ตอนนี้ เบลอไปหมด เสียใจเสียความรู้สึก คือเรา กำลังจะสอบ ข้าราชการที่สังกัดหนึ่งในเร็วๆนี้ เราตั้งใจอ่านหนังสือทุกวัน แต่พ่อแม่เราไม่เห็นด้วย เขาบอกเราแก่แล้ว แล้วจะทิ้งลูกไปยังไง คือเรามีปัญหาเลิกกับพ่อของลูก ลูกอยู่กับเรา เขาไม่อยากให้เราไปสอบ เพราะเราเคยสอบซึ่งตอนนั้นเขาก็ว่าเราว่าไม่ได้หรอกไม่ต้องไปสอบให้เสียเวลา คือตั้งแต่เกิดเรื่องกับพ่อของลูก เราเหมือนเป็นคนที่มี ปมในใจ แม่เราไม่ชอบให้เราร้องไห้ ไม่ชอบให้เราทำตัวอ่อนแอ ถ้าเขาเห็นเขาจะด่าเราทันที เราไม่รู้จะพูดกับใคร ไม่รู้จะระบายกับใคร ว่าเราเสียใจกับเรื่องนี้ขนาดไหน เหมือนเรื่องนี้เป็นแผลในใจเรา มาวันนี้ทะเลาะกัน เขาไม่อยากให้เราไปสอบ เพราะต้องใช้เงินพอสมควร แล้วเขาก็ขุดด่าเรามาตั้งแต่อดีต เรามีพี่สาว แม่รักพี่เรามาก ไม่เคยด่าว่าพอพี่เราร้อนเงินก็แอบเอาทองเราไปขายเอาเงินให้พี่เรา แม่ชอบ ด่าเรื่องความล้มเหลวในชีวิตคู่เรา บอกว่าคนอื่นถ้าแต่งงานแล้วเขาไม่มาอยู่กับพ่อแม่แบบนี้หรอก ทุกครั้งที่เราจะสอบ ไม่ว่าจะสอบที่ไหน ตำแหน่งอะไร เขามักจะพูดแบบนี้ทุกครั้ง สอบไปก็ไม่ได้ เขามีแต่เด็กเส้น จบมานานแล้วจะเอาอะไรไปสู้  คือเราท้อแท้มาก เราผิดเหรอที่ต้องการความก้าวหน้า เราผิดเหรอที่มีความหวัง ถ้าไม่สนับสนุนเรา เฉยๆยังดีกว่า   โบราณว่าคำพูดพ่อแม่มักเป็นจริง จิตใจย่ำแย่มากตอนนี้ แม่แช่งเราไม่ให้เราสอบได้ และจะแช่งหรือทะเลาะกันทุกครั้งที่เราจะต้องสอบอะไรสักอย่าง ทุกครั้งที่ทะเลาะกันแม่จะบอกว่าคนอย่างเราดีแล้วที่พ่อของลุกเราทิ้งไป แล้วชมผู้หญิงอีกคน ที่เป็นมือที่สาม ทำให้เรากับแฟนเลิกกัน ว่าเป็นคนดีแฟนเราถึงเลือกไปอยู่ด้วย คือเราผิดทุกอย่าง พอเราบอกว่าจะเอาลูกไปฝากปู่กับย่า จนกว่าเราจะสอบเสร็จ แม่เราก็บอกว่าถ้าเอาไปแล้วไม่ต้องเอากลับมาอีก ไปทั้งคู่เลยไม่ต้องกลับมาอีก คือตอนนี้เครียดมาก