วันต่อมาหลังจากที่ภูได้หลักฐานสำคัญสระน้ำ ทางฝ่ายผู้กองต้อมจึงสั่งให้หยุดหาหลักฐานทันทีเพราะจากข้อมูลที่ได้มานั้น ยังมี "ผนึก" ลักษณะเดียวกันอยู่หลายอัน และยังไม่แน่ "ผนึก" ที่ว่าจะถูกทำลายลงไปแล้วหรือไม่

รอบสระถูกกั้นด้วยแถบของสำนักงานตำรวจเพื่อแสดงเขตหวงห้าม และเพียงแค่ช่วงเข้าข่าวซุบซิบเกี่ยวกับเหตุการที่เกิดขึ้นยิ่งหนาหูมากขึ้น มันลามไปชั้นอื่นๆนอกจากม.6แล้ว

ดาวที่มาเรียนในตอนเช้ารู้สึกแปลกๆและเย็นสันหลังวาบจากสายตาที่จ้องมองที่มันเปลี่ยนไป โดยเฉพาะจากรุ่นพี่ม.6  จากที่เคยชื่นชมฐานะนักเรียนดีเด่นของโรงเรียน กลายเป็นพวกสะเออะ ชอบโชว์พาว หลังจากที่เมื่อวานที่เธอตามครูพิลาวรรณไปหยุดพิธีปัจฉิมลับของพวกม.6

"ดาว แกเป็นอะไรสีหน้าไม่ค่อยดีเลย" มิ้นที่เข้ามาทักทายเห็นสีหน้าของดาวผิดแปลกไปจึงถาม แต่ดาวก็ตอบแค่ว่าไม่มีอะไรลูกเดียว

วันนั้นมลมาเรียนหลังจากที่หยุดไปหนึ่งวัน และเพื่อนทั้งสองของมิ้นก็เหมือนจะมีอะไรแปลกๆ มลก็เหมือนจะหลบหน้าหลบตา ดาวก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตา จนมิ้นต้องไปลากทั้งสองคนมาคุย

"นี่พวกแกเป็นอะไรหะ ไม่คุยกันเลย พวกแกมีอะไรรึเปล่า" มิ้นถึงกับต้องถามตรงๆด้วยท่าทางจริงจัง จนทั้งสองยอมบอก

"ฉันยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่อ่ะแก" มลบอก แต่มิ้นไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่

"ฉันรู้สึกแปลกๆว่ะแก มันแบบเหมือนโดนจิตสังหารคุกคามยังงั้นแหละ" ดาวไม่รู้จะสรรหาคำอะไรมาอธิบายปรากฏการณ์ที่ พวกม.6พร้อมใจกันมองเธอแบบจงเกลียดจงชังในวันเดียว

"ดาว ฉันว่าแกดูหนังเยอะไปแล้วนะ จิตสังหงจิตสังหารอะไรกัน แกนี่ถ้าจะเพี้ยน" มิ้นเบือนหน้าหนี มาทางฟากของมล ซึ่งเธอก็เข้าใจดี เพราะอาการแบบมลคือ มโนไปเองแล้วก็อกหักไปเอง

"น้องอิงดาวอยู่รึเปล่า" คนที่ดาวไม่อยากเจอหน้ามากที่สุดก็เข้ามาหาเธอ อุ๊มาหาดาวหลังจากที่เมื่อคือครูพิลาวรรณก็ได้บอกถึงความคืบหน้าให้แก่อุ๊ผู้เสียหายด้วยเช่นกัน

"พี่อุ๊มาทำไมเหรอคะ" ดาวถาม เพราะคราวนี้อุ๊เดินเข้ามาหาเธอถึงในห้องเลย ท่าทางที่อุ๊เหมือนจะสนิทสนมกับดาวเป็นพิเศษ(ในสายตามล) และท่าทางที่ดาวเหมือนไม่อยากเจอหน้ารุ่นพี่ที่มาหา(ในสายมล) มันทำให้มลถึงกับลุกออกจากที่นั่งไป ทำไม่มิ้นเดินตามไปพร้อมกับชักสีหน้าใส่ดาวทีนึง

"ครูดาวได้เล่าให้ฟังแล้ว ตอนนี้ได้หลักฐานสำคัญแล้วเหรอ" อุ๊ถาม ดาวพยักหน้าไปหนึ่งที

"ดีจัง ที่นี้เราก็จะได้จัดการปีศาจที่มันทำร้ายพี่เอิร์นได้ซะที"อุ๊พูดอย่างดีใจ แต่เมื่อดาวได้ยินแบบนั้นก็เบรคอุ๊แทบไม่ทัน

"ดะ..เดี๋ยวนะคะ คือว่าพวกเราเป็นนักสืบนะคะไม่ใช่หมอผี ต่อให้รู้เรื่องทั้งหมด แต่ถ้ามันเป็นอะไรที่เราจัดการไม่ได้ เราก็จนปัญญาค่ะ" ความหวังของอุ๊พังลงไปในพริบตา

"ถ้าสิ่งที่ถูกผนึกไว้คือวิญญาณเพียวเลย ไม่มีสื่อนำหรืออะไรที่วิญญาณนั้นยึดเหนี่ยว เราก็จัดการมันไม่ได้ค่ะ หรือต่อให้มีก็ไม่แน่ว่ามันจะได้ผล" นี่คือความจริงที่ดาวบอกอุ๊ บางสิ่งที่ถูกผนึกอยู่ในสระ ไม่ว่าจะจัดการมันได้หรือไม่ แต่ "กรรม"คือสิ่งที่ยุติธรรมเสมอ และไม่ว่า ปีศาจนั้นจะแข็งแกร่งแค่ไหน มันก็หนี"กรรม"ไม่พ้น

.........................................

บ่ายแก่ๆภูกับครูพิลาวรรณก็มาถึงบ้านของปู่หลง ตามที่ได้นัดไว้ บ้านของปู่อยู่ไม่ไกลจากบ้านครูพิลาวรรณมากนัก รู้สึกว่าคุณหลวงฯกับพ่อของปู่จะสนิทสนมกันจนคุณหลวงฯแบ่งที่ดินให้พ่อของปู่เป็นที่อาศัย

บริเวณบ้านปลูกต้นไม้จนครึ้ม มีบ้านอยู่หลายๆหลังเข้าใจว่าเป็นบ้านของลูกๆหลานๆ แต่มีบ้านไม้ทรงไทยหลังเล็กๆอยู่ตรงกลาง เป็นบ้านของปู่หลง ซึ่งแกอยู่คนเดียวที่บ้านหลังนี้คนเดียว ครูพิลาวรรณได้ยินว่าบ้านหลังนี้ผีดุ เพราะทั้งปู่และพ่อของปู่เป็นคนเล่นของจนแม้กระทั่งลูกหลานของแกเองยังไม่กล้าเข้าใกล้

"สวัสดีครับคุณหนู" คุณปู่ที่นั่งรถเข็นยกมือไหว้ต้อนรับครูพิลาวรรณ ซึ่งครูพิลาวรรณต้องไหว้ตอบแทบไม่ทัน วึ่งก้ไม่แปลก เพราะว่าปู่แกถือว่าเธอเป็นลูกหลานเจ้านาย แม้รุ่นลูกๆหลานๆที่สนิทกันก็ถือกันเป็นเพื่อ พี่น้องมากกว่า จะมีแต่ปู่คนเดียวที่ยังคิดแบบนี้อยู่

"ต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่ขอให้มากะทันหันแบบนี้" ชายแก่ให้สัญญาณให้คนดูแลเข็นแกเข้าไปในบ้านหลังหนึ่งซึ่งเป็นบ้านของลูกแก ภูกับครูพิลาวรรณเดิมตามเข้ามาในบ้าน ก่อนที่ครูพิลาวรรณจะแยกไปในครัวเพื่อช่วยคุณป้าที่เป็นลูกสะใภ้ลุงยกน้ำมา ซึ่งปล่อยให้ภูคุยกับปู่กันสองคน

"พ่อหนุ่มคงมีวิชาสินะ พอเข้ามา เด็กๆในบ้านพากันเงียบเชียว" จู่ๆปู่ก็ทักภูขึ้นมา แต่ภุก็ปฏิเสธมาตัวเองไม่ได้มีวิชาอะไรทั้งนั้น

"ผมไม่มีวิชาอะไรหรอกครับ ผมเป็นผู้สัมผัสวิญญาณ" คำพูดของภูทำให้ปู่งงว่าผู้สัมผัสวิญญาณคืออะไร จนภูต้องอธิบาย

"ผู้สัมผัสวิญญาณก็คือคนที่มีความสามารถทางวิญญาณติดตัว จะมีมากมีน้อย หรือลักษณะแตกต่างกันไป อย่างผมก็คือในอาณาเขต ปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติทั้งหมด รวมถึงภูติผีปีศาจ จะไร้ผลครับ" แม้ว่าภูจะอธิบายแต่ปู่ก็ยังไม่เข้าใจ จนภูต้องสรุปเอาว่าตัวเองเป็นคนที่ผีจะกลัวไม่กล้าเข้าใกล้

"อย่างนี้นี่เอง ว่าแต่คุณหนูบอกว่าพ่อหนุ่มไปเจออะไรมาเหรอ" ปู่ถาม เพราะเมื่อเช้าครูพิลาวรรณมาบอกเขาว่าภูเจอก้อนหินอะไรบางอย่าง จึงอยากเอามาให้ปู่ที่เป็นคนเก่าแก่ของตระกูลดู

"นี่ครับ" ภูหยิบก้อนหินออกมาจากกระเป๋ายื่นให้ปู่ ตอนแรกปู่ก็ไม่กล้าจะแตะแต่ภูบอกว่าของผ่านมือภูมาแล้วถือว่าปลอดภัย นอกเสียจากว่าจะเอาไปฟาดหัวใครเท่านั้น

พอปู่หยิบหินขึ้นมาดูอย่างใกล้ชิดซักพักก่อนจะวางลงพร้อมกับถอนหายใจ ซึ่งจังหวะนั้น ครูพิลาวรรณก็เข้ามาพอดี

"มีอะไรเหรอคะ"ครูพิลาวรรณที่ยกน้ำมาเสิร์ฟเอ่ยถาม

"มันเป็นหินผนึกไม่ผิดแน่ แต่ถ้ามันอยู่ในที่ดินของคุณหลวงคิดว่าต้องเกี่ยวข้องกับพ่อแน่ๆ"ปู่หลง พูดถึงพ่อของตัวเอง ซึ่งพ่อของปู่เป็นคนใกล้ชิดของหลวงนรินทร์ปกเกล้า ซึ่งถือว่าเป็นผู้ทรงวิชาอาคมที่หาตัวจับยากผู้หนึ่งในสมัยนั้น ท่านได้ถ่ายทอดวิชาให้ปู่หลงซึ่งเป็นลูก แม้ปู่จะเรียนรู้ไม่ทั้งหมด แต่พ่อของปู่ก็ทิ้งบันทึกวิชาต่างๆไว้ให้

"ยังไงเดี๋ยวเราที่บ้านหลังกลางกัน"ปู่หลงชวนให้ภูกับครูพิลาวรรณไปที่บ้านซึ่งเก็บบันทึกของพ่อของปู่ไว้ เผื่อจะมีบอกอะไรเกี่ยวกับก้อนหินผนึกนี้บ้าง

.......................................

ช่วงเย็นหลังเลิกเรียน วันนั้นดาวเป็นเวรจึงเอาขยะมาทิ้งเป็นคนสุดท้าย วันทั้งวัน ดาวแทบไม่ออกจากห้องเลย ด้วยเพราะสายตาแปลกๆที่พวกรุ่นพี่ม.6มองเธอ หลังจากที่เธอเสนอหน้าไปหยุดพิธีกับครูพิลาวรรณเมื่อวาน

(รีบหน่อยดีกว่าเดี่ญวจะได้กลับ)ดาวหิ้วถังขยะ ที่เพิ่งทิ้งเพื่อเอากลับเข้าไปในห้อง แต่พอเดินผ่านห้องน้ำ คนกลุ่มหนึ่งก็โผล่มาจากข้างหนังพร้อมกับล็อคตัวเธอไว้ ไม่ทันที่ดาวจะตะโกนขอความช่วยเหลือ หนึ่งในนั้นก็เอาผ้าชุบน้ำอะไรซักอย่างมาอุดปากเธอไว้แล้วลากเข้าห้องน้ำไป

"เก่งมากใช่มั้ยนักเรียนดีเด่น อยากเสนอหน้าดีนัก" เสียงๆหนึ่งพูด ดาวพยายามดิ้นอย่างสุดแรง แต่เพราะพวกนั้นเอาผ้าชุบครอโรฟอร์มอุดปากเธอไว้ แล้วด้วยฤทธิ์ของมัน แม้จะไม่ทำให้สลบทันทีเหมือนในละคร แต่มันก็ทำให้เธอมึนๆเวียนหัวได้

พวกมันเหวี่ยงร่างของดาวเข้าไปในห้องน้ำห้องหนึ่ง จากนั้นพวกมันก้ปิดแล้วเอาไม้มาดามประตูไว้เพื่อขังดาวให้อยู่ในนั้น

ก่อนที่จะหมดสติ เพราะอาการมึนๆจากฤทธิ์ครอโรฟอร์ม และเนื่องจากที่หัวของดาวไปฟากับผนังห้องน้ำ เธอก้ได้ยินเสียงของพวกมันก่อนที่จะสลบไป

"ให้มันอยู่ในนั้นซักคืน จะได้รู้ว่าเรื่องลึกลับมันจริงมั้ย อยากห้ามพวกเราดีนัก ไม่ให้เอาตุ๊กตาสังเวย ก็เอาคนเป็นๆสังเวยเลยละกัน"

..............................................

ทันทีที่เดินเข้ามาในห้องพิธี วึ่งมีแต่ปู่หลงกับภูที่เข้ามาได้ เพราะครูพิลาวรรณเป็นผู้หญิงจึงต้องรออยู่นอกห้อง ทันที่ที่ภูก้าวเข้ามาในห้อง ห่อผ้าเก่าๆห่อหนึ่งก็ตกลงมาจากเพดานต่อหน้าต่อตาภูและปู่หลง ความทรงจำช่วงหนึ่ง เป็นคำพูดที่พ่อของปู่บอกไว้ก่อนเสียก็หวนหลับมา

"ถ้าคนที่ทำให้ห่อบันทึกลับที่พ่อเก็บไว้ตกลงมา ให้เอาบันทึกที่อยู่ในนั้นให้คนๆนั้น เค้าจะช่วย......ได้"

.............................................

ติชมกันได้ครับ บางคำที่พิมพ์ผิด เพราะแป้นผิมไม่ค่อยดี กดชิพไม่ลง ยังไงก็ขออภัยด้วยครับ

file 1 เหงา ตั้งแต่ตอนแรก http://ppantip.com/topic/34830541

file 2-1 http://ppantip.com/topic/34973254

file 2-2 http://ppantip.com/topic/34986577

file 2-3 http://ppantip.com/topic/34998149

file 2-4 http://ppantip.com/topic/35006186

file 2-5 http://ppantip.com/topic/35014982

file 2-6 http://ppantip.com/topic/35027231

file 2-7 http://ppantip.com/topic/35052016

file 2-8 http://ppantip.com/topic/35060989

file 2-9 http://ppantip.com/topic/35069737

file 2-10 http://ppantip.com/topic/35083926

file 2-11 http://ppantip.com/topic/35090371

file 2-12 http://ppantip.com/topic/35098552

file 2-13 http://ppantip.com/topic/35109804

file 2-14 http://ppantip.com/topic/35118251

file 2-15 http://ppantip.com/topic/35125839

file 2-16 http://ppantip.com/topic/35137869

file 2-17 http://ppantip.com/topic/35145948

file 2-18 http://ppantip.com/topic/35164685

file 2-19 http://ppantip.com/topic/35173137

file 2-20 http://ppantip.com/topic/35180790

file 2-21 http://ppantip.com/topic/35192380

ตอนต่อไป http://ppantip.com/topic/35207042