ช่วงเดือนธันวา ปี 58 ผมกลับบ้านที่น่าน

อากาศไม่หนาวมากเพราะอยู่ในตัวเมือง
สาเหตุที่กลับบ้าน เพราะพี่ชายเสีย
ทำพิธีฝังศพ(คนม้ง)เสร็จ ก็ปีใหม่แล้ว

อากาศค่อนข้างหนาว ผมเป็นหวัด อาจเพราะอดหลับอดนอนมาหลายวัน ร่างกายอ่อนแอ

พอเป็นหวัด คอแหบ ไม่มีเสียง ดันมาไออีก
ปกติผมไม่เป็นหวัดง่าย ๆ

คืนมันคันคอมาก เลยได้แต่ไอ
ไอแบบ นาทีครั้ง ไม่มีเสมหะ แต่ไอตลอด
ไอแรงมาก(จริง ๆ ข่มได้นะคิดแบบนั้น
แต่พอไอแล้วมันโลงเลยไอตลอด ไม่ได้คิดอะไร)

ผมไออยู่ได้ 4-5 วัน(ไอแบบแรง ๆ)

จนเช้าวันที่สามก่อนจะกลับไปทำงานที่หัวหิน
ตอนจะอาบน้ำ ดันเห็นบริเวณโคนขาหนีบด้านขวา เลยอวัยวะเพศขึ้นมานิดนึง "นูนออกมา"

ด้านขวา "นูน"
ด้านซ้าย "ไม่นูน"

ตื่นเต้นสิครับ ไม่รู้ว่ามันคืออะไร

แต่สังเกตเวลาไอ มันจะ "นูน"
พอไม่ไอ ก็ "ไม่นูน"

จากนั้น ก็คิดในใจว่า "ชิหายแล้ววว"

แต่ยังไม่รู้ว่าคือ "ไส้เลื่อน"

สงสัยว่าเป็นอะไร?

ไม่มีอาการเจ็บหรือปวด เพียงแต่มัน "หน่วง ๆ"

พอกลับถึงที่ทำงาน ก็เลยไปสอบถาม "มหาศาสตราจารย์กูเกิ้ล" ได้ความว่า

"เป็นไส้เลื่อน"

แถมแกบอกด้วยว่า มีวิธีรักษาวิธีเดียวคือ

"ผ่าตัด"

อารมณ์แบบ.......หา......"ผ่าตัด"

น่ากลัวไปไหมเนี่ย ไม่มียาเลย

เท่าที่สอบถามมหาศาสตราจารย์ ได้ความว่า

โรคนี้
1."เป็นได้ทั้งผู้ชายและผู้หญิง"

2.มีโอกาสเป็นในผู้ชายมากกว่า (เนื่องจากก่อนคลอด ลูกอัณฑะ จะเคลื่อนเข้าไปในถึงอัณฑะ ทำให้มี "รอย" สำหรับลำไส้ ที่จะสามารถเลื่อนลงไปในถะงอัณฑะได้)

3.การไอเรื้อรังและการยกของหนัก เป็นสาเหตุหลัก ๆ เพราะเวลาทำกิจกรรมพวกนี้ จะเกิดแรงดันมหาศาลในช่องท้อง ซึ่งอาจะทำให้ลำไส้เคลื่อนที่ แล้วพอไปโดน "รอย" จากข้อ 2. ก็จะเกิดเป็น "ลำไส้เลื่อนในที่สุด ทั้งนี้ อาจสืบเนื่องจาก ผนังหน้าท้อง/รอย มีความอ่อนแอ หรือไม่แข็งแรง

4.การไม่ใส่เตี่ยวลิง/กางเกงใน ไม่ใช่สาเหตึของโรคนี้แต่อย่างใด

พอทราบดังกล่าว....กลัวสิครับ อายด้วย ไม่กล้าไปหาหมอ

อยู่ได้สักพักมันหน่วง ๆ อยู่อย่างนั้นแหล่ะ ตอนนอนหาย ตอนตื่นเป็น

ไม่เจ็บ ไม่ปวด แต่ทรมาน

เลยไปหาอ่านอีก

"ณ จุด ๆ หนึ่ง เมื่อไส้เลื่อนลงถะงอัณฑะ และไม่สามารถ เลื่อนกลับเองได้ พอนานไป ไส้เลื่อนจะอักเสบ ขยายตัว จนไปกองที่ถุงอัณฑะ เมื่อใหญ่ขึ้น "รอย" ที่ไส้เลื่อน จะรัดลำไส้ ทำให้ เส้นเลือดตีบ เลือดไปเลี้ยงลำใส่ส่วนที่เลื่อนลงถุงอัณฑะไม่ได้ ผลคือ ไส้ส่วนดังกล่าวจะตาย เมื่อลำไส้ตาย ก็จะเกิดโรคของ หมอหยอง คือ ติดเชื้อในกระแสเลือด และไปสวรรค์ในที่สุด"

พออ่านเสร็จปั๊บ รอไรอยู่ละ

รีบบึ่งรถไปหาหมอ ตรวจว่าเป็นไม๊

รพ แห่งหนึ่งใน ประจวบ

ยื่นเรื่องทำบัตรเสร็จ รอ 10.00-14.00
จนได้ตรวจ

หมอ(ผู้ชายแก่ ๆ )ให้นอน ถอนกางเกง สวมถุงมือ คลำ ๆ

"คุณเป็นไส้เลื่อนนะ"

"ครับ"

"จะผ่าไม๊ หมอจะได้นัดให้มาผ่าเลย"

"เอิ่มมมม.....ยังก่อนครับหมอ"

"แล้วแต่นะ...พร้อมก็มาได้เลย"

"เห็นว่ามีวิธีแบบส่องกล้แงใช่ไหมครับ?"

"ที่นี่ไม่มี ทีผ่าแบบมาตรฐาน(คือ ไม่ใช้กล้องนั่นแหล่ะ)"

"แผลใหญ่ใหม่ครับ?"

"ก็พอสมควร"

"ได้ยินว่าถ้าเป็นกล้อง แผลจะเล็บมาก แทบมองไม่เห็นเมื่อหายแล้ว"

"ที่นี่มีแต่แบบมาตรฐาน"

"ครับ ขอบคุณครับ"

จากนั้นมา ผมก็รอ ศึกษาข้อมูลการผ่าตัด ทีหลายโรงพยาบาลที่ผ่าแบบส่องกล้อง เช่น รพ ตำรวจ รพ นารีรัตน์ รพ นครธน รพ ยันฮี ฯลฯ

ผมจึงย้ายประกันสังคมมา กทม เพื่อผ่าตัดแบบส่องกล้อง

หลังจากย้านเสร็จ เมื่อเดือน เมษา ก็มาตรวจเพื่อนัดผ่า

คนเยอะมาก หมอหนุ่ม สอบถามอย่างเดียว ไม่ได้คลำ ให้ยาแก้ปวด(พารา) กลับไปกินแล้วมาใหม่

อีก 7 วัน

มาตามนัด เจอหมอแก่ ๆ อายุสัก 50 กว่า

หมอคลำดู แล้วนัดผ่าเลย

หมอตรวจเสร็จก็ไป ไม่ได้คุยกันเลย (แกเป็นหมอพาร์ทไทม์)

ใบนัด

"ให้มาเจาะเลือด และดมยา วันที่ 13 พ.ค. 2559 และ ผ่าตัดนอนโรงพยาบาล 8.00 น.21 พ.ค. 2559 ก่อนผ่าตัดให้ งดน้ำ งดอาหาร อย่างน้อย 6 ชั่วโมง"

13 พ.ค. 59
มาเจาะเลือด และรับทราบการดมยา ซึ่งหมอจะฉีดเข้ากระดูกสันหลัง (เรียกกันว่า การบล๊อคหลัง) ฟังดูน่ากลัวมาก

21 พ.ค.59
นั่งรถทัวร์จาก ภาคเหนือ มาถึงหมอชิต ต่อด้วยแท๊กซี่ มาถึงโรงบาล 6.30 น. (ตื่นเต้นมาก ไม่เคยผ่าตัดมาก่อน 5555) ยื่นใบนัด หมอรับไป

"รอสักครู่นะคะ"
"ครับ"

สัก 5 นาทีก็ขานชื่อ จากนั้น
มีรถเข็นมารอ (ผมเดินได้สบาย แต่พยาบาลให้นั่ง)

นั่งแล้วเขาก็พาขึ้นชั้นเท่าไรไม่รู้ พอมาถึงเตียง

"คนไข้เปลี่ยนเสื้อผ้า ใส่เสื้อโรงพาลนะคะ"

"ครับ"

"เดี๋ยวจะทำการโกนขน เอาผ้าห่มปิดตาไว้นะคะ"

"ครับ"

5 นาทีผ่านไป

"เสร็จแล้วคะ"

พยาบาลผู้หญิงอายุราว 20 ปี

"ครับ ทำไมต้องโกนด้วยครับ?"

"เวลา ผ่าตัด จะได้มั่นใจว่า ไม่มีสิ่งแปลกปลอม เข้าสู่ช่องท้องคะ"

"ครับ"

"ได้คิวผ่า บ่ายโมงคนึ่งนะคะ งดน้ำ งด อาหารนะคะ"

"ทำไมหรอครับ"

"เวลาทำการผ่าตัด ถ้าลำไส้ทำงาน จะกระทบแผลผ่าตัดค่ะ"

"อ๋อ ครับ"

จากนั้นก็รอ ........