จขกท ทำงานกับลูกค้าฝรั่งบ่อยมาก ก็เห็นเป็นเรื่องปกติว่า ฝรั่ง เช่น ฝั่งอเมริกา ยุโรป ออสเตรเลีย คือประเทศพูดอังกฤษเป็นส่วนใหญ่น่ะนะ รวมประเทศอื่นๆด้วยก็ได้ (แต่ลาติน บางคน พี่ท่านเปิบมือเลย สำหรับอาหารบางประเภท)

โดยมาก เมนูคาว ก็ถนัดใช้ส้อม ทั้งกินข้าว กินเส้น ฯลฯ

ซึ่ง จขกท เห็นแล้ว ก็แอบทึ่ง ปนเสียดายของอยู่ในใจ เพราะเวลาพี่แกกิน โดยมากก็จกกลางจาน บางคนก็อาจจะเล็มขอบเข้ามา ยิ่งเจออาหารไทย มีแกง พอข้าวปนแกงปุ๊บ ส้อมเอาไม่อยู่ ตักไม่ติด เลยไม่กินต่อละ เหลือบานเบิก

ผิดกับบ้านเรา แม้จะเปิบมือ มาจนช้อนส้อม เราก็สามารถเอาช้อนส้อมมากวาดกินต่อได้ อาจจะได้อีกคำนึง ถ้าเด็กคนไหนกินเกลี้ยง พ่อแม่ชอบ แต่ถ้าเหลือติดจานมากๆอย่างที่อ้างอิงถึงฝรั่ง สมัยก่อนอาจจะโดนพ่อแม่โบกให้ว่าให้กินให้หมดด้วย(โว้ย)

เวลาคิดเงินมื้ออาหารที่ฝรั่งกิน เลยมักเห็นว่า อาหารเหลือเยอะมากๆ คือเข้าใจว่าเค้าก็จ่ายได้แหละ แต่แอบเสียดายอ้ะ บางทีอาหารทั้งโต๊ะ มันเหลือมากพอที่จะเพิ่มคนกินได้อีกคนหรือสองคน (ถ้ากินไม่เหลือนะ)

ที่แน่ๆ ร้านอาหารชอบ ขายเศษอาหารต่อได้ แต่ตลกบางร้าน จขกท เห็นช้อนส้อม สวยดี รับมือ เลยถามซื้อต่อคู่นึง แบบว่าถ้าเค้าขายก็เอา

เค้าบอกว่าขายไม่ได้ค่ะ นี่หายไปเยอะเลย จขกท เลยถามว่า หายได้ไงล่ะนั่น เค้าบอก บางที ช้อนส้อม มันตกลงไปในกะบะเศษอาหารที่จะขายให้ทำอาหารหมู ยื่นมือลงไปเก็บไม่ได้ เลยเสียช้อนส้อมไปเรื่อย

เลยมานั่งนึก คนที่ซื้ออาหารต่อไป เค้าจะได้เห็นช้อนส้อมที่ตกลงไปในอาหารมั้ย ถ้าเห็นแล้วเค้าจะคัดแยกออก หรือเลยตามเลยให้หมูกินช้อนส้อมไปด้วยไม่รู้นะ

เลยมานั่งคิดเล่นๆ เท่าที่ร่วมงานกับฝรั่งมานาน อาหาร 100% ถ้ากินด้วยส้อมนะ เหลือทิ้งเกิน 10% แหงมๆ แต่ถ้าสามารถกวาดด้วยช้อนส้อมแบบบ้านเราทำได้ ถ้าตั้งใจกินดีๆ ข้าวกี่เม็ดก็ไม่เหลือ


ป.ล. เคยลองแข่งกินข้าวผัดกับฝรั่ง โดยใช้แค่ส้อม สู้ไม่ได้แฮะ คนไทยเราถนัดใช้ช้อนส้อม เจอแต่ส้อมอย่างเดียว speed หายหมด