เรื่องมีอยู่ว่าทุกครั้งที่เราทะเลาะกับแม่ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามเรามักจะคุยกับแม่ด้วยเหตุและผล แต่แม่ของเราจะเป็นคนใช้อารมณ์เสมอ และมักทิ้งท้ายด้วยประโยคเด็ดคือ กูไม่ได้อยากให้เกิดมา เกิดมาเอง! แม่เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวแม่มำงานหนักมากๆเพื่อให้เราได้เรียนเอกชน และเรียนจบมหาลัยที่ดีในไทย และย้ายมาเรียนต่อที่ต่างประเทศ เพราะแม่ทำงานที่นี้(แม่แต่งงานใหม่)  เราเป็นลูกคนเดียว เรามีแค่แม่ แม่มีแค่เรา เวลามีอะไรเราจะคอยรับฟังปัญหาแม่อยู่ตลอด กังวลทุกครั้งที่แม่ต้องคอยรับกับปัญหา กลัวแม่เสียใจและเหนื่อย เราเลยตัดสินใจมาเรียนต่อที่นี้กับแม่ เพื่อมาสร้างอนาคตและมาดูแลแม่ยามแก่ที่นี้ แต่ไม่ทำไมยิ่งใกล้กันยิ่งทะเลาะกัน แม่เกลียดทุกครั้งที่เราคอยแนะนำ แม่มองว่าเราสอน มองว่าเราเด็กกว่าไม่มีสิทธิมาพูดหรืออธิบายอะไร แม่เป็นใหญ่เสมอ แม่ถูกเสมอ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เราต้องขอโทษแม่ก่อนตลอด เพราะเพียงว่าเราเป็นลูก พอเรามาอยู่ต่างประเทศเวลาแม่ไม่พอใจก็ไล่เราออกจากบ้านตอนไหนก็ได้ เรารู้สึกเสียใจมาก และไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนก่อนดี เราจะตัดสินใจยังไงก่อนดี ล่าสุดมีเหตุการณ์ที่เรารู้สึกแย่มาก คือเพื่อนแม่มากินข้าวที่บ้าน ป้าแกเป็นคนน่ารักมาก แต่อยู่ๆแม่ก็ด่าเราให้ป้าแกฟัง บอกว่าเราไม่เคยสนใจแก เล่นๆกับชีวิตไปวันๆ จนสามีใหม่แม่เริ่มบ่นแล้ว ไม่ทำงานบ้าน ไม่เคยห่วงแม่ เราต้องการแค่เงินของแม่ เราเป็นต้นเหตุที่ทำให้ชีวิตแม่ไม่มีความสุข พูดทุกอย่างที่ตรงข้ามกับที่เราเป็น เราพยายามทำทุกอย่างที่ทำได้ ตั้งใจเรียนภาษาที่3 ทำงานบ้านเท่าที่ทำได้ อาจจะไม่เรียบร้อยไปบ้าง เถียงแม่บ้างเพราะแม่เราชอบด่าทุกเรื่อง บางทีต้องปรามว่ามากไปแล้ว ทำอาหารรอแม่กลับบ้าน ออกไปซื้อของกับแม่ ......และแม่ก็ทิ้งท้ายว่า กูต้องเหนื่อย ต้องทนเพราะ ไม่น่าเกิดมาเลย กูเหมือนตัวคนเดียว กูไม่มีใคร กูช่วยทุกคน มัน อิห่า อิเปรต อิสัสนรก    ป้าเพื่อนแม่เริ่มปลามแม่ว่ามากไปแล้วแม่เริ่มไม่มีเหตุผล แม่ก็หาว่าป้าเข้าข้างเรา  เรานั่งฟังแม่ด่าเราเป็นชั่วโมงแบบไม่มีน้ำตาสักหยด แต่ข้างในเราเจ็บมากก แล้วที่ผ่านคืออะไร เราคอยอยู่ข้างแม่ในวันที่แม่แย่ที่สุด เราโตมาโดยไม่มีแม่เพราะแม่ต้องหาเงินที่ต่างประเทศ เราเรียนจบเกียรตินิยม เราตั้งใจ เราคอยรับฟัง เราเป็นซึมเศร้า เราทรมานกับคำว่าไม่น่าเกิดมาทั้งชีวิตอย่างเจ็บปวด เพื่ออะไร? ทำไมคนที่นั่งด้อยค่าเรา ด่าเราขนาดนี้ ไม่เห็นค่าเรา ถึงเป็นแม่ของเรา  เขาเป็นแม่เราจริงหรอ แม่เคยรักเรามั้ย เราควรตัดสินใจกลับไทย แล้วเริ่มใหม่เลยดีมั้ยย เราผิดหรอที่ไม่เฟอร์เฟคตามที่แม่ต้องการ เราทำอะไรผิด เราไม่ได้อยากเกิดมาซะหน่อย เราหายไปทุกอย่างจะดีขึ้นมั้ยคะทุกคน