topic/34998149
file 2-4 http://ppantip.com/topic/35006186
file 2-5 http://ppantip.com/topic/35014982
file 2-6 http://ppantip.com/topic/35027231
file 2-7 http://ppantip.com/topic/35052016
file 2-8 http://ppantip.com/topic/35060989
file 2-9 http://ppantip.com/topic/35069737
file 2-10 http://ppantip.com/topic/35083926
file 2-11 http://ppantip.com/topic/35090371
file 2-12 http://ppantip.com/topic/35098552
file 2-13 http://ppantip.com/topic/35109804
file 2-14 http://ppantip.com/topic/35118251
file 2-15 http://ppantip.com/topic/35125839
file 2-16 http://ppantip.com/topic/35137869
file 2-17 http://ppantip.com/topic/35145948
file 2-18 http://ppantip.com/topic/35164685
file 2-19 http://ppantip.com/topic/35173137
file 2-20 http://ppantip.com/topic/35180790
file 2-21 http://ppantip.com/topic/35192380
file 2-22 http://ppantip.com/topic/35199583
ป.ล. ตอนหน้าก็จะจบแล้ว รู้สึกว่ามันยาวมาก และปริศนาต่างๆก็ไขกระจ่างหมดแล้ว ซึ่งปมต่างๆที่อันไหนมันยังไม่เคลียร์ ก็บอกได้นะครับ เผื่อผมลืมไป หรือปริศนานั้น ผมพลาดตรงไหนก็บอกได้นะครับ
ตอนต่อไป http://ppantip.com/topic/35216805